Το ιδανικό θα ήταν οι εργοδότες να προσλάμβαναν προσωπικό με βάση τα προσόντα, τις δεξιότητες, το ταλέντο και την προθυμία για σκληρή δουλειά.

Μια νέα έρευνα όμως, από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ δείχνει ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, οι υπεύθυνοι κάνουν υποθέσεις για την κοινωνική τάξη των υποψηφίων για την δουλειά και σύμφωνα με αυτές τις υποθέσεις τους προσλαμβάνουν ή όχι.

Για την ακρίβεια, τους παίρνει μόλις λίγα δευτερόλεπτα να σχηματίσουν άποψη. Οι 7 πρώτες λέξεις του υποψήφιου εργαζόμενου είναι συνήθως αρκετές.

Τα αποτελέσματα της έρευνας βγήκαν μετά από πέντε διαφορετικές μελέτες. Οι πρώτες τέσσερις αφορούσαν στο πως και με πόση ακρίβεια μπορεί ένας άνθρωπος να καταλάβει την κοινωνική τάξη του συνομιλητή του μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ομιλίας.

Διαπίστωσαν ότι 7 τυχαίες λέξεις αρκούν για να υποθέσει κάποιος την κοινωνική τάξη του ατόμου που έχει απέναντί του και, στις περισσότερες περιπτώσεις, η υπόθεση δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα.

«Ακόμα και κατά την διάρκεια των πιο σύντομων διαλόγων, ένας έμπειρος εργοδότης μπορεί να βγάλει εύκολα συμπέρασμα για το αν ο συνεντευξιαζόμενος είναι κατάλληλος για την δουλειά, από τον τρόπο ομιλίας του» είπε ο Μίκαελ Κράους, καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης του Πανεπιστημίου Γέιλ.

Η πέμπτη μελέτη εξέτασε το αν αυτή η εκτίμηση αυτή παίζει κάποιον ρόλο στις συνεντεύξεις εργασίας.

Περίπου 300 άτομα με εμπειρία στις συνεντεύξεις υποψήφιων εργαζομένων άκουσαν ηχογραφήσεις και διάβασαν γραπτές σημειώσεις από τα πρώτα στάδια μιας συνέντευξης υποψηφίων για μια θέση σε εργαστήριο πανεπιστημίου, που δεν απαιτούσε κάποια προϋπηρεσία σε ανάλογη δουλειά.

Δεν πληροφορήθηκαν τίποτα παραπάνω, όπως δεξιότητες και προσόντα.

Οι υπεύθυνοι ανθρώπινου δυναμικού έκριναν τους υποψηφίους από υψηλότερες κοινωνικές τάξεις πιο κατάλληλους να πάρουν την δουλειά και πιο ανταγωνίσιμους συγκριτικά με αυτούς από χαμηλότερη τάξη.

Οι περισσότεροι εργοδότες θα αρνηθούν ότι η κοινωνική τάξη αποτελεί κριτήριο πρόσληψης.

Ωστόσο, η οικονομική και κοινωνική θέση του υποψηφίου εκτιμάται μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα και όντως, είναι ένα σημαντικό κριτήριο. «Αυτό στερεί ευκαιρίες και διαιωνίζει την ανισότητα» λέει ο Κράους.

«Για μια πιο δίκαιη κοινωνία, πρέπει να απαλλαγούμε από αυτές τις πρώιμες εντυπώσεις. Το ταλέντο και η εργατικότητα δεν υπάρχουν μόνο σε εκείνους που γεννιούνται από πλούσιες και μορφωμένες οικογένειες. Αυτό το σκεπτικό θα πρέπει να αλλάξει για να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες» προσθέτει.