Η επιδημία των Greeklish σε έδαφος κυπριακό

Η επιδημία των Greeklish σε έδαφος κυπριακό

Η επιδημία των Greeklish σε έδαφος κυπριακό
Είναι πνευματική μυωπία να κλαίμε πως «οι μιτσιοί καταστρέφουν τη γλώσσα»

Aκολουθεί «ακαδημαϊκού τύπου» αφιέρωμα γραμμένο στην κυπριακή διάλεκτο

Γράφει ο Πρόδρομος Αντζουλής

«Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα​ και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία​ της​ λέξης ​ και​ με​ τη​ σημασία​ της​».​ Γ.​ Μπαμπινιώτης

Τούτη την κραυγή αρκέψαμε να την ακούμε λλίο μετά που την περίοδο αιχμής του mIRC. Όποιος είσιεν computer τζείντες χρύσες εποχές, επιβεβαιώνει. Πριν να καταλάβουν οι coders που εδημιουργούσαν τες πιο πολλές πλατφόρμες άμεσης επικοινωνίας (IM) ότι έσιει τζιαι κόσμο που έννεν αγγλόφωνος ή που η γλώσσα του εν γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες, υπήρχε πρακτικά μηδέν chance​ ​να​ ​καταφέρεις​ ​να​ ​γράψεις​ ​ελληνικά​ ​τζιαι​ ​να​ ​πάει​ ​το​ ​μήνυμα​ ​σου​ ​στην​ ​άλλη​ ​μερκά.

Τότε εν υπήρχε μεγάλο θέμα με τα greeklish. Ο τζύρης μου εν φιλόλογος, τζιαι που τους αυστηρούς. Εν ο τύπος που εν θα πει ποττέ του ‘computer, control, fax ή e-mail’ αλλά ‘υπολογιστής, τηλεχειριστήριο, τηλεομοιότυπο τζιαι ηλεκτρονικό ταχυδρομείο’. Άρα, άμα εν τον άκουσα τζείνον να κράζει τότε, μάλλον εν έκραζε κανένας. Τζιαι τούτο κάμνει νόημα: όσοι ήταν προγεγραμμένοι ως κράζοντες, τζίνο τον τζιαιρό που εχρησιμοποιούσαν Microsoft Word τζιαι Internet Explorer υπήρχε τζιαι το support για ελληνικούς χαρακτήρες, οπόταν το ζήτημα έν υπήρχε. Τα greeklish ήταν εργαλείο που​ ​εγεννήθηκε​ ​αναγκαστικά​ ​για​ ​την​ ​ευκολία​ ​της​ ​επόμενης​ ​γενιάς.

Σιγά-σιγά, εδημιουργηθήκαν προγράμματα που υποστηρίζαν τζιαι ελληνικούς χαρακτήρες, όμως η ‘μάστιγα’ των greeklish εν έδειξε να κάμνει πίσω. Γιατί όμως; Έχουμε ούλλα τα μέσα για να μπορούμε να γράψουμε ‘σωστά ελληνικά’, για να δείξουμε στον υπόλοιπο πλανήτη ότι ο ελληνικός πολιτισμός παραμένει αγέρωχος τζιαι αδιάλλακτος μέσα που τες χιλιετίες τζιαι για να χουμιστούμε τζείνα ούλλα τα στοιχεία της ελληνικότητας που μας εμάθαν που μιτσιούς να είμαστε περήφανοι για τζείνα (βλέπε: περηφάνια για διαχρονικότητα της γλώσσας, περηφάνια για τες ελληνικές ορολογίες που έχουν οι αλλόγλωσσοι, περηφάνια για ακαμψία στη σκλαβιά, περηφάνια για τη δημοκρατία, περηφάνια για τον Περικλή, τον Αρχιμήδη, τον Πυθαγόρα,τον Μαργαρίτη κλπ.).

Αν σε περίπτωση που απήγαγα έναν τύπο που το 1500 π.Χ τζιαι έναν που το 1983 μ.Χ, για να πάμε για μπύρες, δεν εχρειάζουμουν μεταφραστή, η διαχρονικότητα της ελληνικής εννά' ταν ολοφάνερη

Που τούτες ούλλες τες περηφάνιες, ας πιάμε προσωρινά την περηφάνια για τη διαχρονικότητα της γλώσσας ‘μας’. Όποιο ρωτήσεις, ξέρει ότι η ελληνική γλώσσα επεβίωσε αδιάλλακτη που Όμηρο σε Αισχύλο σε Μακρυγιάννη σε Καζαντζίδη. Όντως; Αν στον κλασσικό αιώνα του Περικλή έλεες ‘ράδιον’ ο άλλος εκαταλάβεννεν ‘εύκολο’. Αν στον επίχρυσο αιώνα του Παντελίδη πεις κάποιου ‘ράδιον’ ο άλλος καταλαβαίνει τζεινο το πράμα που έχω μες το αυτοκίνητο μου τζιαι παίζει Παντελίδη’ (αν εν χημικός τζιαι πολλά σπάσμαν άτε να καταλάβει ‘το στοιχείο 88’.). Παραδείγματα εν θέλουμε τζιαι πολλά - ούλλοι αναγνωρίζουμε το ότι η γλώσσα που την εποχή του Ομήρου ως σήμερα, άλλαξε. Η διαχρονικότητα που σφεταιριζούμαστε όμως, πού ένει; Η διαχρονικότητα εννα ήταν ολοφάνερη, αν σε περίπτωση που απήγαγα έναν τύπο που το 1500πΧ. τζιαι έναν που το 1983μΧ. για να πάμε για μπύρες, δεν εχρειάζουμουν μεταφραστή.

Αν υπάρχει σωστός τζιαι λάθος τρόπος να γράφεις ή να μιλάς ελληνικά, τότε πού ακριβώς μες τούτο το φάσμα ένει; Το ελαφρυντικό που εννά επικαλεστεί ο αντίλογος, εν ότι η γλώσσα υπέστη μια φυσική, βαθμιαία τζιαι απόλυτα αναμενόμενη αλλαγή. Τζιαι τούτο, όπως φαίνεται, εν αποδεκτό. Άρα πάμε να δούμε τι παράγοντες επιδρούν πασ’ το να αλλάξει μια γλώσσα - τζιαι ποιοι που τούτους δρουν ή εν δρουν πας την​ ​αλλαγή​ ​μας​ ​προς​ ​τα​ ​greeklish.

Η γλώσσα αλλάσσει που ενα σωρό παράγοντες. Ο πιο ευκολοχώνευτος παράγοντας εν η επιρροή που αλλόγλωσσους. Έννεν αρνητικό. Εν κάτι που συμβαίνει, τζιαι εν χρειαζούμαστε πολύπλοκα επιχειρήματα που κανέναν Chomsky ή Μπαμπινιώτη για τούτο: τσαέρα, πρότσα, μπρίκκιν, γιόρκιν, πηλοζήριν, άξιτα, ίττεργιου, μπούκκικο, ραδιατέρ, σιεηττάνης, αμπάλατος.

Αμπάλατος εν επίσης όποιος σταθεί μεμονωμένα σε πιθανή λαθος υπόθεση προέλευσης εκ μέρους μου για τούντες λέξεις τζιαι εν δει την ολική εικόνα. Εν πάση περιπτώσει, τούτη η επιρροή εν πολυεπίπεδη. Εν χρειάζεται να χωρίζουνται στον πολιτικό χάρτη θκυο λαοί για να επηρεάσουν ο ένας τον άλλον. Διαφορές που παλεύκουν για επιβίωση βλέπουμε τζιαι σε πιο μιτσιές τομές ενός λαού - σε 100 χρόνια άραγε τι λέξη εννα έχουμε για τη σαύρα, ‘αλιτζάβρα’ ή ‘σιελεντρούνα’; Τούτο εν η οριζόντια αλλαγή, όπου η αλλαγή έρκεται με την έκθεση του Α’ στη γλώσσα του γεωγραφικά διαφορετικού​ ​Β’​ ​ατόμου.

Έσιει τζ’ άλλου τύπου οριζόντιαν επιρροή, που αν τζιαι πιο απλή στη μελέτη νευριάζει πιο εύκολα τον αντίλογο. Ο λόγος για τα loan-words. Sorry, εννοώ ‘δανειζόμενες λέξεις’. Σόρρυ, εννοώ ‘συγγνώμη’. OK, τι εν οι δανειζόμενες λέξεις; Εν λέξεις που εισχωρούν στην γλώσσα αλλά εν επιδέχουνται αλλαγής: το τούρτζικον ‘cezve’ έγινεν ‘τζισβές’ τζιαι κλίνεται σαν ελληνικό ουσιαστικό: ο τζισβές, του τζισβέ τζιαι ούτω καθ’ εξής. Ποια εν η κλίση όμως του computer, του internet, του mouse, του mousepad, του application, του transistor τζιαι του high definition; (Είσιεν μιαν επική στιγμή, που μια ηλικιωμένη κυρία σε ένα μπούκκικο έπαιζεν πας τη μηχανούα, αναμένοντας τον μπούκκη να της βάλει bonus. Άμα αγανάκτησε, βάλλει του μια φωνή ‘Τζείν’ οι μπόνοι πότε ‘ννα ‘ρτουν ρε;’ - αλλά αμφιβάλλω αν τούτο ήταν ακαδημαϊκή προσπάθεια για φιλοξενία της λέξης. Anyway. Έννεν τυχαία που​ ​ανέφερα​ ​μόνο​ ​λέξεις​ ​γυρώ​ ​που​ ​την​ ​τεχνολογία.

Κάθε λέξη που εισχωρεί σε μια κοινότητα εν εισχωρεί τυχαία. Έρκεται να καλύψει μια ανάγκη ή σφηνώνεται αναγκαστικά λόγω εξασθένησης ή προϋπάρχουσας αδυναμίας της εναλλακτικής . Το ‘computer’ σαν λέξη εκαθιερώθηκε παρόλο του ότι η λέξη ‘υπολογιστής’ επροϋπήρχε, τζιαι παρόλο του ότι έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα. Ο μηχανισμός που την εβοήθησε να καθιερωθεί μυρίζει ιμπεριαλισμό, είτε ήταν συνειδητός η όι. Τα computers όπως τα ξέρουμε σήμερα, τζιαι τα πλείστα μέρη τους, οφείλουν την έμπνευση, την κατασκευή τζιαι την εξάπλωση τους κυρίως σε αγγλόφωνους επιστήμονες τζιαι μηχανικούς.

Τούτο διά τους το πάνω σιέρι κατά κάποιον τρόπο: τζείνοι παπάες, τζείνοι τατάες. Έννεν αδικία όι. Εν λόγω του ίδιου φαινομένου που μια πληθώρα ιατρικών ορολογιών εδιατηρήθηκε ανα το παγκόσμιο στα ελληνικά (βοηθούμενη που τον ελιτισμό της ιατρικής κοινότητας ίσως, αλλά ας μείνει κλειστή τούτη η πόρτα.) Με λλία λόγια, αντίλογε, έδωκες τους ιατρική τζιαι ανατομία (που για κάποιο ακατανόητο λόγο προσφέρει σου εσένα περηφάνεια) τζιαι οι γιατροί στον House λαλούν stomatitis, staphylococcus, anaemia, arteriosclerosis, xerodermia τζιαι hepatitis. Με το ίδιο μοτίβο, τα παιθκιά σου μάλλον εν θα πουν ποττέ ‘ποντίκι’ ή ‘πλοηγός διαδικτύου’. Η προσπάθεια για προσαρμογή της λέξης εν κατανοητή, εν τζιαι έσιει λάθος να πεις το mouse ποντίκι. Βλέπε τους αγγλόφωνους: τον εγκέφαλο, λαλούν τον brain, αλλά η εγκεφαλίτιδα εν encephalitis. Βασικά, έν να σε δώ​ ​τζιαι​ ​σένα​ ​άμα​ ​σπάσει​ ​το​ ​‘ποντίκι’​ ​σου:​ ​τι​ ​εννα​ ​φταίει,​ ​το​ ​laser​ ​του​ ​όξα​ ​το​ ​receiver​ ​του;

Τούτον εν σημαίνει ότι η κάθε ανακάλυψη που αλλόγλωσσους μεταφέρει ή πρέπει να μεταφέρει τζιαι τον ορισμό της με πείσμα σε μια άλλη γλώσσα. Ακόμα τζιαι στην τεχνολογία με την οποία εκαταπιαστήκαμε, έσιει λέξεις που χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά η ντόπια τους: οθόνη, σύρμα, μεγάφωνο, μικρόφωνο κλπ. Εν προωθά κανένας φανατικά το να χρησιμοποιούνται οι αγγλικές αντίστοιχες. Εξάλλου έχουμε τεράστια λίστα που επιτεύγματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά τζιαι παρόλο που ο ‘παπάς’ ήταν άλλος λαός, είμαστε μια χαρά ‘τατάες’: ψυγείο, τροχός, αυτοκίνητο, γραφομηχανή.

Η γεναίκα μου όποτε εννά μιλήσει με υπηρεσία ή με κατάστημα στο τηλέφωνο, όποιος ανάθεμα χώρκατος τζιαι ναν στην γραμμή, καλαμαρίζει του σαν τον Γιώρτσιο

Γιατί όμως ο τροχός εν τροχός τζιαι εν εν ότι ανάθεμα εν η σουμεριακή λέξη για τον τροχό; Μάλλον επειδή ο τροχός είσιεν κάτι χιλιετίες που την 5η π.χ να κάτσει καλά μέσα στην οποιαδήποτε γλώσσα. Ο τροχός εν εμφανίστηκε - πιθανότατα - που τη μια μέρα στην άλλη, που τη Μεσοποταμία στην Αθήνα. Τούτο δια περιθώριο για ομαλή ενσωμάτωση μέσα στην καθημερινότητα του όποιου λαού, άρα τζιαι στη γλώσσα. Η ψηφιακή τεχνολογία ήταν θέμα κάποιων δεκαετιών κατακλυσμού που πρόοδο. Γι’ αυτό, Έλληνα, εν επρόλαβες να βαφτίσεις καλά κάποια πράματα. Γι’ αυτό​ ​εν​ ​έσιεις​ ​λέξη​ ​για​ ​το​ ​video.

Τζιαι όι, η ‘προβολή’, το ‘οπτικό υλικό’, ο ‘κινηματογράφος’ ή η ‘κινούμενη εικόνα’ εν μετρούν. Εν βεβιασμένες προσπάθειες. Η λέξη ‘video’ μπορεί να αναφέρεται σε video παρακολούθησης, video βάφτισης, video στο YouTube, ταινία, videoclip, το animation που παίζει μες τες πτήσεις για το πως να δραπετευσεις που το αεροπλάνο ή τα 3GP files που φυλάεις που το γυμνάσιο. Θέλω μια μετάφραση που​ ​να​ ​εν​ ​τόσο​ ​γενική.

Όπως τζιαι να ‘σιει. Εκαθιερώσαμε - ευελπιστώ - ότι η γλώσσα εν αναμενόμενο να επιδέχεται σοβαρών αλλαγών. Όμως το ‘φαινόμενο greeklish’ έσιει να κάμει τζιαι πιο συγκεκριμένα με την πτυχή της γραφής. Ένα σημείο προβληματισμού όσον αφορά τα greeklish, εν το ότι έννεν ξεκάθαρη η ορθογραφία - εν έσιει σωστό τζιαι λάθος. En eshei swsto je lathos. En esxei sosto k lathos. N eshei sosto tzai la8os. En esiei sosto tze lathos. Όντως, οποιοσδήποτε μπορεί να με κράξει αν γράψω ‘μύνημα’ ή ‘ελαιφθερία’, αλλά εν θα με κράξει κάποιος επειδή έγραψα ‘eleftheria’ αντί για ‘eleutheria’. Το​ ​θέμα​ ​δαμέ​ ​εν​ ​το​ ​πως​ ​σχηματίζεται​ ​το​ ​τι​ ​εν​ ​σωστό​ ​τζιαι​ ​τι​ ​λάθος​ ​στη​ ​γραφή​ ​που​ ​μιας​ ​αρκής.

Η γλώσσα επιδέχεται εξέλιξης. Όπως οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός, περνά που φυσική επιλογή των μερών της. Αν θκιαβάζεις τζιαι τούντην πρόταση, σημαίνει εν εγυρίσαν τα μμάθκια σου ανάποδα μόλις εθκιάβασες ‘εξέλιξη’, άρα σε συγχαίρω. Συνεχίζοντας, η γλώσσα προσαρμόζεται ή πεθανίσκει. Όπως τζιαι στη βιολογική εξέλιξη όμως, για να εξελιχτεί προς μια κατεύθυνση, πρέπει να ανθίσει σε ποικιλία. Στη βιολογία, οι οργανισμοί ποικιλοποιούνται σε διάφορους βαθμούς. Αφού υπάρξει ποικιλια, τότε επιλέγεται φυσικά η πιο προσαρμόσιμη έκδοση η οποία εν να διαδοθεί τζιαι πιο κάτω, τζιαι πιο αριστερά-δεξιά, αν εν όντως η πιο προσαρμοσμένη έκδοση ανάλογα με το περιβάλλον με το οποίο έσιει να κάμει. Έτσι τζιαι στη γλώσσα, αν οι διάφορες εκδοχές των γονιδίων μας εν το ‘eleutheria’, ‘eleftheria’ μπορούμε να μείνουμε ήσυχοι ότι αν υπάρξει βάθος χρόνου, εν να επιζήσει μόνο ένα που τα θκυο. Ήδη αν δεν παραπλανούμαι, τούντο φαινόμενο παρατηρείται: θυμούμαι κάποτα τα ‘θ’ ήταν ‘8’ τζιαι τα ‘ξ’ ήταν ‘3’. Όμως τούτο το χαρακτηριστικό εν ήταν προσαρμόσιμο διότι: πρώτον, εν παραπάνω κόπος να γυρέφκεις αριθμούς, αν ξέρεις βασική δακτυλογραφία χωρίς να βλέπεις το keyboard, τζιαι δεύτερο, κάποια κινητα στο keyboard τους εν είχαν πολλά άνετη πρόσβαση στα νούμερα. Οπόταν που τες τρείς επιλογές του να συμβολίσεις το ‘ξ’ (‘3’,​ ​‘x’,​ ​‘ks’)​ ​εμείναν​ ​θκυο.

Συζητώντας για ορθογραφία, εν καλή φάση κάπου δαμέ να διακρίνουμε μεταξύ θκυο προσεγγίσεων στην γλώσσα. Στη μια μερκά εν η Περιγραφική Γλωσσολογία, τζιαι στην άλλη η Γλωσσολογία της Εντολής. Η πρώτη, ασχολείται με το πως ένει ήδη η μια γλώσσα, με τους κανόνες που επροκύψαν να υπάρχουν μέσα που τη χρήση της. Χαρακτηρίζεται παραπάνω που παρατήρηση, τζιαι εν αναγνωρίζει σωστό ή λάθος, αλλά απλώς τι ισχύει τζιαι τι δεν ισχύει. Η Γλωσσολογική Εντολή, που την άλλη, εν πιο προσκολλημένη στην τήρηση των κανόνων γραμματικής, αναγνωρίζοντας σωστό τζιαι λάθος.

Παράδειγμα: Η φράση ‘εν θέλω τίποτε’ ούλλους επροβλημάτισε μας κάπου στα 17 μας, επειδή αν τζιαι έσιει θκυο αρνητικά που δηλώνουν ολικά ένα θετικό, χρησιμοποιείται για να δηλώσει το αρνητικό. Αν ‘δεν θέλω’ το ‘τίποτε’, σημαίνει ότι ‘θέλω’ το μη-’τίποτε’, άρα θέλω κάτι. Ιδανικά, για ένα Γλωσσολόγο της Εντολής, τούτη η φράση θα ήταν λάθος αν εχρησιμοποιήτουν για να δηλώσει την έλλειψη θέλησης για κάτι, επειδή η μαθηματικότητα της φράσης εν το υποδηλώννει τούτο. Για ένα Περιγραφικό Γλωσσολόγο, η φράση εν απολύτως αποδεκτή μόνο τζιαι μόνο επειδή έσιει λειτουργικότητα: ο ομιλών μεταφέρει το μήνυμα που θέλει τζιαι ο δέκτης καταλαβαίννει απόλυτα.

Δεύτερο παράδειγμα: αυγό ή αβγό, αυτί ή αφτί; Θυμούμαι ότι κάπου στη ζωή μου αποφασίστηκε ότι εν αποδεκτές τζιαι οι θκυο ορθογραφίες. Τωρά, τον της Εντολής, ενδιαφέρει τον το θέμα: το πώς γράφεται έσιει άμεση σχέση με το πώς ήταν γραμμένο το ‘ωόν’, δημιουργώντας συζητήσεις που προσωπικά μονο ανιαρές μπορώ να τες χαρακτηρίσω. Τον Περιγραφικό κόφτει τον ως επι το πλείστω το ότι όταν ακουστεί ο ήχος ‘αβγό’ που το στόμα κάποιου, το νόημα που μεταφέρεται εν η τηανίσιμη περίοδος της όρνιθας ή τα πυρομαχικά της Τσικνοπέμπτης στην​ ​Ανεξαρτησίας.

Αδιαμφισβήτητα, το παράπονο για τα greeklish πέφτει στην περιοχή της Εντολής. Για τον Περιγραφικό, ιδεατά, εν μια λειτουργική μορφή επικοινωνίας μόνο τζιαι μονο για έναν λόγο: δουλεύκει. Τζιαι, για τον Περιγραφικό, πάλε ιδεατά, εν σωστή μόνο τζιαι μόνο για ένα λόγο: συνεχίζει, τζιαι επιδέχεται αλλαγής. Είτε τούτο συμβαίνει επειδή οι μιτσιοί εν τεμπέληδες, επειδή ένιξέρουν ή επειδή το έδαφος της γραφής μας εν ήταν ποττέ πρόσφορο να δεχτεί το ραγδαίο βίδωμα της τεχνολογίας στες​ ​ζωές​ ​μας​ ​(που​ ​εν​ ​τζιαι​ ​τα​ ​τρία),​ ​σημασία​ ​έσιει​ ​ότι​ ​δουλεύκει.

Τζιαι συγκεκριμένα στην Κύπρο, ίσως βολεύκει τζιόλας. Διότι πρώτον, είμαστε ασυναίσθητα διχασμένοι που μιτσιοί για το ποια εν η σωστή γλώσσα. Τα νέα στην τηλεόραση εμιλούσαν ελληνικά. Οι δασκάλοι εμαθαίνναν μας ελληνικά, αλλα στο διάλειμμα εμιλούσαν μας κυπριακά. Δημιουργείται μαζί με τούτα ένα είδος ντροπής για τη διάλεκτο. Η γεναίκα μου όποτε εννά μιλήσει με υπηρεσία ή με κατάστημα στο τηλέφωνο, όποιος ανάθεμα χώρκατος τζιαι ναν στην γραμμή, καλαμαρίζει του σαν τον Γιώρτσιο. Το εκπαιδευτικό σύστημα εν μας έμαθε ποττέ πως να είμαστε εντάξει με το ότι είμαστε Κυπραίοι - τζιαι εν μιλώ για πατριωτική περηφάνια, μιλώ για άνεση τζιαι έλλειψη κατωτερότητας. Το να είσαι περήφανος για τον τόπο σου εν παράλογο, το να είσαι άνετος με το που ζείς εν προϋπόθεση για​ ​ψυχολογική​ ​γαλήνη.

τα greeklish εν πιο φιλόξενα στους ήχους της κυπριακής ομιλίας. Το ‘εεεσιέξιξι φαίνειται μαννό αλλά το ‘eeesheksiksi’ φαίνεται να μεταδίδει καλύττερα τον ήχο τζιαι τη συναισθηματική ένταση

Τα greeklish διούν μια διέξοδο σε τούτο τον διχασμό. Εξυπηρετούν την άνεση που έπρεπε να προϋπάρχει. Εν μας έμαθε κανένας να γράφουμε κυπριακά. Υπάρχει γραφή, ξέρω το. Εν έπρεπε να τη μάθουμε τζείνη πριν τη νεοελληνική γραφή; Έννεν σημαντικό το να μπορώ να γράψω ακριβώς με τες λέξεις που σκέφτουμαι, παρά να γυρέφκω πως θα ήταν αποδεκτές στον γραπτό λόγο που μου εμάθαν - ο οποίος έρκεται σε σύγκρουση με τη γλώσσα της σκέψης μου τζιαι με το πώς μιλώ του παρέα μου; Ε, με τα greeklish, τζείνοι που τα χρησιμοποιούν, μπορούν.

Καταρχήν, εν πιο φιλόξενα στους ήχους της κυπριακής ομιλίας. Το ‘εεεσιέξιξι φαίνεται μαννό, αλλά το ‘eeesheksiksi’ φαίνεται να μεταδίδει καλύττερα τον ήχο τζιαι την συναισθηματική ένταση. Το γιατί, έννεν τόσο πολλά θέμα προς επιχειρηματολόγηση. Σίουρα, ο Άγγλος που εννά το θκιαβάσει εν θα λάβει τον ίδιο ήχο, αλλά μια δυσαρμονία μεταξύ ήχων τζιαι γραφής υπάρχει σε ούλλες τες γλώσσες, ακόμα τζιαι στην αγγλική που εν​ ​‘απλή’​ ​(βλ.​ ​space,​ ​lettuce,​ ​Leicester,​ ​subtle,​ ​comfortable).

Οι ‘μιτσιοί’ δαμέσα εκμεταλλευτήκαν τουν’ τες ευκολίες που τους διούν οι αγγλικοί χαρακτήρες. Τζιαι σε μια κοινωνία που, όπως είδαμε, κατακλύζεται που αγγλικές λέξεις, οι ίδιοι ‘μιτσιοι’ ήβραν τζι’ άλλη ευκολία. Το να γράψω ‘έσπασε το κκομπκιούτερ μου’ εν ακαλαίσθητο. Το να γράψω ‘έσπασε το computer μου’ δια μου ανεύρυσμα τζιαι σύνδρομο καρπικού σωλήνα που τα ALT + Shift. Το να γράψω ‘espase to computer mou’ βολεύκει. Εν τεμπέλικος ο λόγος, αλλά η γλώσσα που μόνη της εν πρέπει να απασχολεί επιπλέον πόρους του εγκεφάλου για την εξωτερίκευση. Στην ομιλία φκαίνει που μόνη της - εν έχω να σκεφτώ συνειδητά που ακριβώς πας τα δόνκια μου πρέπει να βάλω τη γλώσσα μου​ ​για​ ​να​ ​φκει​ ​το​ ​‘τ’.​ ​Γιατί​ ​πρέπει​ ​να​ ​το​ ​κάμνω​ ​στην​ ​γραφή;

Κάποια θέματα στην γραφή εν θέματα που αποφασίζονται. Η γλώσσα διέπεται που κανόνες φυσικής εξέλιξης, αλλά η γραφή επιδέχεται τεχνητής επέμβασης. Η κατάργηση του πολυτονικού εν πράμα που αποφασίστηκε. Η γραφή τζιαμε επροσαρμόστηκε, απλοποιήθηκε για χάρη του γράφοντος κόσμου. Βλέπουμεν ότι το σωστό τζιαι το λάθος έννεν οικουμενικής η φυσικής σημασίας. Εν πρακτικά ανούσιο σε τούν’ την περίπτωση. Εγώ σε χειρόγραφο ποττέ εν έβαλλα τόνους. Αν αύριο καταργηθεί το τονικό σύστημα, εν έχω κάθε δικαίωμα να πάω να εύρω τζείνην την φιλόλογο που μου έκοφκε μονάδες για τούτο τζιαι να τες διεκδικήσω πίσω; Αν κάποιος έγραφεν ‘αυγό’ αντί ‘αβγό’ (ή ανάποδα, ένιξέρω) τζιαι έτρωεν την με τη βίτσα; Η ορθότητα καθορίζεται που το τι εν λειτουργικό ήδη. Η γλώσσα εξελίσσετουν που σωστές σε σωστότερες εκδοχές που πολλά πριν να υπάρχει φιλολογία ή αρμόδιες υπηρεσίες. Εξελίχτηκε που απλή μορφή επικοινωνίας σε εργαλείο που έχτισεν που μόνο του πολιτισμούς, οι οποίοι πολιτισμοί εχρησιμοποιήσαν τζείντην γλώσσα για να κάμουν άλλες γλώσσες για να προγραμματίσουν ρομπότ να καταλαβαίννουν γλώσσα.

Το κλάμα για το ότι οι ‘μιτσιοί’ καταστρέφουν τη γλώσσα, εν μπορεί να προέρχεται που τίποτε άλλο παρά που πνευματική μυωπία

Γίνεται πολύπλοκη για να αποκτήσει δύναμη, τζιαι ξανα-απλοποιείται για να προσφέρει την ίδια ισχύ με πιο λλίους πόρους. Εν αναμφισβήτητα το πιο δυνατο εργαλείο που έσιει ο άθρωπος. Το κλάμα για το ότι οι ‘μιτσιοί’ καταστρέφουν την γλώσσα, εν μπορεί να προέρχεται που τίποτε άλλο παρά που πνευματική μυωπία. Διαφοροποιήσεις που γίνουνται με εντολή πάνω στη γλώσσα έρκουνται σε κόντρα με την πραγματική φύση της γλώσσας: ένας ζωντανός τζιαι υπερεύπλαστος οργανισμός που πάντα επιδέχεται αλλαγών, που εν τζιαμέ με σκοπό να περιγράψει - είτε σε μορφή σκέψης είτε σε μορφή ομιλίας - τον κόσμο, τζιαι καθώς ο κόσμος αλλάσσει, να αλλάξει τζιαι τζείνη για να τον φιλοξενήσει. Έτσι​ ​μπορεί​ ​να​ ​κάμνει​ ​τη​ ​δουλειά​ ​της​ ​σωστά.​ ​Thekkew.

Loader