Γιατί οι παιδεραστές έπρεπε να είναι το «Μαρί του Αναστασιάδη»
Όταν χρειάζεσαι επειγόντως μια εκδήλωση - πλυντήριο βάζεις απλά μια «Φωνή»
Ομολογώ πως προβληματίστηκα για το αν θα παρευρισκόμουν στην επίσημη παρουσίαση της «Φωνής», του Συμβουλίου Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης και Εκμετάλλευσης Παιδιών την περασμένη Τρίτη στον ΘΟΚ, καθώς αποτρεπτικό παράγοντα αποτελούσε μία φράση στην πρόσκληση καταδικασθέντες παιδεραστές, το απεχθέστερο και πιο επικίνδυνο είδος εγκληματία που βγήκε ποτέ απ’ το κωλάντερο της ανθρώπινης φύσης.* Βγάζει νόημα σωστά;*
Τελικά αποφάσισα να μην πάω, η επικεφαλής της «Φωνής» Αναστασία Παπαδοπούλου γνωρίζει πολύ καλά ότι είμαι δίπλα της σ’ αυτή την πολύ σημαντική προσπάθεια, χωρίς να είναι αναγκαία η παρουσία μου σε μια εκδήλωση που πόζαρε και ως πλυντήριο του Προέδρου. Κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί προσωπικά δεν ξέω πως θα αντιδρούσα εάν τον άκουγα ζωντανά να λέει τα ακόλουθα:
«Στο σημείο αυτό να μου επιτρέψετε, επειδή το φέρω βαρέως, να απολογηθώ γιατί -όχι καλώς μελετημένα- κατά την εκλογή μου και κατά τα εξ’ εθίμου κρατούντα είχα απονείμει χάρη, κάνοντας διάκριση μεταξύ των σεξουαλικώς κακοποιηθέντων, θεωρώντας ότι οι εγκληματίες που κακοποίησαν παιδιά πέραν των 13 ετών θα μπορούσαν να τύχουν της αναλόγου χάρης. Θέλω να ευελπιστώ ότι δεν θα επαναληφθεί το ίδιο λάθος, όχι από μένα βεβαίως, αλλά από εκείνον που θα με διαδεχθεί» .
Για να ευχαριστήσει στη συνέχεια την Αναστασία που του υπέδειξε το λάθος. Ώστε να μπορεί να ζητήσει συγνώμη 78 μέρες μετά (τις μέτρησε ο συνάδελφος Γιώργος Καλλινίκου του “Φ” που έσκασε το θέμα κι αφού πρώτα ο Ιωνάς Νικολάου προσπαθούσε να μας πείσει ότι αν βιάσεις παιδί άνω των 13 χρονών δικαιούσαι προεδρική χάρη σε έναν εξωφρενικό ηλικιακό διαχωρισμό παιδιών-θυμάτων που δεν συναντάς πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο και ο οποίος σημειώστε δεν είναι καν νόμος στο κράτος αλλά εφευρέθηκε σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ελευθερωθεί πρόωρα ένας πολύ συγκεκριμένος (και πολύ γνωστός και πολύ πλούσιος καταδικασθέντας παιδεραστής που μάλιστα πότιζε με κόκα τα ανήλικα θύματά του. Κι αφού φυσικά δεχόταν τα δημόσια... μπράβο του Δίπλαρου για το «λάθος που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να το διορθώσει» .
Όταν η Αναστασία Παπαδοπούλου είχε αποκαλύψει με ποστ στο Facebook την αποφυλάκιση με προεδρική χάρη του παιδεραστή (που μένει μάλιστα στην ίδια γειτονιά με το θύμα του) στη σκατοθύελλα που ακολούθησε η Προεδρία της Δημοκρατίας (βασικά ένα e-mail από το γραφείο τύπου του Προεδρικού ούτε καν ο ίδιος ο Αναστασιάδης που απαξίωσε καν να βγει να μιλήσει ο προσωπικά) απάντησε με μια νερόβραστη, τυποποιημένη, ανακοίνωση όπου στην ουσία έριχνε το μπαλάκι στον Γενικό Εισαγγελέα “με τη σύμφωνη γνώμη του οποίου απονεμήθηκε χάρη σε κατάλογο καταδίκων για αναστολή του ¼ της εκτιώμενης ποινής φυλάκισης ανεξαρτήτως του είδους των αδικημάτων που είχαν καταδικαστεί”.
Η ανακοίνωση τελείωνε σε ένα ξερό “ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιθυμεί να εκφράσει τη λύπη του για τη θλίψη που αθέλητα προκλήθηκε σε ένα αθώο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και την οικογένεια του” μαζί με ασορτί αόριστες υποσχέσεις ότι “οι όποιες αδυναμίες του συστήματος, θα επιδιωχθεί, μέσα από τα προαναφερόμενα μέτρα, να διορθωθούν κατά τρόπο που δεν θα επαναληφθούν ανάλογα φαινόμενα”. Φυσικά αυτό που ΔΕΝ έλεγε η ανακοίνωση είναι ότι μαζί με τον παιδεραστή που αποκάλυψε η Αναστασία είχαν πάρει χάρη άλλοι έξι(!) οι οποίοι πρόκειται να αποφυλακιστούν σταδιακά ανάλογα με τη μείωση της ποινής τους. Αυτό αποκαλύφθηκε μετά από σχετική ερώτηση της βουλευτή Ειρήνης Χαραλαμπίδου λίγες μέρες πριν τη φιέστα της «Φωνής» αναγκάζοντας στην ουσία τον Πρόεδρο να προβεί στην καθυστερημένη και ομολογουμένως half assed απολογία του.
Πρώτο μέλημα αυτού που -υποτίθεται- ότι ζητάει συγνώμη είναι η διόρθωση του λάθους για το οποίο απολογείται. Όχι... μελλοντικών και κατόπιν εορτής αλλά του ίδιου του λάθους, εκείνου για το οποίο βάλλεται από παντού εδώ και τρεις μήνες περίπου αλλά έδινε τόση σημασία στις αντιδράσεις όσο και δημόσιος υπάλληλος σε πολίτη μετά τις 2.30 το απόγευμα. Αν για παράδειγμα, ακόμα και μετά το τετελεσμένο της απόφασης το κυνηγούσε νομικά να την ανακαλέσει, διάολε ακόμα κι αν την ανακαλούσε παραβιάζοντας -προφανώς- τον νόμο και επαφίονταν μετά στα δικαστήρια εάν θα δικαίωναν ή όχι μισή ντουζίνα παιδεραστές που θα προσέφυγαν σ' αυτά, όχι μόνο θα του έστελνα δώρο τη σπανιότερη έκδοση που έχει η Chivas στα κελάρια της αλλά νομίζω θα μπορούσε άνετα να εκλέγεται πρόεδρος στη λούπα ακόμα και μετά θάνατον.
Όχι μόνο δεν έπραξε κάτι τέτοιο αγνοώντας επιδεικτικά τη γενική κατακραυγή αλλά έπρεπε να περιμένει και κοντά τρεις μήνες ώστε να καθίσει η σκόνη και να περιμένει την κατάλληλη εκδήλωση-όχημα για τη ζορισμένη απολογία του σε ένα απολύτως ελεγχόμενο κοινό για να εισπράξει θερμό χειροκρότημα και άφθονα «μάνα μου ρε». Άλλωστε πολλοί περισσότεροι μαζεύτηκαν στον ΘΟΚ για να αποθεώσουν τον μετανοηθέντα Πρόεδρο παρά οι ούτε 50 νοματέοι που συγκεντρωθήκαμε έξω από το προεδρικό με το που έσκασε το θέμα φωνάζοντας το αυτονόητο «όχι χάρες σε παιδεραστές». Αυτοί είμαστε δυστυχώς ως κοινωνία και πολύ καλά μας κάνουν.
Πέρα όμως από το πως χειρίστηκε (ορθότερα εκμεταλλεύτηκε) ο Πρόεδρος τη «Φωνή», η δουλειά που κάνει η adhoc επιτροπή κατά της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών είναι σημαντική και ωφέλιμη για τον δύσμοιρο αυτό τόπο, όπου το σεξουαλικό έγκλημα καλύπτεται ακόμα από το πέπλο της ντροπής και τον φόβο του στιγματισμού του θύματος - πόσο περισσότερο όταν το τελευταίο είναι παιδί (και όταν λέμε παιδί εννοούμε μέχρι 17 ετών για να μην ξεχνιούνται οι διάφοροι Ιωνάδες). «Οι Φωνές που έχουμε ακούσει δεν είναι αποκύημα της φαντασίας ενός σεναριογράφου. Είναι πραγματικές ιστορίες. Είναι από παιδιά που έσπασαν τη σιωπή τους. Είναι οι Φωνές που μας έμαθαν ότι άλλο η δική τους σιωπή και άλλο η δική μας σιγή» είπε στην ομιλία της η Αναστασία Παπαδοπούλου για να παρουσιάσει στη συνέχεια την ιστοσελίδα www.foni.org.cy/ όπου σε ένα απολύτως ασφαλές και φιλικό περιβάλλον μπορεί οποιοδήποτε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή/και κακοποίησης να μιλήσει, να αναζητήσει πληροφορίες ή συμβουλές ακόμα και να καταγγείλει (κι ανώνυμα τον δυνάστη του.
Να ευχηθούμε δύναμη και θέληση στη «Φωνή», ώστε να ακουστεί δυνατά κι ελπίζουμε σε ένα χρόνο από τώρα σε μια πιθανή εκδήλωση για τα πεπραγμένα της χρονιάς να μην περιλαμβάνονται σ’ αυτά και τυχόν νέα θύματα των παιδεραστών που κυκλοφορούν ελεύθεροι με προεδρική χάρη. Όχι τίποτα άλλο, θα έκανε την αντίστοιχη ομιλία του Αναστασιάδη πραγματικά αμήχανη.