Οι νέοι και άπειροι γονείς θα μαθαίνουν εγκαίρως αν το βρέφος πλαντάζει στο κλάμα επειδή δυσφορεί, πονάει ή πεινάει.

Το κλάμα είναι το σπαθί του βρέφους. Με αυτό διεκδικεί ό,τι θέλει. Πεινάει, θα κλάψει. Πονάει, θα τσιρίξει. Αισθάνεται μοναξιά, θα συνδυάσει ό,τι ήχους μπορεί να παράξει. Είναι τρόπος έκφρασης κάποιου που δεν μπορεί να μιλήσει.

Οι νέοι γονείς σιγά σιγά μαθαίνουν να ξεχωρίζουν τι σημαίνει το κάθε κλάμα. Συνήθως στο δεύτερο παιδί είναι εξοικειωμένοι και λύνουν άμεσα τα θέματα. Το ίδιο πρόβλημα έχουν και οι παιδίατροι. Μπορεί να υποψιάζονται τι μπορεί να φταίει, όμως ο ασθενής που δεν μπορεί να περιγράψει ή να δείξει πού πονάει είναι ο πιο δύσκολος. Θα πρέπει ο γιατρός να ακούει το κλάμα και να «μαντεύει» προς τα πού να αναζητήσει το πρόβλημα και την αντιμετώπισή του.

Το σοβαρό αυτό θέμα έρχεται να λύσει μία ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ οι οποίοι βρίσκονται πολύ κοντά στη δημιουργία συσκευής που «διερμηνεύει» το κλάμα του μωρού και λέει στον γονιό τι χρειάζεται.

«Τα μωρά βγάζουν διαφορετικές κραυγές για κάθε τι που τους συμβαίνει. Χρησιμοποιούν διαφορετικούς ήχους για να περιγράψουν το πρόβλημά τους ή την ανάγκη τους. Τοποθετώντας αυτά τα δεδομένα σε ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης με ειδικό αλγόριθμο, κατασκευάζουμε μία συσκευή που θα μειώσει την ανησυχία των νέων γονιών» εξηγεί στο Smithsonian.com η Λιτσουάν Λιού, καθηγήτρια Ηλεκτρονικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και υπεύθυνη της έρευνας για την Ψηφιακή Επεξεργασία Σημάτων. Οι ειδικοί αναμένεται να κατασκευάσουν μία συσκευή που θα λειτουργεί με τεχνητή νοημοσύνη και θα μπορεί να διακρίνει τον κάθε τύπο κλάματος ενός μωρού. Θα λέει στον γονιό αν το κλάμα αυτό είναι για κάτι σημαντικό ή όχι και θα ξεχωρίζει αν νιώθει δυσφορία, πόνο ή απλώς πεινάει.

Ο αλγόριθμος που δημιουργείται από τους ειδικούς, μπορεί να ταξινομήσει διαφορετικά χαρακτηριστικά του κλάματος και συνδυάζοντάς τα να δημιουργήσει ένα αποτέλεσμα. Εφόσον βέβαια ισχύει ότι για κάθε τους ανάγκη, έχουν διαφορετικό μοτίβο κλάματος. «Οπως σε μια γλώσσα, έτσι και στους διαφορετικούς ήχους του κλάματος υπάρχουν αρκετές πληροφορίες που σχετίζονται με την υγεία. Οι διαφορές στα σήματα του ήχου εμπεριέχουν αυτές τις πληροφορίες και τις γνωρίζουμε» διαβεβαιώνει η δρ Λιού.

Πάντως, άλλοι ειδικοί διαφωνούν μαζί της και επισημαίνουν ότι η διάκριση των ανθρώπινων συναισθημάτων με μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης είναι εξαιρετικά περίπλοκη. «Ενας υπολογιστής μπορεί να καταγράφει κάποιου το πρόσωπο να χαμογελάει, όμως αυτός να βρίσκεται σε φάση ηρεμίας. Είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος που εκφράζεται ο καθένας. Σκεφτείτε ότι δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε ξεκάθαρα τα συναισθήματα ακόμη και σε ανθρώπους που απλώς δεν γνωρίζουμε» εξηγεί στο Smithsonian.com η Τζούλια Ράιζ, καθηγήτρια Εφαρμοσμένης Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Purdue της Ιντιάνα.

Σε αυτό το πλαίσιο συνεχίζονται και οι έρευνες της ομάδας και το επόμενο βήμα των ειδικών είναι να τοποθετήσουν κάμερα στη συσκευή επεξεργασίας ήχου, ώστε να συνδυάζει την έκφραση του προσώπου με το κλάμα και να δίνει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Automatica Sinica (JAS.