Ήμουν, θυμάμαι, στο δεύτερο έτος της καλής μου Φιλοσοφικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, το μάθημα λεγόταν Οθωμανική Περίοδος και πολύ το αγαπούσα. Μάλλον επειδή αποδομούσε διακριτικά, μεθοδικά και με τη χρήση διασταυρωμένων και έγκυρων αυτή τη φορά πηγών, όλα τα στερεότυπα που με επιπολαιότητα μαθαίναμε στ' αποτυχημένο σχολείο.

ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΔΟΘΕΙΣΗΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παγκύπριες 2018

Απ’ τα σημαντικότερα κατάλοιπα της οθωμανικής περιόδου που μας επηρεάζει ακόμη, διάβαζα και έτρωγα συνεχώς φλασιές βλέποντας ... γύρω μου, ήταν αυτό της συλλογικής καχυποψίας απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας. Όπως επίσης και αυτό μιας ασυγκράτητης, εξίσου συλλογικής ροπής στη συνωμοσιολογία και σε αόρατους, μοχθηρούς κακούς που με δόλο προσπαθούν να μας βλάψουν.

... Έβγαζε τόσο νόημα ...

... οι Αμερικάνοι πράκτορες, οι μασόνοι ... ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης ...

Τα κατάλοιπα αυτά είναι η μοναδική ερμηνεία που σε προσωπικό επίπεδο θα μπορούσα να δώσω ως μια κάποια εξήγηση στο γιατί κάποιοι κακοί (αυτοί οι κάποιοι γνωστοί μυστήριοι κακοί ... οι Αμερικάνοι πράκτορες, οι μασόνοι, ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης....) θέλουν μέσω ενός γλωσσαρίου, σύμφωνα με συναδέλφους που κλωτσούν, «να μας πατρονάρουν εμάς τους δημοσιογράφους και να μας επιβάλλουν περιορισμό στην ελευθερία της έκφρασης».

Ο λόγος για το ξεκάθαρα συμβουλευτικού και προαιρετικού χαρακτήρα Κοινό Γλωσσάρι Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων που έγινε επιτέλους προσπάθεια να συμφωνηθεί και να συνταχθεί με διαμεσολάβηση της Ένωσης Συντακτών και της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Μια πρωτοβουλία που εντάσσεται σε σχετική δράση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), η οποία όπως έχει επανειλλημμένα αναφερθεί έγινε απόπειρα να δοκιμαστεί και σε άλλα μέρη με μακροχρόνιες διενέξεις όπως το Ισραήλ και η Παλαιστίνη.

Ευγενής του προφανής σκοπός, να επιτευχθεί μια κοινή συνεννόηση ανάμεσα σε λειτουργούς των ΜΜΕ και από τις δύο κοινότητες του νησιού, με σκοπό την υιοθέτηση ενδεικτικών και προαιρετικών όρων και ορολογιών στη γλώσσα που χρησιμοποιούν, μέσω των οποίων θα συμβάλλουν θετικά στην καλλιέργεια της ειρηνικής κουλτούρας και του διαλόγου μεταξύ μας ... Πράγματα που υποτίθεται είναι για όλους τους ειρηνόφιλους ανθρώπους ζητούμενο. Ή μήπως όχι;

Η προαιρετική και συμβουλευτική φύση του γλωσσαρίου καθιστά ξεκάθαρο πως κανείς δεν θα αναγκάσει κανέναν δημοσιογράφο για το πώς ή όχι να εκφραστεί. Ξεκάθαρο είναι ακόμη πως ο διάλογος και η επιθυμία να ακούσεις τι έχει να πει ή πως νιώθει ο οποιοσδήποτε άλλος, πάντοτε βοηθά... Ή μήπως όχι;

Σε επιστολή που κυκλοφορεί και τη συνυπογράφουν συνάδελφοι που ενοχλήθηκαν από το γλωσσάρι, αναφέρεται πως … «...δεν θα ανεχθούμε ούτε από την Ένωση Συντακτών Κύπρου, ούτε από την Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας κανένα ‘γλωσσάρι’ που να περιλαμβάνει απαγορευμένες και επιτρεπόμενες λέξεις. Θεωρούμε επικίνδυνη ακόμη και τη συζήτηση ιδεών που έχουν στον πυρήνα τους μια φιλοσοφία που μετατρέπει τους δημοσιογράφους σε άβουλα όργανα μετάδοσης πληροφοριών….».

Με την παρούσα, προστίθεται στην επιστολη «ζητάμε από τις δύο οργανώσεις να αποσύρουν οποιανδήποτε ιδέα και σκέψη για επιβολή οποιαδήποτε εκφραστικής κηδεμόνευσης, τώρα ή στο μέλλον. Θεωρούμε ότι το πατρονάρισμα της δημοσιογραφίας, ακόμη και με την επίκληση καλών προθέσεων, ανοίγει το δρόμο για ποδηγέτηση του ρόλου των μέσων ενημέρωσης. Οι δημοσιογράφοι δεν χρειάζονται κανένα εργαλείο πέρα από τη γλώσσα τους...».

Θα επιδείκνυαν άραγε τον ίδιο ζήλο να μιλήσουν για ποδηγέτηση και ελευθερία της έκφρασης εάν ...

Διαφωνώ πολύ με τη σύνδεση του γλωσσαρίου ως μια απόπειρα φίμωσης, έστω και με καλές προθέσεις, όπως αναφέρεται. Αντιθέτως πιστεύω πως η φιλοσοφία του είναι μέσω ακριβώς του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων άνθρωποι τελικά να συνεννοούνται μεταξύ τους. Δεν θα ήθελα όμως σε καμία περίπτωση να προσθέσω στο «εμφυλιοπολεμικό» πράγμα προσβάλλοντας συναδέλφους. Θέλω άλλωστε να τους πιστώσω με γνήσιες προθέσεις. Αρκετούς, τους πιστώνω.

Θα ήθελα ωστόσο ταυτόχρονα να μου απαντήσουν και σε λίγες δικές μου απορίες. Ποιοι είναι αυτοί οι σκοτεινοί κακοί που στην προκείμενη περίπτωση προσπαθούν να μας φιμώσουν, γιατί και ποιες ακριβώς θα είναι οι κυρώσεις στους παραβάτες;

Επιπλέον, μιας και επιδεικνύουν ευαισθησία στη ζωτική για το επάγγελμα ελευθερία του λόγου και πολύ καλά κάνουν, θα ήταν όμορφο να μας πουν επίσης πότε ήταν η τελευταία φορά που συνέταξαν πχ ρεπορτάζ για δήλωση Τούρκου πολιτικού χωρίς να προηγηθεί στο κείμενό τους πριν από το 'δήλωση' η χρήση του επιθετικού προσδιορισμού ... 'προκλητική'; Ό,τι κι αν είπε ή δεν είπε ο οποιοσδήποτε Τούρκος.

Αλήθεια, η τελευταία φορά που ... έκατσαν και ήπιαν έναν ... καφέ με τον ... οποιοδήποτε Τουρκοκύπριο μιλώντας γι’ αυτό ή οποιοδήποτε άλλο θέμα, πότε να' ταν;

Πολύ θα ήθελα κυρίως να μου απαντήσουν πώς νιώθουν αν συνάδελφοι μας σε τουρκοκυπριακά μίντια συνεχίσουν να γράφουν για πάντα κουβέντες - τέρατα για εμάς όπως το ότι «η Κύπρος ανήκει στην Τουρκία», «το 1974 έγινε ειρηνική επέμβαση και όχι εισβολή», «η ΕΟΚΑ είναι μόνο τρομοκράτες» κλπ. Χωρίς επιθυμία να αποκτήσουν ποτέ, καμία επαφή με το δικό μας αφήγημα.

Θα ήθελαν ή δεν θα ήθελαν να τους βοηθήσουμε ν' ακούσουν και τη δική μας οπτική; Θα επιδείκνυαν άραγε τον ίδιο ζήλο να μιλήσουν για ποδηγέτηση και ελευθερία της έκφρασης εάν κανείς συνέστηνε σε δημοσιογράφους συμβουλευτικά και προαιρετικά να αναφέρονται σε πόλεμο και όχι σε ειρηνική επέμβαση, για να μην προσβάλλουν τα τόσα πολλά δικά μας τραύματα;

Ειλικρινείς, καλοπροαίρετες ερωτήσεις γυρεύουν απαντήσεις.