Η Σαχάρα είναι μεγαλύτερη έρημος στον πλανήτη αλλά σειρά μελετών τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι δεν ήταν πάντοτε αυτή η περιοχή του πλανήτη ένας καυτός άγονος κόσμος.

Υπήρξαν περίοδοι ακόμη και πριν από μερικές χιλιάδες έτη που η Σαχάρα ήταν σε μεγάλα της τμήματα ένας τόπος με έντονη την παρουσία χλωρίδας και πανίδας.

Πριν από περίπου 20 έτη μια σειρά ευρημάτων οδήγησε κάποιους παλαιοντολόγους στην διατύπωση της θεωρίας ότι πριν από μερικές δεκάδες εκατομμύρια έτη στη δυτική πλευρά της Σαχάρας υπήρχε μια θάλασσα την οποία ονόμασαν «Διασαχαρική Θαλάσσια Οδό της Αφρικής».

Τα επόμενα χρόνια η ανακάλυψη και μελέτη νέων στοιχείων ενίσχυε συνεχώς αυτή τη θεωρία και τώρα μια ομάδα παλαιοντολόγων όχι μόνο επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτής της θάλασσας αλλά αποκαλύπτει και ορισμένους από τους… κατοίκους της.

Σύμφωνα με τους ερευνητές στην θάλασσα αυτή είχε αναπτυχθεί ένα πολύ ενδιαφέρον οικοσύστημα: υπήρχαν είδη που σήμερα δεν συμβιώνουν κάπου στον πλανήτη όπως για παράδειγμα, κροκόδειλοι και καρχαρίες. Επίσης υπήρχαν και ορισμένα είδη που εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά σε γιγάντια τότε μεγέθη σε σχέση με τα ίδια είδη σήμερα.

(youtube:https://www.youtube.com/watch?v=SNOyKTkgE8I)

Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Guardian, η θάλασσα αυτή δημιουργήθηκε πριν από περίπου 100 εκατομμύρια έτη και περιείχε πιθανότατα γλυκό νερό. Σύμφωνα με τους ερευνητές η θάλασσα στη Σαχάρα είχε βάθος 50 μέτρων και υπήρξε για περίπου 50 εκατομμύρια έτη. Ζούσαν σε αυτήν θαλάσσια ερπετά μήκους 12,3 μέτρων, γατόψαρα 1,6 μέτρων και οστεϊχθύες 1,2 μέτρου.

«Οι βόρειες περιοχές του Μάλι εκείνη την περίοδο έμοιαζαν περισσότερο με εκείνες του σημερινού Πουέρτο Ρίκο» αναφέρει η παλαιοντόλογος Μορίν Ο Λίρι του αμερικανικού Πανεπιστημίου Stony Brook που ήταν επικεφαλής της μελέτης και έχει συμμετάσχει και σε προηγούμενες έρευνες για αυτή τη θάλασσα.

Σύμφωνα με τους εξελικτικούς βιολόγους η εξήγηση για τα πολύ μεγάλα μεγέθη ειδών (που κανονικά έχουν μικρότερα μεγέθη) σε αυτή την θάλασσα σχετίζεται με ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως «νησιωτικός γιγαντισμός». Ορισμένα είδη που ζουν σε μικρά νησιά είτε επειδή έχουν εύκολη πρόσβαση σε πολλές πηγές τροφής είτε επειδή δεν έχουν φυσικούς αντιπάλους είτε και τα δύο μαζί οδηγούνται σε αύξηση του μεγέθους τους. Φαίνεται ότι η θάλασσα αυτή ήταν απομονωμένη και τα είδη που γιγαντώθηκαν ζούσαν χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους και είχαν εύκολη πρόσβαση στην τροφή.

Σύμφωνα με τους ερευνητές η θάλασσα στη Σαχάρα είχε βάθος 50 μέτρων και υπήρξε για περίπου 50 εκατομμύρια έτη. Ζούσαν σε αυτήν θαλάσσια ερπετά μήκους 12,3 μέτρων, γατόψαρα 1,6 μέτρων και οστεϊχθύες 1,2 μέτρου. «Οι βόρειες περιοχές του Μάλι εκείνη την περίοδο έμοιαζαν περισσότερο με εκείνες του σημερινού Πουέρτο Ρίκο» αναφέρει η παλαιοντόλογος Μορίν Ο Λίρι του αμερικανικού Πανεπιστημίου Stony Brook που ήταν επικεφαλής της μελέτης και έχει συμμετάσχει και σε προηγούμενες έρευνες για αυτή τη θάλασσα.

Σύμφωνα με τους εξελικτικούς βιολόγους η εξήγηση για τα πολύ μεγάλα μεγέθη ειδών (που κανονικά έχουν μικρότερα μεγέθη) σε αυτή την θάλασσα σχετίζεται με ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως «νησιωτικός γιγαντισμός».

Ορισμένα είδη που ζουν σε μικρά νησιά είτε επειδή έχουν εύκολη πρόσβαση σε πολλές πηγές τροφής είτε επειδή δεν έχουν φυσικούς αντιπάλους είτε και τα δύο μαζί οδηγούνται σε αύξηση του μεγέθους τους. Φαίνεται ότι η θάλασσα αυτή ήταν απομονωμένη και τα είδη που γιγαντώθηκαν ζούσαν χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους και είχαν εύκολη πρόσβαση στην τροφή.