Αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ έδειξε για ακόμη μια φορά και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τις προθέσεις του κατά το πρόσφατο ταξίδι του στην Ευρώπη, πολλοί είναι εκείνοι που διερωτήθηκαν πως αυτός ο άνθρωπος κατέληξε να είναι ο ηγέτης του πιο ισχυρού κράτους στον κόσμο. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ο Μάρτιν Γουλφ των Financial Times, ο οποίος υποστηρίζει πως «η άνοδος του Τραμπ στην εξουσία αποτελεί εν μέρει ένα ατύχημα, αλλά όχι μόνον».

Ξεκινά την ανάλυσή του έχοντας το βλέμμα του στραμμένο προς την Κίνα και επισημαίνοντας η εκρηκτική ανάπτυξή της, είχε ως αποτέλεσμα να πάρει η αγωνία, κατά μήκος ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, «από τη δεξιά έως την αριστερά», τη θέση της «υβριστικής ευφορίας» που ακολούθησε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ενώπιον της ανόδου των Κινέζων αναβίωσε, οπότε ο εθνικισμός και ο Γουλφ μας υπενθυμίζει πως ούτε η Χίλαρι Κλίντον τασσόταν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου.

Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Εδώ και πολλά χρόνια οι αμερικανικές κυβερνήσεις δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλειονότητας των πολιτών. Γιατί η συμμετοχή των νέων στην αγορά εργασίας είναι ιδιαίτερα χαμηλή. Γιατί διευρύνονται οι οικονομικές ανισότητες. Γιατί παρατηρείται αύξηση της θνησιμότητας ακόμα και μεταξύ των λευκών Αμερικανών. «Η άθλια κατάσταση τόσων πολλών Αμερικανών είναι το αποτέλεσμα πλουτοκρατικών πολιτικών, μιας διαρκούς και συστηματικής αφοσίωσης στα συμφέροντα των υπερπλουσίων». Την ευθύνη για την απώλεια της ανοιχτής, δημοκρατικής και φιλελεύθερης Αμερικής, «της “δικής” μας Αμερικής», τη φέρουν, κυρίως, τα μέλη της αμερικανικής ελίτ, ειδικά οι Ρεπουμπλικανοί, με τον Τραμπ να αποτελεί το τίμημα για την περικοπή των φόρων στους δισεκατομμυριούχους.

«Έσπειραν ανέμους, και τώρα ο κόσμος θερίζει θύελλες». Ο «πλουτο-προστατευτισμός» του Τραμπ που «δίνει στους πλούσιους ότι επιθυμούν, προσφέροντας ταυτόχρονα τον προστατευτισμό και τον εθνικισμό που θέλει η βάση των Ρεπουμπλικανών» δεν θα ωφελήσει τους ψηφοφόρους του, υποστηρίζει ο Γουλφ. Στα μάτια τους, ωστόσο, «είναι ένας πραγματικός ηγέτης». Και τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν «έως ότου κάποιος βρει μια πιο επιτυχημένη πολιτική για να απαντήσει στις ανάγκες και τις ανησυχίες των απλών ανθρώπων».