Έχτισε την τεράστια περιουσία του διευθύνοντας ένα επενδυτικό ταμείο ενώ σήμερα, διανύοντας την ένατη δεκαετία της ζωής του, είναι «ένας πλήρους απασχόλησης φιλάνθρωπος, πολιτικός ακτιβιστής και ανεξάρτητος πολιτικός άνδρας». Για τον Τζορτζ Σόρος ο λόγος, ο οποίος τον περασμένο Μάιο βρέθηκε στο Παρίσι γα να συμμετάσχει σε εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (European Council on Foreign Relations), ένα ερευνητικό ινστιτούτο στην ίδρυση του οποίου συνέλαβε και ο ίδιος πριν από μία δεκαετία.

Σχολιάζοντας την οικονομική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Σόρος δήλωσε πως «ενδέχεται να οδεύουμε προς μια νέα σοβαρή χρηματοπιστωτική κρίση» και το σχόλιο του συνέβαλε, εν μέρει, στην πτώση του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης κατά 400 μονάδες, γεγονός που αποδεικνύει την εξαιρετική ικανότητα του γηραιού πρώην μεγαλοεπενδυτή να επηρεάζει ακόμα τις αγορές, παρότι έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να διαχειρίζεται τα χρήματα άλλων ανθρώπων. «Ωστόσο το πιο τολμηρό στοίχημα του Σόρος αφορά το πεδίο της πολιτικής» και όχι της οικονομίας, υποστηρίζει σε εκτενές κείμενό του στους New York Times o Μάικλ Στάινμπεργκερ.

Κατά τη δεκαετία του 1950 ο Σόρος υπήρξε φοιτητής του αυστριακού φιλοσόφου Καρλ Πόπερ, πυρήνας της σκέψης του οποίου αποτέλεσε η έννοια της «ανοιχτής κοινωνίας», μιας κοινωνίας όπου κυριαρχούν οι αξίες της ατομικής ελευθερίας, του πλουραλισμού και της ελεύθερης σκέψης και έρευνας. Η ιδέα του Πόπερ κατέληξε να γίνει ο σκοπός της ζωής του Σόρος. Και για αυτόν τον λόγο, σημειώνει ο αμερικανός δημοσιογράφος «μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ με στόχο την προώθηση της κοινωνίας των πολιτών και της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Επρόκειτο για ένα Σχέδιο Μάρσαλ για την Ανατολική Ευρώπη υπό την ευθύνη ενός ανδρός, μια πρωτόγνωρη ιδιωτική πρωτοβουλία. Επρόκειτο, όμως και για ένα στοίχημα ότι ένα μέρος του κόσμου που είχε βιώσει κυρίως την τυραννία θα ασπαζόταν ιδέες όπως η υποχρέωση λογοδοσίας των κυβερνήσεων και η ανεκτικότητα».

«Υποστηρίζω τις αρχές μου είτε κερδίζω είτε χάνω», δήλωσε ο Σόρος την άνοιξη, συνομιλώντας με τον Στάινμπεργκερ, «δυστυχώς, όμως, τώρα χάνω πάρα πολλά σε πάρα πολλά μέρη». Γιατί η Ρωσία του Πούτιν κατέληξε να είναι μια αυταρχική χώρα ενώ προς την ίδια κατεύθυνση οδηγούνται η Πολωνία και η Ουγγαρία. Γιατί η εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ όπου ο Σόρος συγκαταλέγεται μεταξύ των κύριων χρηματοδοτών των Δημοκρατικών, και η άνοδος λαϊκιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, υπονομεύουν το όραμα του, εντός, μάλιστα χωρών που κάποτε θεωρούνταν προπύργιά του. «Ο εθνικισμός και ο φυλετισμός αναβιώνουν, εμπόδια ορθώνονται και ενισχύονται τα σύνορα και ο Σόρος είναι αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο ο σκοπός στον οποίο έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του και το τελευταίο κεφάλαιο της ζωής του να καταλήξει σε αποτυχία», υπογραμμίζει ο Στάινμπεργκερ.

Σύμφωνα με τον Βίκτορ Ορμπαν ο Σόρος (χάρη στον οποίο κατάφερε να σπουδάσει ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας) επιδιώκει τον κατακλυσμό της Ουγγαρίας από μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες με στόχο την υπονόμευση της χριστιανικής κληρονομιάς της.