Το ντοκιμαντέρ «Kleine Germanen» (Little Germans), διηγείται τα παιδικά χρόνια αγοριών και κοριτσιών που μεγάλωσαν σε οικογένειες με εθνικιστικές ή και ακροδεξιές πεποιθήσεις.

Ο τίτλος μεταφράζεται ως «Μικροί (αρχαίοι) Γερμανοί» καθότι η λέξη Germane αναφέρεται στους πρώτους Γερμανούς. Ωστόσο η λέξη Germane παραπέμπει στο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η ιστορία της Έλσα, την οποία διηγείται η ίδια. Μεγάλωσε σε οικογένεια με ακροδεξιές πεποιθήσεις που μετέδωσε και στα δικά της παιδιά. Μέχρι που ένα δραματικό γεγονός την έκανε να αναθεωρήσει.

Τα σημεία που αναφέρονται στην τραυματική παιδική της ηλικία παρουσιάζονται με κινούμενα σχέδια. Η ταινία περιλαμβάνει μαρτυρίες, συνεντεύξεις επιστημόνων, ακροδεξιών αλλά και ανθρώπων που κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους τον ακροδεξιό χώρο.

«Ως παιδιά έπρεπε να είμαστε πάντα δυνατά. Δεν επιτρεπόταν να κλαίμε, ούτε να δενόμαστε με ο,τιδήποτε υπερβολικά. Πειθαρχία και τάξη ήταν τα πιο σημαντικά», θυμάται η Έλσα (δεν είναι το πραγματικό της όνομα).

Όταν ο παππούς της έπαιζε μαζί της πόλεμο κατά των Ρώσων, τής απένειμε στο τέλος πάντα μια τιμητική διάκριση των SS στο οποίο η Έλσα απαντούσε: «Για τον Φίρερ, το λαό και την πατρίδα!».

Ο κύριος του σπιτιού και η στοργική μητέρα Με μεγάλη λεπτομέρεια οι σκηνοθέτες Mohammad Farokhmanesh και Frank Geiger, εξιστορούν την ιστορία μιας γυναίκας που γεννήθηκε γύρω στο 1970. Πώς χρησιμοποιούσε ήδη στο σχολείο ακροδεξιές ατάκες και της άρεσε να προκαλεί. Πώς γνώρισε τον Τόρστεν, διάσημος για τη ρητορική του στην ακροδεξιά σκηνή.

Στόχος της: Η εκδίωξη των αλλοδαπών από τη Γερμανία. Έτσι μεγάλωσαν και τα παιδιά της. Στέλνοντάς τα σε κατασκηνώσεις όπου τους γινόταν πλύση εγκεφάλου για να ασπαστούν ακροδεξιές πεποιθήσεις και να αποκτήσουν μαχητικό πνεύμα.

Οι ρόλοι στο σπίτι ξεκάθαροι: Ο άνδρας ο κύριος του σπιτιού, η γυναίκα η στοργική μητέρα.

Φειδωλοί μπροστά στις κάμερες Στο ενδιάμεσο παρεμβάλλονται μαρτυρίες ανθρώπων που εγκατέλειψαν τον ακροδεξιό χώρο και σήμερα διηγούνται τις εμπειρίες τους. Παράλληλα μιλούν και γνωστοί ακροδεξιοί, όπως οι Götz Kubitschek, Sigrid Schüssler και Martin Sellner, οι οποίοι μπροστά στην κάμερα εκφράζονται πολύ προσεκτικά: αναπολούν τα παιδικά τους χρόνια και την απώλεια των παλιών αξιών.

Αντίθετα, σε βίντεο από συλλαλητήρια και ομιλίες οι ίδιοι εμφανίζονται με ξεκάθαρα ακροδεξιό λόγο υπό το χειροκρότημα των ακροατών τους.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και οι συνεντεύξεις επιστημόνων, όπως της καθηγήτριας παιδαγωγικής από το Πανεπιστήμιο Γκίσεν, Άλις Μπλουμ, η οποία παρατηρεί ότι σε πολλές από αυτές τις οικογένειες επικρατεί μια ατμόσφαιρα πανικού και καταστροφολογίας:

«Σε αυτά τα παιδιά μεταδίδεται καθημερινά αυτό το συναίσθημα, όταν τους λένε ότι μπορεί ένα βράδυ να έρθουμε και να σε σηκώσουμε από το κρεβάτι σου γιατί θα πρέπει να φύγουμε, διότι αυτή η Γερμανία εδώ θα καταρρεύσει».