Σύμφωνα με αφιέρωμα του BBC, το Skagway έχει περίπου 1.000 κατοίκους και είναι μια απομακρυσμένη περιοχή της Αλάσκας, έξω από το Klondike. Μπορεί να έγινε για λίγο γνωστό στα τέλη του 19ου αιώνα την εποχή της χρυσοθηρίας, ωστόσο τώρα οι θησαυροί της περιοχής δεν βγαίνει από τη γη, φυτρώνει στα δέντρα.

Οι άκρες της ερυθρελάτης είναι ουσιαστικά τα μπουμπούκια που αναπτύσσονται στα κλαδιά της. Αυτό γίνεται μόνο μια φορά το χρόνο, την Άνοιξη και οι κάτοικοι ασχολούνται προσεκτικά με τη συγκομιδή τους.

Οι άκρες, εκτός από σιρόπια, ροφήματα ή στο φαγητό, χρησιμοποιούνται για να φτιαχτεί η μπύρα της εταιρείας Skagway Brewing Co. Όποιος έχει άκρες ερυθρελάτης, μπορεί να τις πουλήσει εκεί και να πάρει μετρητά. Όμως πολύ συνηθισμένη είναι και η ανταλλαγή τους με άλλα προϊόντα.

«Το έχω ακούσει», λέει ένας 26χρονος από το Όρεγκον που φτάνει με το πλοίο στο Skagway για να δουλέψει για τρίτη χρονιά ως ξεναγός. «Υποθέτω ότι δεν είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που συνέβαινε εδώ και στο παρελθόν. Έδινες χρυσό και έπαιρνες ό, τι χρειαζόσουν».

Η ανταλλαγή των άκρων της ερυθρελάτης στην Αλάσκα ξεκίνησε από τη φυλή Tlingit, που έφτιαχναν τσάι με τις άκρες αυτές που είναι πλούσιες σε βιταμίνη C. Η μπύρα φτιάχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1770, από τον καπετάνιο James Cook, με σκοπό να προφυλάξει τους ναυτικούς από το σκορβούτο.

Οι άκρες της ερυθρελάτης είναι τρυφερές αρκετά για να μπορέσει να γίνει η συγκομιδή, για μια ή δύο εβδομάδες κάθε άνοιξη, και παρόλο που χρησιμοποιείται ευρέως ως ρόφημα ή στο φαγητό, η αντιμικροβιακή τους δράση τις καθιστά πρώτης τάξεως πρώτη ύλη για κρέμες χεριών και αλοιφές.

Επειδή δεν υπάρχει καθόλου εμπορική αγροτική οικονομία στην Αλάσκα, η συγκομιδή των μπουμπουκιών της ερυθρελάτης είναι ο μόνος τρόπος να βγάλουν κέρδος από τη γη.

Ζουν όμως από τους τουρισμό. Κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, το Skagway δέχεται περίπου 10.000 τουρίστες με κρουαζιέρες που έρχονται, εν μέρει, για να γευτούν τα διάσημα προϊόντα που γίνονται με τις άκρες της ελάτης, όπως η μπύρα και το παγωτό.

«Οι άκρες της ερυθρελάτης είναι νόμισμα για μένα», λέει η Annemarie Hasskamp, ιδιοκτήτρια της Glacial Naturals, μιας εταιρείας που παράγει βιοτεχνικά προϊόντα όπως κεριά, σαπούνια και έλαια τοπικής προέλευσης. Φυσικά από άκρες ερυθρελάτης. «Μόνο και μόνο ότι μπορώ να βγω έξω και να βρω κάτι δωρεάν, να το συλλέξω με προσοχή και να το μετατρέψω σε μεγάλης αξίας τροφή». Ο κόσμος λέει συχνά μεταξύ τους «έχω μια έξτρα σακούλα με άκρες στο ψυγείο, μήπως τη θέλεις», λέει η Annemarie. Και φυσικά όλα γίνονται με ανταλλαγή.

«Το Skagway είναι διαφορετικό τώρα. Όταν μεγάλωνα βρίσκαμε το φαγητό μας στο δάσος», λέει ο 71χρονος Si Dennis, της φυλής Tlingit, που δούλευε στο Εθνικό Πάρκο για πάνω από 35 χρόνια.

Εκείνος ξέρει τον σωστό τρόπο συγκομιδής. Δεν πρέπει να συλλέγονται οι άκρες που έχουν ωριμάσει πολύ, γιατί δεν έχουν τα απαραίτητα σάκχαρα. Επίσης δεν θα πρέπει να είναι άπληστοι και να πάρουν πολλά μπουμπούκια από ένα δέντρο. «Πρέπει να σέβεσαι τη φύση και τη δύναμη των μπουμπουκιών», λέει. «Η γιαγιά μου και ο παππούς μου μεγαλώνοντάς με, με έμαθαν ότι αν χαλάσεις τη γη, θα την χαλάσεις για τις επόμενες γενιές».