“Μη χαίρεστε που η Χρυσή Αυγή να έμεινε εκτός Βουλής απλά οι ψηφοφόροι της επέστρεψαν στη Νέα Δημοκρατία”. Ένας από τους πολλούς συμψηφισμούς που εκφράστηκαν το τελευταίο 24ωρο, μετά τη σαρωτική νίκη της ΝΔ στις ελληνικές εκλογές της Κυριακής, κυρίως από εκείνους που δεν ανέχονται παρόμοιους συμψηφισμούς των ακροαριστερών/αναρχικών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί άλλωστε είναι οι τελευταίοι που θα ήθελαν μία πλήρη αποδυνάμωση/απαξίωση της Χρυσής Αυγής, έχοντας επενδύσει εδώ και χρόνια την ίδια τους την ύπαρξη ως το μοναδικό πιστοποιημένο αντίπαλο δέος του νεοναζιστικού μπαμπούλα - οι υπόλοιποι είμαστε από νεοφιλελέ μέχρι πολιτικορθάκηδες. Γι’ αυτό και αδυνατούν να δουν ότι η μεγαλύτερη νίκη της δημοκρατίας που σημειώθηκε τη νύχτα της Κυριακής ήταν ο εξοβελισμός των νεοναζί από τον ναό της Δημοκρατίας και η επιστροφή τους - για τα καλά ελπίζουμε- στον υπόνομο που τους ξέρασε στο πολιτικό γίγνεσθαι το 2012. Βλέπετε γι’ αυτούς ο μπαμπούλας δεν ηττήθηκε, απλά άλλαξε προσωπείο και κρύβεται τώρα στη Νέα Δημοκρατία και την Ελληνική Λύση γιατί έτσι βολεύει το αφήγημα, γιατί τι θα κάνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;

Είμαι από εκείνους που πιστεύουν -από την πρώτη μέρα- πως η ψήφος σε Χρυσή Αυγή και το κυπριακό παραμάγαζό τους το ΕΛΑΜ, είναι συνειδητή. Όχι πως πιστεύω ότι το 100% όσων ψηφίζουν (στην περίπτωση της ΧΑ “ψήφιζαν”) αυτά τα κόμμα ασπάζονται τη νεοναζιστική/φασιστική ιδεολογία όμως ένα μεγάλο μέρος τους ναι, είναι φασίστες ή φασίζοντας που απλά βγήκαν απ’ την ντουλάπα επειδή η ΧΑ ήταν mainstream και η ρητορική μίσους πέρασε στην “κανονικότητα”. Συνειδητή ήταν όμως και η επιλογή εκείνων που ψήφισαν συστηματικά ΧΑ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις με σκοπό την τιμωρία των παραδοσιακών κομμάτων - σημαίνει ότι έβαζαν το γινάτι τους πάνω από τα χάιλ και τις σβάστικες, συνεπώς ΚΑΜΙΑ δικαιολογία για την νόμιμη μεν αλλά επαίσχυντη πράξη τους που οδήγησε τη σπορά των ηττημένων του ‘45 στην ελληνική Βουλή.

Όμως στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, επτά χρόνια μετά την είσοδο της ΧΑ στη Βουλή, το λάθος αυτό διορθώθηκε. Απ’ ότι φαίνεται μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους φρίκαρε από του φόνους, τις απόπειρες, τη δίκη, τα στρατόπεδα εκπαίδευσης, τα όπλα, σου λέει άλλο να φωνάζεις συνθήματα κατά των ξένων κι άλλο να στέλνονται τάγματα εφόδου στο κατόπι τους - όχι πως δεν τα ήξεραν δηλαδή αλλά κακά τα ψέματα αν δεν είσαι ακραιφνής χρυσαυγίτης, δηλαδή μεγαλωμένος με τη ναζιστική ιδεολογία και σημαντική ποσότητα σκατών στη θέση του εγκεφάλου δεν μπορείς να αντέξεις για πολύ την εγκληματική δράση της, ειδικά όταν είσαι εκεί απλά για να τιμωρήσεις τους πρώην σου. Ο φασίστας, ως ιδεολόγος, δεν πρόκειται να εξαφανιστεί από τις ζωές μας αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ελίσσεται, μεταφέρεται, αλλάζει προβιά, μεταμορφώνεται αλλά παραμένει σκατόψυχος φασίστας. Άλλο όμως η φωνή του να πνίγεται μέσα σε ένα τεράστιο, μετριοπαθές στην πλειοψηφία του, κόμμα όπως η Νέα Δημοκρατία (όπου πιθανότατα δεν τον ακούει κανένας κι ασκεί ελάχιστη έως ανύπαρκτη επιρροή) κι άλλο να αποτελεί κομμάτι ενός νομίμως ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥ ναζιστικού κόμματος με παρουσία στη Βουλή, πρόσβαση σε νομοσχέδια, βήμα σε ΜΜΕ, κρατική επιχορήγηση, ασυλία κλπ. Σίγουρα η Νέα Δημοκρατία έχει το δικό της μερτικό από ακροδεξιά σούργελα όμως πρόκειται για ένα κόμμα με ιστορία και απολύτως εντός του δημοκρατικού τόξου, συνεπώς οποιαδήποτε ταύτισή της με τη ΧΑ επειδή πιθανότατα απορρόφησε ένα μέρος των ψηφοφόρων της τελευταίας (που ήταν ουσιαστικά δανεικοί) είναι αν όχι σκόπιμη και κακόβουλη, τουλάχιστον άστοχη - ειδικά όταν προέρχεται από εκείνους που συγκυβέρνησαν για μια τετραετία με τον Πάνο Καμμένο.

Όσο για την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου νομίζω πως θα ήταν τουλάχιστον φαιδρή οποιαδήποτε απόπειρα να ενταχθεί στο πλαίσιο μιας σοβαρής κουβέντας. Το κόμμα του ανθρώπου που πουλούσε απ’ την τηλεόραση αυθεντικές χειρόγραφες(!) επιστολές του Ιησού (“τις έγραψε ο ίδιος ο Θεός μας, στα ελληνικά γιατί γνώριζε ΚΑΙ ελληνικά” κραύγαζε από τους δέκτες μας) είναι ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα από προσωπολατρικά κόμματα-ανέκδοτα, από το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα μέχρι την Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη, τους ΑΝΕΛ και τη ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη, που κατά καιρούς απορροφούν τη ψήφο διαμαρτυρίας των πολιτών και στη συνέχεια εξαφανίζονται μόλις περάσει το hangover των τελευταίων.

Οπότε ναι, η 7η Ιουλίου είναι μία κομβικής σημασίας ημερομηνία. Είναι η μέρα που ηττήθηκε ο φασισμός, που οι Έλληνες έστω και την υστάτη αναγνώρισαν το λάθος τους και το διόρθωσαν. Οι φασίστες, ως πολίτες, θα συνεχίσουν να υπάρχουν, να ζουν ανάμεσά μας και να μοιράζονται fake news στο Facebook αλλά το οργανωμένο νεοναζιστικό έκτρωμα γνωστό ως Χρυσή Αυγή παύει επιτέλους να υπάρχει, μαζί με την επιχορήγηση, την ασυλία, την επίδραση στην καθημερινότητα του Έλληνα μέσω ψήφισης νομοσχεδίων, την πρόσβαση στα mainstream ΜΜΕ, την “κανονικοποίηση” του φασισμού γενικά. Τέλος. Φινίτο. Πάπαλα. Καπούτ. Κι αυτή είναι η σπουδαιότερη νίκη σε βάρος τους από τη μέρα που τους ξέρασε ο υπόνομος στις ζωές μας.

Μια νίκη που κανένας δεν πρέπει να υποβαθμίσει με ανόητους συμψηφισμούς στον βωμό μικροκομματικών συμφερόντων. Και όχι, ΔΕΝ είναι το ίδιο με τον Μητσοτάκη, τη ΝΔ ακόμα και τον γραφικό -και πιο εφήμερο κι από pop up κατάστημα με χριστουγεννιάτικα- Βελόπουλο, όσο κι αν σας χαλάει το μανιφέστο.

ΥΓ. Εύχομαι σύντομα και στα δικά μας