Έχουμε την ανάγκη, δηλαδή, και τείνουμε να αισθανόμαστε μέλη μιας ομάδας (εθνοτικής, κοινωνικής, θρησκευτικής ή ιδεολογικής) και συχνά ο δεσμός που δημιουργείται μεταξύ της όποιας ομάδας και των μελών της είναι πιο ισχυρός από τους (υπερ)συλλογικούς εθνικούς, για παράδειγμα, δεσμούς. Έχοντας υποτιμήσει το εν λόγω δεδομένο στο επίπεδο της γεωπολιτικής – εξηγεί στο Foreign Affairs η Έιμι Τσούα, καθηγήτρια στη νομική σχολή του Γέιλ και συγγραφέας του πολυσυζητημένου (link – οι Αμερικανοί προέβησαν σε καταστροφικές επιλογές στο Βιετνάμ, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Παρότι, ωστόσο, ο φυλετισμός εξακολουθεί να μην λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στην ανεπτυγμένη Δύση (ειδικά από τα μέλη της κοσμoπολίτικης άρχουσας, πολιτικής και οικονομικής, ελίτ) καθώς θεωρείται πως είναι παρωχημένος και σε πλήρη αντίθεση με τον ατομιστικό καπιταλισμό και την δημοκρατική ιθαγένεια που κυριαρχούν στα δυτικά κράτη, «για να κατανοήσει κάποιος τον κόσμο του σήμερα καθώς και την πορεία που ακολουθεί θα πρέπει να αναγνωρίσει την ισχύ του φυλετισμού. Στην αντίθετη περίπτωση (ο φυλετισμός) θα ενισχυθεί περαιτέρω»,προειδοποιεί η αμερικανίδα ακαδημαϊκός. Και επισημαίνει πως ο φυλετισμός, ειδικά ο πολιτικός, δεν αφορά μόνον την εξωτερική πολιτική αλλά και την ίδια την Αμερική, όπως και τα υπόλοιπα κράτη του δυτικού ανεπτυγμένου κόσμου.

Κάνοντας λόγο για την «φυλή του Τραμπ» και τονίζοντας ότι οι «οι Αμερικανοί δεν είναι προστατευμένοι από τις φυλετικές πολιτικές» η Έιμι Τσούα υποστηρίζει πως «τα τελευταία χρόνια άρχισαν να παρατηρούνται στις ΗΠΑ καταστροφικές πολιτικές δυναμικές, χαρακτηριστικές των αναπτυσσόμενων και μη δυτικών χωρών όπως η άνοδος εθνικιστικών κινημάτων, η διάβρωση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς και τις εκλογικές διαδικασίες, η δημαγωγία του μίσους, μια λαϊκή εναντίωση προς “το κατεστημένο” και τις εξωτερικές μειονότητες και, κυρίως, η μετάλλαξη της δημοκρατίας σε μια μηχανή πολιτικού φυλετισμού», στο πλαίσιο του οποίου όταν ευνοείται η μία ομάδα, ζημιώνεται η άλλη. Και το γεγονός αυτό αιτιολογεί την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ αλλά και την επικράτηση των υποστηρικτών του Brexit στη Βρετανία και την άνοδο των λαϊκιστών στην ΕΕ.

Επί εκατοντάδες χρόνια οι οικονομικές ευκαιρίες και η ανοδική κοινωνική κινητικότητα επέτρεψαν στις ΗΠΑ να ενσωματώσουν ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους με εξαιρετική επιτυχία. Σύμφωνα με την Τσούα η κατάρρευση της ανοδικής κινητικότητας στην Αμερική, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν κατάσταση «εθνικής έκτακτης ανάγκης». Ένα πρώτο βήμα για να εκλείψει ο πολιτικός φυλετισμός θα μπορούσαν να το κάνουν οι κυρίαρχες κοσμοπολίτικες ελίτ, «αναγνωρίζοντας ότι αποτελούν οι ίδιες μια φυλή που τείνει να αποκλείει και να επικρίνει και η οποία ανέχεται τη διαφορετικότητα περισσότερο στη θεωρία παρά στην πράξη, ενισχύοντας, έτσι, ακούσια τη μνησικακία και τη διχόνοια».