Μια ίσως όχι πολύ προσωπική ιστορία για μηχανικούς, αστυνόμους και πρόστιμα

Μια ίσως όχι πολύ προσωπική ιστορία για μηχανικούς, αστυνόμους και πρόστιμα

Μια ίσως όχι πολύ προσωπική ιστορία για μηχανικούς, αστυνόμους και πρόστιμα
Πονεμένη ιστορία, ευτράπελη

Αν και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα βίωσα μερικές φορές και σε προσωπικό επίπεδο τι σημαίνει «χουντικό σύνδρομο και αστυνομικός», την κατά τ’ άλλα χαριτωμένη, μετεφηβική φάση εν ερώτηση ή διαταγή officer, την έχω ευτυχώς, καιρό ξεπεράσει.

Στην Κύπρο μάλιστα παρατηρώ πως οι περισσότεροι αστυνομικοί είναι συνήθως αρκετά ευγενικοί και πολιτισμένοι. Είναι βασικά «μαρτούθκια» συγκριτικά με τους εξ Ελλάδος συναδέλφους τους. Δεν προκαλούν με τον τρόπο προσέγγισής τους και το ύφος τους και τις περισσότερες φορές προσπαθούν τουλάχιστον να επικοινωνήσουν χρησιμοποιώντας ήπιο λεκτικό και επιχειρήματα.

Σαφώς, όργανα της τάξης και στο νησί μας συμπεριφέρονται άσεμνα. Συχνά. Αν δεν ανήκεις άλλωστε στην πλειοψηφική εκείνη κατηγορία των ενστόλων που απλά και επιδερμικά βρήκαν μια καλή και ασφαλή δουλειά τύπου «κρύψε να περάσουμε μάνα μου» και αντιθέτως η ιδέα του ένστολου επαγγέλματος σε φτιάχνει, -όχι γι' αθώους φετιχιστικούς αλλά γι' άλλους, σκοτεινότερους λόγους- τότε μερικά περίεργα μάλλον απωθημένα τα' χεις.

Τις προάλλες ωστόσο μου έτυχε κάτι που πιστεύω πως ήταν πέρα για πέρα άδικο βρε αδελφέ και που εικάζω πως συμβαίνει συχνά στους δρόμους μας. Χωρίς εκ των προτέρων και ως έπρεπε ενημέρωση εισέπραξα καταγγελία από αστυνομικούς της Τροχαίας για παραβίαση που όχι μόνο έγινε εν αγνοία μου αλλά ήταν αποτέλεσμα ατυχούς συνεργασίας με ... μηχανικό αυτοκινήτων. Ο νόμος μπορεί να είναι νόμος και οι άνθρωποι όμως είναι άνθρωποι!

Μηχανικοί αυτοκινήτων φίλε μου, μια άλλη ταλαίπωρη φάρα με την οποία, αν και εσύ όπως και εγώ έτυχε να είχες στη ζωή σου κάπως ... διαφορετικά τέλος πάντων ενδιαφέροντα θα συμφωνήσεις μάλλον πως οι 7 στις 10 λέξεις που χρησιμοποιούν είναι σανσκριτικά από τον Άρη! Καρπουλατέρ, ραδιατέρ, δίσκος του κλατς … πέκκα, πουσh, κετσές…το καππάτζι του φίλτρου, του αέρα! Γιατί να ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά τα wtf! Ούτε πρέπει, ούτε θέλω.

Ό,τι συνεπώς κι αν σου ανακοινώσουν (γιατί περί ανακοινώσεων πρόκειται) για τα προβλήματα του αυτοκινήτου σου -το οποίο κατιτίς πάντοτε θα το’ χει- όσο αληθοφανείς, πειστικοί και «φίλε μου καλύτερη τιμή μες το παζάρι εν βρίσκεις» κι αν σου πουν, σωτηρία με δαύτους δεν θα βρεις. Θα προσπαθήσεις βέβαια να καταλάβεις τι σου ανακοίνωσαν διασταυρώνοντάς το με κάνα φίλο που κατέχει, θα κάνεις πως κατάλαβες για να μην καταλάβουν οι άλλοι πως δεν κατάλαβες, κατάλαβες και μπλά μπλά, στην τελική όμως το μόνο που σίγουρα θα καταλάβεις είναι πως ο μισός σου μισθός μαζί τους σφύριξε πριν καλά καλά το καταλάβεις και καληνύχτα! Το χειρότερο μ’ αυτούς είναι πως δεν είναι όπως με τους αστυνόμους που λέμε πχ συχνά «να μη μπλέξει πλάσμα μαζί τους». Με τους μηχανικούς θέλεις δεν θέλεις, μπλέκεις.

Κάτι τέτοιο λοιπόν έγινε και τις προάλλες όταν το πρόσφατο σέρβις του αυτοκινήτου μου, το οποίο είναι ιαπωνικό, οικονομικό, φτηνά ανταλλακτικά, αξιόπιστο και τα λοιπά, στοίχισε 600 φάκιν ευρώ. Κι αφού (δεν) το κατάπια το φαρμάκι με σταματάνε προχθές που λες οι officers της Τροχαίας σε κεντρική λεωφόρο της πόλης, έχοντας κιόλας ενεργοποιήσει τις σειρήνες (ατε ρε πελλέ, αλήθκεια) να με συλλάβουν τον αρχιγκάνγκστερ. Χωρίς να με ενημερώσουν τι, πώς και γιατί έγινε, να με ρωτήσουν δέχεσαι, δεν δέχεσαι, γνώριζες ρε μπρο, δεν γνώριζες, εισπράττω το τυπωμένο «πιλλιετούι». Μέσω του οποίου, αφού τυπώθηκε, πληροφορήθηκα πως τα πισινά φώτα του οικονομικού και αξιόπιστου πάντοτε αυτοκινήτου μου δεν λειτουργούσαν κανονικά και αποτελούσα κίνδυνο για την εύρυθμη οδική ασφάλεια και τάξη.

Να υπογραμμιστεί πως τη στιγμή της παράδοσης του αυτοκινήτου στον μηχανικό λίγες μόνο μέρες πριν είχα ενημερώσει πως τα μπροστινά φώτα είχαν πρόβλημα και αφού κατά τη διάρκεια του σέρβις επενέβη ο αρμόδιος ηλεκτρολόγος το θέμα είχε, τη μέρα παραλαβής του αυτοκινήτου και καλά διευθετηθεί.

Προφανώς, δεν διευθετήθηκε.

Αντιθέτως εν αγνοία μου το πρόβλημα μεταφέρθηκε στα πίσω φώτα. Χωρίς όμως να το έχω πάρει χαμπάρι. Στην τελική, χωρίς να πρέπει να το έχω πάρει χαμπάρι, αφού το αυτοκίνητο είχε κάνει το σέρβις του λίγες μόνο μέρες πριν.

Αυτό που βρήκα ενοχλητικό ήταν ότι οι εν λόγω αστυνόμοι που με σταμάτησαν, προτού καν προβούν στην καταγγελία, δεν με ενημέρωσαν, ως όφειλαν, πως «τοκετό» και θα καταγγελθώ. Έστω για τους τύπους, ας μην αναφερθούμε καν στη δική μου προσωπική μετακίνηση που βρισκόταν εκτεθειμένη σε κίνδυνο, που θεωρητικά γι' αυτή δουλεύουν και γι' αυτή γνοιάζονται. Με κατήγγειλαν και μετά με ενημέρωσαν, με απαξιωτικό κιόλας ύφος. Κι αυτό είναι μια τακτική που κάνουν συχνά. Όχι πάντα αλλά συχνά. Σε σταματούν και ανέντιμα ξεκινούν να σε ρωτούν: καλησπέρα σας, όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο, αριθμό ταυτότητας και τα λοιπά. Προτού να καταλάβεις τί και πώς, τυπώνουν το πρόστιμο και μετά σου ανακοινώνουν και αυτοί ποια ήταν η παραβίασή σου και πότε λήγει η προθεσμία πληρωμής.

Ο νόμος, όμως, σύμφωνα και με δικηγόρους φίλους, υπαγορεύει πως όταν αστυνόμος της Τροχαίας σταματήσει πολίτη για διαφαινόμενη παραβίαση νομοθεσίας οφείλει πρώτα να τον ενημερώσει και να τον ρωτήσει: «κύριε τοκετό έχετε προβεί σε αυτήν την παραβίαση, έχετε κάτι να δηλώσετε» και ακολούθως να προχωρήσει στην καταγγελία. Προφανώς δεν είναι ο πολίτης που έχει τον τελικό λόγο στο αν καταγγελθεί ή όχι, ο αστυνομικός είναι αυτός με βάση τη δική του κρίση, έχει όμως και ο πολίτης το δικαίωμα να αναφέρει αν δέχεται ή όχι. Κι αν δεν δεχτεί, να πάει δικαστήριο.

Έπειτα άνθρωποι είναι και οι πολίτες, χίλια-δύο μπορεί να τους έχουν τύχει, ασήμαντα και πιο σημαντικά, γιατί να μην έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους; Θέσφατο δεν είναι κανένας νόμος. Είναι;

Loader