Επιβλητικό χωρίς να επιβάλλεται –if you know what I mean- αριστοκρατικό, χαριτωμένα preppy και καλαίσθητο. Σήμερα, στη δύση του, πιο ντελικάτο από ποτέ. Σαν το καλό κρασί το Forest Park, όσο παλιώνει τόσο ελκυστικότερο γίνεται.

Kάπως έτσι θα περιέγραφα μετά από προχθεσινή, απογευματινή μου επίσκεψη, το αιωνόβιο ξενοδοχείο.

Να' ταν το φως, η θερμοκρασία, η ωραία παρέα, ερωτεύτηκα. Ίσως να’ ταν και ο κύριος Ηρακλής, ο τελευταίος εναπομείναντας από την οικογένεια Σκυριανίδη, υιός του ιδρυτή (το ξενοδοχείο λειτούργησε το 1930κάτι) ο οποίος φορά φουλάρι, μιλά στην καθαρεύουσα και είναι ο πιο μειλίχιος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ.

Το Forest Park ανεγέρθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν ο «αρχιτέκτων», όπως τον ονομάζει ο κύριος Ηρακλής, Benzion Ginsburg, ανέλαβε τον σχεδιασμό του ξενοδοχείου με εντολή του πατέρα Σκυριανίδη από τη Λεμεσό και με καταγωγή που φτάνει από το νησί της Σκύρου. Το ξενοδοχείο τελικά ανεγέρθηκε με βάση σχέδια του κορυφαίου Ισραηλινού αρχιτέκτονα Samuel Barkai, ο οποίος ανήκει στο μοντερνιστικό κίνημα της «λευκής πόλης» στο Τελ Αβίβ, του περίφημου μνημείου, γνωστότερου ως η Μπάουχαους συνοικία της ισραηλινής μητρόπολης.

Ζήτησα από τον κύριο Ηρακλή να μου δώσει ενδιαφέροντα facts για το ιστορικό ξενοδοχείο: Μου μίλησε για δύο παράπονα πελατών.

Το πρώτο παράπονο, μού είπε, είχε σημειωθεί κάπου στα 70’s, όταν Ισραηλίτης ένοικος παραπονέθηκε στη ρεσεψιόν πως στις πεντέμισι κάθε πρωί ξυπνά απ' τα πουλιά που χτυπούν το τζάμι του παραθύρου του. «Mετά από εκείνο το περιστατικό ήταν που βάλαμε δίχτυ σε όλα τα παράθυρα» μου διευκρίνισε.

Το δεύτερο 'παράπονο' έλαβε χώρα τη δεκαετία του 60’, μια μέρα που το γραφείο του πατέρα του και ιδρυτή του ξενοδοχείου, Γεώργιου Ηρακλή Σκυριανίδη, επισκέφθηκε ένας Σείχης με την «κελαπία» του, που τις ημέρες εκείνες διέμενε στο ξενοδοχείο. Μόλις μπήκε μέσα στο γραφείο ο Σείχης, πέταξε το γεμάτο χρήματα πορτοφόλι του και διαμαρτυρήθηκε. Δεν είχε πουθενά να τα ξοδέψει.

«Και ναι, τότε τα splash ήταν μεγαλύτερα, καθώς τα βάθη ήταν επίσης μεγαλύτερα. Τόσο μεγάλα που σου επέτρεπαν βουτιές, και μάλιστα βουτιές από ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο που δεν κατασκευάζεται πλέον σήμερα: τον βατήρα» γράφει ο αρχιτέκτονας Φειδίας Παυλίδης σε πρόσφατο κείμενό του στο περιοδικό CY ARCH για δύο από τις παλαιότερες πισίνες της Κύπρου. Του Λήδρα Πάλας και του Forest Park.

Για την ακρίβεια, η πισίνα στο Forest Park είναι η παλαιότερη πισίνα της Κύπρου. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Φώτη Κολακίδη το 1963.

«Αμφότερα [τα τουριστικά περίπτερα] αποτελούνται εξ ενός θερινού εστιατορίου, μαγειρίου και μπαρ, σειράς αποδυτηρίων, μηχανοστασίου, αποθηκών και ειδικούς χώρους διά στάθμευσιν αυτοκινήτων. Έχουν μίαν ορθογώνιον μεγάλην πισίνα και μίαν ελευθέρου σχήματος διά παιδιά. Υπόστεγα με πλακόστρωτα σε διάφορα επίπεδα και χλόη ενώνουν τα τμήματα μεταξύ των. Η κατασκευή τους είναι εκ σκελετού μπετόν αρμέ με πλίνθινους τοίχους και με εξωτερικές επενδύσεις εκ πέτρας της αντιστοίχου περιοχής, οι δε κολυμβητικές δεξαμενές επενδυμένες εσωτερικώς με υάλινα ψηφιδωτά».

Όπως μας πληροφορεί ο Φειδίας, το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από δημοσίευμα του 1963 στο ελλαδικό περιοδικό «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ», στο πλαίσιο δισέλιδου αφιερωμάτος για τις πισίνες του Ledra Palace και του Forest Park.

Με εξαίρεση την επέμβαση στον βατήρα, η πισίνα όπως και όλο το υπόλοιπο ξενοδοχείο, δεν έχουν ανακαινιστεί. Παραμένουν ως είχαν. Κι αυτό συναρπάζει.

Κατά τη δεκαετία του 40’, θυμάται με νόστο ο κύριος Ηρακλής, από τον Μάη μέχρι τον Οκτώβρη κάθε βράδυ το ξενοδοχείο φιλοξενούσε ζωντανή ορχήστρα. «Είχαμε για παράδειγμα τους μεγάλους χορούς του Ερυθρού Σταυρού και τον χορό του Φεστιβάλ Πλατρών. Εντός του κεντρικού μας σαλονιού υπήρχε πολυθρόνα για τον Άγγλο κυβερνήτη, αφού τότε όλα τα κυβερνητικά γραφεία εδώ πάνω ήταν. Οι Πλάτρες ήταν η διοικητική πρωτεύουσα της Κύπρου, γι’ αυτό και βλέπεις όλα αυτά τα πρώην κυβερνητικά κτήρια στον δρόμο για το Τρόοδος».

Αν κατέβεις στο κέντρο των Πλατρών μήτε γάτο βλέπεις, μήτε σκύλο, απαντά στην ερώτηση για το σήμερα ο κύριος Ηρακλής. Χωρίς πίκρα όμως και χωρίς παράπονο. Την έζησε τη ζωή του αυτός ο άνθρωπος.