Γράφει η Κούλα Στυλιανού

Η πολύωρη καθυστέρηση στο αεροδρόμιο γίνεται αιτία να έρθουν κοντά άνθρωποι που, εκ πρώτης όψεως, διαφέρουν. Η χοντρή αλυσίδα στον λαιμό, το αμάνικο στενό μπλουζάκι, το φουσκωμένο μπράτσο είναι στοιχεία που σε μένα τουλάχιστον λειτουργούν ως συνειρμοί που μου φέρνουν χαμόγελο παιγνιώδες και κρυφουπαινικτικό στα χείλη. Όσο για τα τατουάζ ... Τα λατρεύω όταν στολίζουν σώματα άλλων που μπορούν να τα υποστηρίξουν. Κι όταν έχουν κάτι να πουν ...

Το αεροπλάνο μας λόγω καιρικών συνθηκών δεν μπορούσε να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του νησιού για να μας επιστρέψει. Κατέβηκε τελικά σε άλλο αεροδρόμιο και περιμέναμε κι όλο περιμέναμε. Ξέρεις, ανησυχώ λίγο, τού εξομολογήθηκα. Θα μου λες αστεία στον αέρα να ξεχνιέμαι;

Δεν με απογοήτευσε στη διάρκεια της πτήσης. Πηγαινοερχόταν στο πιλοτήριο, και όταν έβγαινε πλησίαζε και μου έλεγε τα δικά του να χαλαρώνω.

Ξέρεις, είναι θείος μου ο Κυριάκος Πλησης, μού είπε. Έχω και αντίγραφα έργων του. Ποια η σχέση σου με τη θρησκεία, τον ρώτησα, έχοντας υπόψη μου το γραπτό κείμενο στο ταττου του. Κάποτε πίστευα πολύ, απάντησε. Και μετά πρόσθεσες το "if he exists ", έτσι; τον ρώτησα. Ήταν μεταγενεστερη προσθήκη, έτσι;

Έτσι... (η απάντηση)

Λατρεύω τα τατουάζ όταν στολίζουν σώματα άλλων και όταν έχουν κάτι να πουν... Είναι για μένα πινακίδες γραφής, γκράφιτι στο σώμα. Σύντομα περιεκτικά κείμενα, συμβολικά, φορείς μηνυμάτων...

Τον ιδιοκτήτη της χρυσής αλυσίδας, της κολλητής αμάνικης μπλούζας και του τατουάζ μόνο ο θεος μπορεί να τον κρίνει, αν αυτός υπάρχει.

Πάντως, για μένα υπήρξε η αιτία γέλιου στο αεροδρόμιο και χαλαρώματος στον αέρα, μια μέρα πολύωρης κουραστικής αναμονής σε μια αίθουσα που φέρνει κοντά ανθρώπους που εκ πρώτης όψεως διαφέρουν...

Υ. Γ. Και αιτία ανάρτησης εναντίον όποιων προκαταληψεων