Αν ο Ιησούς ζούσε σήμερα και πήγαινε να βαπτιστεί στον Ιορδάνη ποταμό, το λιγότερο που θα πάθαινε θα ήταν… μόλυνση στο μάτι.

Αν πάλι, επιχειρούσε να περπατήσει στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, ίσως τα πόδια του να έβρισκαν βράχια αντί για νερό…

Ο Ιορδάνης και η Θάλασσα της Γαλιλαίας, πηγή θαυμάτων στη Βίβλο, έχουν γίνει… σκιά του παλιού τους εαυτού και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, μετά από χιλιετίες ανθρώπινης παρέμβασης, κακοδιαχείρισης, κλιματικής αλλαγής και ασταμάτητων πολέμων.

Η στάθμη των υδάτων στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, που στην πραγματικότητα είναι λίμνη, βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 100 χρόνων, έπειτα από πέντε χρόνια συνεχόμενης ξηρασίας. Μικρά νησιά έχουν ξεπροβάλει από τον βυθό, ενώ σπίτια χτισμένα στην ακτή, έχουν μείνει πλέον, 100 μέτρα μακριά από το νερό.

Τα βακτήρια έχουν… πλημμυρίσει τον πάλαι ποτέ δοξασμένο ποταμό της Μέσης Ανατολής, τα νερά του οποίου είναι γεμάτα απόβλητα και πλέον, ελάχιστα.

Και η Θάλασσα της Γαλιλαίας δεν είναι πια σε θέση να τροφοδοτήσει τον Ιορδάνη, που την διαπερνά, με φρέσκο νερό.

Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, που ο φόβος για μετατροπή της Θάλασσας της Γαλιλαίας σε Νεκρά Θάλασσα και του Ιορδάνη ποταμού σε ρυάκι, είναι διάχυτος στον επιστημονικό κόσμο.

Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν πρόκειται μόνο για τη φυσική ομορφιά, αλλά και για τις εύθραυστες σχέσεις του Ισραήλ, της Παλαιστίνης, της Συρίας και της Ιορδανίας, που προσπαθούν να ξεδιψάσουν από τα νερά του ποταμού.

Οπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Guardian, μόνο τα τελευταία 50 χρόνια, το 95% των υδάτων του Ιορδάνη, έχουν αλλάξει πορεία για να ποτίσουν καλλιέργειες.

Το περασμένο καλοκαίρι, η στάθμη της Θάλασσας της Γαλιλαίας, που βρίσκεται 214 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, πλησίασε επικίνδυνα τη «μαύρη γραμμή», το σημείο όπου το νερό της λίμνης παύει να χαρακτηρίζεται «γλυκό».

«Η στάθμη έφτασε μόλις λίγες δεκάδες εκατοστά πάνω από τη μαύρη γραμμή, κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί εδώ και έναν αιώνα, που διατηρούνται αρχεία», εξηγεί ο Γκίντον Μπρόμπεργκ, περιβαλλοντολόγος.

Καθώς πέφτει η στάθμη, η λίμνη δεν έχει την ικανότητα να απομακρύνει γρήγορα το θαλασσινό νερό και η αλατότητά της αυξάνεται. Αν η στάθμη παραμείνει χαμηλή, θα αρχίσουν να εξαφανίζονται η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής και η Γαλιλαία θα γίνει η νέα Νεκρά Θάλασσα, που βρίσκεται 350 χλμ μακριά. «Αν το νερό της λίμνης γίνει αλμυρό, δεν υπάρχει επιστροφή», προειδοποιεί ο Μπρόμπεργκ.

Ως η μεγαλύτερη λίμνη του Ισραήλ, η Θάλασσα της Γαλιλαίας πάντα τροφοδοτούσε τη χώρα με πόσιμο νερό. Ομως, αυτό δεν είναι πλέον δυνατόν, λέει ο Γιόαβ Μπαρκέι-Αρμπέλ, μηχανικός στην εθνική εταιρεία ύδρευσης.

Τη δεκαετία του ’20, είχε κατασκευαστεί ένα δίκτυο σωλήνων που αφαιρούσε εκατοντάδες εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού τον χρόνο από τη λίμνη και το μετέφερε στον ξηρό νότο του Ισραήλ. Σήμερα, αυτό έχει μειωθεί στα 20 εκατ. κυβικά μέτρα, καθώς η λίμνη δεν αντέχει πια.

«Το νερό της Γαλιλαίας χρησιμοποιείται πλέον μόνο σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης», λέει ο Μπαρκέι-Αρμπέλ.

Τώρα, το Ισραήλ, για να γλυτώσει τη λίμνη από τον βέβαιο θάνατο, σχεδιάζει να μεταφέρει νερό από τη Μεσόγειο, που βρίσκεται 75 χλμ μακριά, στη Γαλιλαία, αφού πρώτα το περάσει από εργοστάσια αφαλάτωσης.

Η χώρα θεωρείται πρωτοπόρος παγκοσμίως στη διαδικασία της αφαλάτωσης, και το 70% του πόσιμου νερού είναι αφαλατωμένο. Αυτό θα σώσει και τον Ιορδάνη ποταμό, λένε οι ειδικοί.