Αυτό κατέδειξε έρευνα του πανεπιστημίου Στράθκλαϊντ, σε σχολεία της Αγγλίας και της Σκωτίας, όπου έχουν παρατηρηθεί ιδιαίτερα αυξημένα ρατσιστικά και ξενοφοβικά περιστατικά μετά το δημοψήφισμα του 2016.

Ορισμένοι μαθητές μάλιστα, δήλωσαν ότι οι καθηγητές τους σε αρκετές περιπτώσεις, δεν τους προστάτεψαν ενώ σε άλλες, ήταν οι ίδιοι που τους έκαναν bullying.

Σύμφωνα με την έρευνα, το 77% των μαθητών που ρωτήθηκαν ήταν αποδέκτες ρατσιστικών και ξενοφοβικών επιθέσεων, λεκτικών ή σωματικών. Το 49 % δήλωσε ότι οι επιθέσεις ήταν συχνότερες μετά το δημοψήφισμα για το Brexit.

Οι περισσότερες λεκτικές επιθέσεις σημειώθηκαν στον δρόμο ή σε μέσα μαζικής συγκοινωνίας, ενώ οι περισσότερες σωματικές μέσα στα σχολεία.

Κάποιες φορές, οι καθηγητές έκαναν τα «στραβά μάτια», ενώ άλλες, ήταν παρόντες και γελούσαν και αυτοί κοροϊδευτικά ή ακόμα χειρότερα, συμμετείχαν.

Η Ντανιέλα Σίμε, συγγραφέας της έρευνας, που θα την παρουσιάσει σε πανευρωπαϊκό συνέδριο Κοινωνιολογίας στο Μάντσεστερ, είπε στην Guardian ότι οι επιθέσεις και η αδυναμία των καθηγητών να τις σταματήσουν βλάπτουν την ψυχική υγεία των παιδιών και βέβαια τα κάνει να αισθάνονται ξένα στη χώρα που ζουν.

«Σε κάποιες περιπτώσεις, οι καθηγητές αγνοούσαν την παρουσία των μαθητών στην τάξη, σε μερικές ήταν ανοιχτά ρατσιστές εναντίον τους με σχόλιά τους ή σε άλλες δεν παρενέβαιναν όταν άκουγαν ρατσιστικά σχόλια από συμμαθητές τους».

Οι περισσότεροι μαθητές δεν ανέφεραν τις επιθέσεις που δέχθηκαν, είτε γιατί οι καθηγητές γνώριζαν και δεν αντέδρασαν είτε γιατί οι μαθητές πίστευαν ότι οι καθηγητές δεν θα αντιδράσουν.

Οι ερευνητές απευθύνθηκαν σε 1.000 μαθητές ετών 12-18, οι περισσότεροι από την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Λιθουανία, που διέμεναν στη Βρετανία, τουλάχιστον για τρία χρόνια.

Μία μαθήτρια δήλωσε: «Στο τελευταίο μου σχολείο, κάποιος έκανε ξενοφοβικά σχόλια για την εθνικότητά μου και προσπάθησε να βάλει φωτιά στα μαλλιά μου. Πέρυσι, στο τωρινό μου σχολείο, μία ομάδα με ακολουθούσε και φώναζε συνθήματα υπέρ του UKIP (το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φάρατζ) και με έβριζαν λέγοντας να γυρίσω στην πατρίδα μου».

Ενας άλλος μαθητής, είπε στους ερευνητές ότι δεχόταν bullying από τα έξι του χρόνια έως τα 12. «Μου πετούσαν πέτρες, διέρρεαν φήμες για μένα, έκλεψαν τα πράγματά μου, με κορόιδευαν και με κακοποίησαν λεκτικά μόνο και μόνο επειδή είμαι από την Πολωνία».

Και οι καθηγητές τους τι έκαναν;

«Οι καθηγητές άκουγαν τα ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια και τα αγνοούσαν. Ή γελούσαν. Οσο απίθανο και να ακούγεται, συμβαίνει συχνότερα από ό,τι νομίζετε», απάντησε ένας μαθητής.

Ο Τζεφ Μπάρτον, γενικός γραμματέας της βρετανικής Ενωσης Διευθυντών Σχολείων και Κολεγίων, βλέποντας τα αποτελέσματα της έρευνας, δήλωσε ότι οι περισσότεροι καθηγητές είναι αφοσιωμένοι στην προστασία των μαθητών τους από τον ρατσισμό, και εργάζονται σκληρά για να ενθαρρύνουν τον σεβασμό και την ανεκτικότητα.

«Τα περιστατικά που αναφέρονται στην έρευνα είναι τρομακτικά και απαράδεκτα και όποιος καθηγητής δεν παρενέβη για να σταματήσει ρατσιστική επίθεση ή ακόμα χειρότερα, αν συμμετείχε σε αυτή, είναι ένοχος για σοβαρή παραβίαση του επαγγελματικού του καθήκοντος».