Περιπτώσεις σαν του Μίλαν Τραΐκοβιτς είναι χαρακτηριστικές της υποκρισίας και της ιδεολογικής σύγχυσης μερίδας της κυπριακής κοινωνίας (θέλω να πιστεύω όχι πλειοψηφικής αλλά αρκετά μεγάλης ώστε να στέλνει νεοναζί στη Βουλή) που αδυνατεί να διαχειριστεί τους μη ελληνογενείς Κύπριους. Από τη μια θέλει να πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός μεταλλίου με τα κυπριακά χρώματα από την άλλη όμως δεν γυρίζει η γλώσσα γι' αυτό το διόλου ελληνοπρεπές “Τραΐκοβιτς” που τους χαλάει το κυρίαρχο αφήγημα.

Τη λύση έρχεται να δώσει η άρνηση, παρόμοια με εκείνη που έκανε τα ρατσιστόμουτρα της κερκίδας που μιμούνταν τη μαϊμού για να προσβάλλουν τον μαύρο παίκτη της αντίπαλης ομάδας να... παθαίνουν ξαφνικά αχρωματοψία όταν ο ίδιος παίκτης μετεγγράφεται στη δική τους και μετατρέπεται αυτομάτως από πίθηκο σε παιχταρά. Βέβαια για τον Μίλαν τα πράγματα είναι σίγουρα ευκολότερα καθότι Σέρβος (αδέρφια μας, πήγαμε άλλωστε και εθελοντές για να σφάξουμε παρέα αμάχους στη Σρεμπρένιτσα) λευκός και χριστιανός ορθόδοξος, όμως απέχει μόλις ένα στραβοπάτημα απ’ το να γίνει ο “ρωσοπόντιος” (για τον μέσο ψεκασμένο όλοι οι σλαβογενείς είναι “ρωσοπόντιοι” όπως άλλωστε όλοι οι ασιάτες είναι “κινέζοι” και όλα τα καρτούν “μίκι μαους”).

Βλέπετε εάν ο ξένος φέρνει μετάλλια, τίτλους, διακρίσεις ή δεύτερη θέση στη Eurovision και κάνει το μεγάλο μας χωριό ν’ ακουστεί έξω απ’ τα στενά όριά του, παραβλέπουμε καταγωγή, θρήσκευμα ή σεξουαλικό προσανατολισμό και θυμόμαστε το “Κύπριος” (που τείνουμε να αντικαθιστούμε με τα “Έλληνας” και “Τούρκος”). Όντας Κύπριος ξενικής καταγωγής η όποια επιτυχία σου είναι πάντα συλλογική (μαζί το πήραμε το μετάλλιο άσχετα αν ο αθλητής βολόδερνε μόνος τους και πολλές φορές χωρίς καμία κρατική υποστήριξη ή έστω υποδομές της προκοπής) και θεωρείσαι “ένας από εμάς” ενώ αν έχεις την ατυχία να γεννηθείς κοινός θνητός ή -ακόμα χειρότερα- να παρανομήσεις, όχι μόνο θα είσαι για πάντα ο “Αλβανός”, ο “Ρουμάνος’, η “Ρωσίδα”, ο “αράπης” κλπ αλλά η μπάλα θα πάρει και όλη τη φυλή σου μαζί για να πάτε παρέα “στ’ ανάθεμα” ή όπου αλλού σε στείλει ο μέσος παντογνώστης/κριτής του Facebook.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ ότι το βλακώδες μίσος και οι αβάσιμες προκαταλήψεις σε εμποδίζουν να δεις: Όπως λοιπόν στην είδηση για το μετάλλιο του Μίλαν χάρηκες για την επιτυχία ενός ανθρώπου παραβλέποντας την καταγωγή του και καταγράφοντάς τον ως Κύπριο (που είναι και το σωστό) προσπάθησε να κάνεις το ίδιο και με τους υπόλοιπους μη Κύπριους στην καταγωγή συμπατριώτες σου. Κρίνε την πράξη, (επικρότησε την καλή, καταδίκασε την κακή), χωρίς ανόητες γενικεύσεις με βάση καταγωγή, φυλή, φύλο, θρήσκευμα ή σεξουαλική ταυτότητα που τόσο εύκολα παραβλέπεις όταν οι ίδιοι φέρνουν στο νησί τίτλους, διακρίσεις ή μετάλλια.

Αλλιώς, ξέρεις, ακούγεται τόσο παράλογο, υποκριτικό και ολότελα ηλίθιο, όσο άλλωστε και ο ίδιος ο ρατσισμός.