Γράφει η Μαριάννα Νικολάου

Καλά μιλάμε διάβασα ειδήσεις και συγχύστηκα, αλήθεια λέω. Μέχρι που σκέφτομαι να σταματήσω το διάβασμα (not!).

«Σοβαρές αντιδράσεις προκάλεσε η ενέργεια του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (ΕΛΑΜ) να δωρίσει μπουφάν μόνο σε ελληνόπουλα του Α’ Δημοτικού Σχολείου Γεροσκήπου».

Είμαι στο τσακ από ένα κοινωνικοπολιτικό νευρικό κλονισμό, σας το λέω

Να τονίσω ότι η κίνηση των –συνήθως- μαυροντυμένων αυτών αγοριών (που όταν τους πρωτοείδα στα 13-14 θυμάμαι, σκέφτηκα τώρα αυτοί στα μαύρα, που κυκλοφορούν σε κοπάδια, και έχουν μονίμως ένα ύφος λες και χτύπησαν το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σε κανένα έπιπλο, είτε ανήκουν σε boy band ή είναι καμιά αδελφότητα) είναι συγκινητική. Τώρα δα, σκουπίζω ένα δάκρυ που κυλάει στο αλαβάστρινο μάγουλό μου.

Διερωτώμαι με το θράσος μερικών ανθρώπων να μην αγκαλιάζουν με θέρμη την υπέροχη και αλτρουιστική αυτή κίνηση. Καλά μιλάμε, ανθρωπιά ούτε για ίχνος. Τα παιδιά πήγαμε να ζεστάνουμε κυρία μου, δεν κάναμε τίποτα κακό. Βέβαια για να ακριβολογούμε, όχι όλα τα παιδιά, αυτά που άξιζαν μόνο. Τί εννοείς ποια άξιζαν;! Μα τα ελληνόπουλα φυσικά, τί ερωτήσεις είναι αυτές;

Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί αυτό αλλά εμένα οι προχειρότητες δεν μ’αρέσουν. Είμαι σίγουρη ότι έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις για να διαπιστωθεί ότι τα παιδιά ήταν γνήσια ελληνόπουλα, και το αίμα που έρεε στις φλέβες τους ήταν ατόφιο, ελληνικό. Καλά τώρα κι αν περίσσεψε κάτι από τον καιρό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Βρετανικής αποικιοκρατίας, από τις επιδρομές των Αράβων στο νησί που χρονολογούνται από τον 7ο αιώνα, και άλλους πολλούς, κάνε τα στραβά μάτια μωρέ.

Τι εννοείς εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε φυσικό μηχανισμό για να αντέχουμε στο κρύο χωρίς μπουφάν; Τί εννοείς κρυώνουμε όπως όλοι οι άνθρωποι;

Βέβαια όλα αυτά είναι περιττά δεν είναι; Είμαστε παλικάρια ωρε, για μας δεν μιλούσε ο Δαρβίνος όταν έλεγε για την επιβίωση του πιο ισχυρού; (Φωτιές που άναψε στην Ευρώπη κι αυτός όμως!) Τι εννοείς εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε φυσικό μηχανισμό για να αντέχουμε στο κρύο χωρίς μπουφάν; Τί εννοείς κρυώνουμε όπως όλοι οι άνθρωποι; (Τί εννοείς Βίρνα; όπως θα ρωτούσε και ο Γιάγκος Δράκος). Πώς μου καταρρίπτετε έτσι το μύθο! Τι σόι παλληκάρια είμαστε; Ποιοι είμαστε τελικά;

Είμαι στο τσακ από ένα κοινωνικοπολιτικό νευρικό κλονισμό, σας το λέω.

Δεν θα σταθώ σε πράγματα που ειπώθηκαν χιλιάδες φορές. Ότι δηλαδή κι εμείς ως Κύπριοι (όχι Έλληνες ή Ελληνοκύπριοι) αλλά πιο ουσιαστικά, ως άνθρωποι, υπήρξαμε μετανάστες, πρόσφυγες, φτωχοί, ρακένδυτοι, μα κυρίως, στο έλεος άλλων. Πώς το είχε πει η Μπλανς Ντυμπουά στο «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς; «Πάντα βασιζόμουνα στην καλοσύνη των ξένων».

Αν είναι έτσι, ελπίζω να γίνουμε ξένοι, κι ας είναι το ΕΛΑΜ ελληνικό.