Εάν σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ ασπάζεται τους σκληροπυρηνικούς ηγέτες του αραβικού κόσμου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, μέρος της ευθύνης το φέρουν ο Μπαράκ Ομπάμα και κάποιοι από τους πρώην συνεργάτες του. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Ντέιβιντ Κιρκπάτρικ, πρώην επικεφαλής του γραφείου των New York Times στο Κάιρο. Γιατί, όντως, ο Τραμπ έχει επιλέξει τα γεράκια της Μέσης Ανατολής, στο Ισραήλ και τον Περσικό Κόλπο, ως κύριους συμβούλους και συμμάχους του. Αλλά πρόκειται για την κατάληξη μιας στρατηγικής που άρχισε να εφαρμόζεται το 2013, όταν ο Ομπάμα, υπό τις πιέσεις που δεχόταν από τους περιφερειακούς συμμάχους του, αποδέχτηκε τελικά το πραξικόπημα κατά του τότε εκλεγμένου προέδρου της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι, τον οποίο στήριζε η Μουσουλμανική Αδελφότητα, από τον στρατηγό Αλ Σίσι.

«Εκείνο το πραξικόπημα υπήρξε καθοριστικό για την περιοχή, γιατί ακύρωσε τα όνειρα για δημοκρατία, ενισχύοντας και τους αυταρχικούς ηγέτες και τους τζιχαντιστές», υποστηρίζει στο ιδιαίτερα τεκμηριωμένο κείμενό του ο αμερικανός δημοσιογράφος. Αναγνωρίζει ότι ο Ομπάμα προσπάθησε να κρατήσει τον Μόρσι στη θέση του έως την τελευταία στιγμή. Αναγκάστηκε, ωστόσο, να ακολουθήσει τη γραμμή εκείνων που, στο Πεντάγωνο και εντός της κυβέρνησής του, δεν σταματούσαν να του επισημαίνουν πόσο επικίνδυνο μπορεί να αποδειχτεί το πολιτικό Ισλάμ. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν ο Τζέιμς Μάτις, νυν υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ και ο Μάικλ Φλιν, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών του Ομπάμα, Τζον Κέρι, δεν έβλεπε με καλό μάτι τον Μόρσι, ανησυχούσε για την επιρροή των Αδελφών Μουσουλμάνων και εκτιμούσε τον Αλ Σίσι αλλά και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας που αποστρέφονταν τη διεξαγωγή εκλογών σε μια αραβική χώρα.

Τελικά ο Κέρι έπεισε τον Ομπάμα ότι η κατάληψη της εξουσίας από τον Αλ Σίσι, περισσότερο από ένα πραξικόπημα θα ήταν μια «υπόκλιση στη λαϊκή βούληση με στόχο τη διάσωση της Αιγύπτου». Και εκείνος ενέδωσε, γεγονός που θα πρέπει να το θυμόμαστε όταν βλέπουμε τον Τραμπ να δηλώνει, σήμερα, πως ο αιγύτπιος πρόεδρος είναι «ένας φανταστικός τύπος» και τον Μάτις να υποστηρίζει πως «ο μοναδικός τρόπος για να υποστηρίξουμε την ωρίμανση της Αιγύπτου ως ένα έθνος με μια δημοκρατική κοινωνία των πολιτών είναι μέσω της στήριξης του προέδρου Αλ Σίσι»