Αυτό, τουλάχιστον, συμπέρανε στον Guardian η δανή συγγραφέας Ντόρτε Νος έπειτα από συνομιλίες της για το εν λόγω καυτό (σε υπερβολικό βαθμό, σύμφωνα με πολλούς) ζήτημα της επικαιρότητας, κατά τη διάρκεια δείπνων, μάλιστα, με ευυπόληπτους δανούς κύριους κοντά στα εξήντα.

Ένας από αυτούς υποστήριξε πως «οι γυναίκες παίζουν πάντα το θύμα, αλλά τα πραγματικά θύματα είναι οι άνδρες». Ενας άλλος ανέφερε ότι «ποτέ κανένας δεν έπαθε κακό από ένα χτύπημα στον πισινό» ενώ ένας τρίτος βάλθηκε να εξηγήσει «την ανάγκη των ανδρών να εκκρίνουν σπέρμα και την υποχρέωση των γυναικών να κατανοούν την εν λόγω ανάγκη» τους. Που οφείλεται, όμως, αυτή η δυσανεξία μερίδας ανδρών της Δανίας με το κίνημα που έφερε τα πάνω κάτω στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων σε ολόκληρο τον κόσμο;

Η απάντηση σύμφωνα με την Ντόρτε Νος έγκειται στον όρο «frisind» (ελεύθερο πνεύμα), που υποδηλώνει «έναν απροκατάληπτο, ανεκτικό τρόπο σκέψης. Εμείς οι Δανοί είμαστε περήφανοι για την ανεκτικότητά μας όσο είμαστε και για το “hygge” (άνεση, μια έννοια στον πυρήνα της δανικής ψυχής που περιγράφει την καλοδιάθετη στάση μας προς τη ζωή), για την ισότητα των φύλων, την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατική μας φιλοσοφία», εξηγεί η ίδια.

Ξεκινώντας από τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 η έννοια της ανεκτικότητας στη Δανία άρχισε σταδιακά να αφορά και τη σεξουαλικότητα με το σκεπτικό ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι αυθόρμητοι, να εκφράζουν ελεύθερα τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και να απολαμβάνουν τη φυσική επαφή και το σεξ. Οπότε, δεν προκαλεί εντύπωση, ότι το 1969 η Δανία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που επέτρεψε την ελεύθερη διάθεση πορνογραφικού υλικού ενώ την επόμενη χρονιά κατέστη υποχρεωτικό το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής σε όλα τα δημοτικά (!) σχολεία της χώρας.

«Οπότε έμαθα στην τάξη να αντιλαμβάνομαι την σεξουαλική ανεκτικότητα ως εξής: ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίζει για το σώμα του και είναι δικαίωμα μου να έχω επιθυμίες και έχω το δικαίωμα να αναπτύσσω σεξουαλικές σχέσεις με άτομα που συναινούν και κανένας δεν μπορεί να με κρίνει για τις φυσικές ορμές του σώματός μου. Το υγιές μήνυμα του “frisind” ήταν πως “από τη στιγμή που δεν εξαναγκάζεις κανέναν, είσαι ελεύθερος”», αναφέρει η Νορς, εξηγώντας πως το «frisind» για την ίδια αποτελεί ένα δώρο που της «προσφέρει το δικαίωμα να είναι ένα σεξουαλικό ον». Για τους ώριμους Δανούς, ωστόσο, με τους οποίους συνομίλησε αποτελεί περισσότερο όχι απλά ένα προνόμιο, αλλά ένα προνόμιο αποκλειστικά δικό τους.