Γράφει ο Αντρέας Ψάλτης

Εκατομμύρια posts και άλλα τόσα stories… Είναι πολύ εύκολο, κάθε φορά που συμβαίνει το… τραγικό, να γινόμαστε… τραγικοί. Γενικά υπάρχει το… ξεπηδώ επειδή μπορώ. Είναι και το μιλώ επειδή με αφήνουν να μιλώ και δεν μου κλείνουν το στόμα μιας κι' εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να το κλείσω.

Στην παρούσα φάση αυτό που ψάχνουμε είναι ποιος Θεός μας καταράστηκε. Ποιος μάλλον, προκάλεσε τον Θεό για να μας καταραστεί. Ο Τσίπρας; Ο Ντίκινσον στην Μαλακάσα; Ποιος ήταν αυτός επιτέλους που προκάλεσε τον Θεό και καίγεται η Ελλάδα;

Εγώ πάντως, που δεν έχω και δα την καλύτερη σχέση με την εκκλησία (όχι την θρησκεία αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει αυτήν) το μόνο που θυμάμαι είναι ότι δεν είναι τιμωρός… Και κάτι άλλα που δεν είναι της ώρας.

Είναι πολύ περίεργο αυτό που μπορεί να προκαλέσει στον ανθρώπινο εγκέφαλο ένα χρυσό κουτάλι. Η σούπα μπορεί να φαγωθεί και με το κανονικό το κουτάλι. Αυτή είναι η εγγυημένη λύση, δεν προκαλεί παρενέργειες σε καμία περίπτωση. Θα το ξέραμε άλλωστε αν ίσχυε το αντίθετο - όλοι με το κανονικό το κουτάλι τρώμε.

Είναι πολύ λυπηρό το κακό που μπορούν να προκαλέσουν σ΄ένα άνθρωπο τα πολύ βαρετά κοσμήματα. Ίσως να επηρεάζουν κι΄αυτά τον εγκέφαλο. Ποιος όμως οδηγεί τα μικρόφωνα κοντά στο στόμα όσων αποφάσισαν πως ΤΩΡΑ είναι η σωστή ώρα να κηρύξουν;

Εγώ ή εσύ, ίσως να βλασφημούμε… Αυτοί τι κάνουν όμως Θεέ μου; Γιατί ξεπηδούν τόσο εύκολα και προσπαθούν να βιάσουν την λογική μας;

Επειδή μπορούν…

Πόσο δύσκολη είναι αλήθεια η σιωπή;