«Το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ επιστρέφει στης ρίζες του», υποστηρίζει η Ράνα Φορούχαρ των Financial Times. Γιατί εάν κατά τη διακυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, ο εκπρόσωπος Τύπου του προέδρου Ρόμπερτ Γκιμπς, περιγελούσε τους «επαγγελματίες αριστερούς» επειδή ζητούσαν ένα «καναδικό σύστημα υγείας», σήμερα, οχτώ χρόνια μετά, τα νέα και ιδιαίτερα δημοφιλή πρόσωπα μεταξύ των φιλελεύθερων Αμερικανών ζητούν ακριβώς αυτό αλλά και πολλά περισσότερα. Η 28χρονη Αλεξάντρια Οκάσιο – Κορτές, για παράδειγμα, η οποία κατατρόπωσε το Νο. 4 των Δημοκρατικών Τζo Κρόουλι σε εσωκομματικές εκλογές στην πολιτεία της Νέας Υόρκης δίχως να λάβει δολάριο από επιχειρηματικούς κολοσσούς, υποστηρίζει πως «η σχέση της πολιτικής με το χρήμα αποτελεί την υπαρξιακή κρίση της κοινωνίας μας».

Πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν πως όσοι και όσες συνθέτουν με τις δράσεις και τις απόψεις τους αυτό το νέο πρόσωπο του Δημοκρατικού Κόμματος, συγκεντρώνουν ολοένα και περισσότερες πιθανότητες να ανακτήσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων το φθινόπωρο. Και αυτό θα πρέπει να να το λάβουν σοβαρά υπόψη, σημειώνει η Φορούχαρ, και οι «εκτελεστικοί διευθυντές» των μεγάλων αμερικανικών εταιρειών.

Γιατί παρότι οι εκπρόσωποι των προοδευτικών αμερικανών είναι γυναίκες, κυρίως, που προέρχονται από εθνοτικές μειονότητες, οι κύριες ανησυχίες τους δεν σχετίζονται με το φύλο ή τη φυλή αλλά με τις κοινωνικές τάξεις. «Το κόμμα μας δεν υπήρξε ιδιαίτερα φιλόδοξο και δεν πάλεψε αρκετά για τον εργαζόμενο λαό. Και έτσι αυτή η δυσαρέσκεια διοχετεύτηκε υπέρ της εκλογής ενός Ρεπουμπλικανού», εξήγησε η Οκάσιο – Κορτές.

Αλλά τα βασικά αιτήματα αυτών των «νέων σοσιαλιστών», των «socialist millennials» της Αμερικής – αναφέρει χαρακτηριστικά η αμερικανίδα δημοσιογράφος – όπως η καθολική υγειονομική κάλυψη μέσω ενός ενιαίου δημόσιου συστήματος υγείας και η δωρεάν παιδεία, είναι πολύ πιθανό να ωφελήσουν και την ίδια την οικονομία των ΗΠΑ.

Γιατί οι ασφαλιστικές εισφορές (σε ιδιωτικές εταιρείες) αποτελούν το δεύτερο υψηλότερο κόστος για πολλές επιχειρήσεις, καθώς ανέρχονται στο 20% επί της αμοιβής του εργαζόμενου, γεγονός που συμβάλλει στο να παραμένουν στάσιμοι οι μισθοί και να επιβραδύνεται η αύξηση της κατανάλωσης. Όσον αφορά τη δωρεάν παιδεία, αρκεί να αναφερθεί πως ενώ για την κάλυψη του 65% των νέων θέσεων εργασίας απαιτείται μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών, μόλις οι μισοί από τους αμερικανούς φοιτητές καταφέρνουν να τον αποκτήσουν. Αυτό σημαίνει ότι πολύ συχνά αναλαμβάνουν οι εργοδότες το κόστος της εκπαίδευσης των εργαζόμενων που έχουν ανάγκη.