Μετά την Άνγκελα Μέρκελ, οι περισσότεροι σκέφτονται τον Εμανουέλ Μακρόν αλλά όλοι όσοι αναζητούν «τον επόμενο ηγέτη της Ευρώπης πρέπει να κοιτάξουν στην Αυστρία». Αυτό υποστηρίζει, τουλάχιστον, ο Λεονίντ Μπερσίντσκι, πολιτικός αναλυτής του Bloomberg, o οποίος για ακόμη μια φορά είναι ιδιαίτερα πειστικός στην επιχειρηματολογία του, καθώς εξηγεί γιατί ο Σεμπάστιαν Κουρτς πρόκειται να γίνει, αν δεν είναι ήδη, ένα βασικό σημείο αναφοράς, τόσο για τους κύριους πρωταγωνιστές όσο και για τους επιθετικούς και ανυπόμονους (πρώην παρίες της πολιτικής σκηνής στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Ο νεαρός, μόλις 31 ετών, καγκελάριος της Αυστρίας μετέτρεψε σε πλεονέκτημά του το γεγονός ότι ηγείται μιας μικρής χώρας. Γιατί όσο μεγαλύτερο είναι ένα κράτος τόσο περισσότερο οι πολίτες τείνουν να ασχολούνται με τα εσωτερικά ζητήματα, θεωρώντας πως οι Βρυξέλλες βρίσκονται πλέον πολύ μακριά. Ταυτόχρονα ο Κουρτς δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ηγεμονικές βλέψεις ή για μονομερή προώθηση των αυστριακών συμφερόντων όπως συμβαίνει, συνήθως με τους ηγέτες μεγάλων κρατών, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.

Η διακυβέρνηση, όμως, μιας μικρής χώρας «μπορεί να προσδώσει σε κάποιον πολιτική αξιοπιστία». Ο Κουρτς είναι επίσης ένας «ικανός, προσεκτικός διαπραγματευτής» κατά το πρότυπο της Μέρκελ και παρά τις διαφωνίες τους όσον αφορά τη διαχείριση των προσφύγων και των μεταναστών, μεταξύ τους έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση με τον αυστριακό ηγέτη να αναλαμβάνει, ανάλογα με τις περιστάσεις, τον ρόλο«είτε του καλού είτε του κακού αστυνομικού».

Ο Κουρτς διατηρεί καλές σχέσεις και με τον Μακρόν, παρότι ο γάλλος πρόεδρος δεν κρύβει την αντιπάθειά του για τους κυβερνητικούς εταίρους του αυστριακού καγκελάριου ενώ η σκληρή του στάση όσον αφορά το Προσφυγικό τον καθιστά συμπαθή στα μάτια και των εθνικιστικών κυβερνήσεων της Ανατολικής Ευρώπης με τον Κουρτς να δηλώνει, ωστόσο, ότι επιθυμεί να γίνει ένας «γεφυροποιός» ανάμεσα στα μέλη (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία) της ομάδας του Βίσεγκραντ και τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ. Στο πρόσωπό του έναν κατά συνθήκη σύμμαχο βλέπει και ο Ματέο Σαλβίνι, υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της νέας κυβέρνησης της Ιταλίας. Και όσο άνετα συζητά μαζί του ο Βλαντίμιρ Πούτιν, άλλο τόσο τον εκτιμούν τα στελέχη τη κυβέρνησης Τραμπ.

«Εάν ο Κουρτς δεν καταφέρει να γεφυρώσει τα χάσματα, τουλάχιστον αναδεικνύεται ο ίδιος ως διαμεσολαβητής», το περισσότερο που μπορεί να κάνει σήμερα ένας επίδοξος ηγέτης της ΕΕ, «μιας οντότητας που βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση συναίνεσης, αλλά πλήττεται από σημαντικές διαφορές αξιακού χαρακτήρα πάνω σε όλα, σχεδόν, τα σημαντικά ζητήματα». Και ο Κουρτς βρίσκεται στον πυρήνα των εξελίξεων. Κανένας δεν τον μισεί και κανένας δεν τον κατηγορεί για τίποτα, καταλήγει ο Λεονίντ Μπερσίντσκι.