Ποδόσφαιρο δεν βλέπω, παρά μόνο βλέπω τους άλλους να βλέπουν ποδόσφαιρο. Και για κάποιο φετιχιστικό λόγο το απολαμβάνω. Front yard, back yard ή και σε κλιματιζόμενο σαλόνι, απολαμβάνω την θέαση φανατισμένων αντρών και γυναικών να απολαμβάνουν το παιχνίδι και ρίχνω στα κλεφτά κι ένα βλέφαρο στην οθόνη. Εκμεταλλευόμενη την αυλή όπου κουλιάζω ως μέρος του σκηνικού αυτού, μεταξύ τσίκνας και βαβούρας, πήρα σημειώσεις για όσα έχει να σου διδάξει η κυπριακή αυλή για το Μουντιάλ.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΣΤΟ www.kerkida.net

Το dress code του Μουντιάλ Κοίτα, για να είμαστε ειλικρινείς όποιος δεν διαθέτει ναρκισίλα εκεί έξω (και γουστάρει να ‘ναι αραχτός και λάιτ σ’ αυτή τη ζωή) το ντύσιμο τύπου ετοιμάζομαι-για-Όσκαρ-αλλά-δεν-έχω-πρόσκληση, το σιχαίνεται. Το dress code του μουντιάλ είναι πολύ απλό: Όπως γουστάρει και βολεύεται ο καθένας. Αγώνες μεταδίδονται πριν τις εργάσιμες ώρες, μετά τις εργάσιμες ώρες και κατά την διάρκεια των εργάσιμων ωρών. Οπότε, οπουδήποτε κι αν την αράξεις για να παρακολουθήσεις τους παιχταράδες να τρέχουν πάνω-κάτω, το mix & match επιβάλλεται κι όλοι οι καλοί χωράνει. Απ’ τον λογιστή με την γραβατούλα, στον IT με το τρυπημένο από άποψη και σκόρο μπλουζάκι των Nirvana. Το κουλ της υπόθεσης είναι πως αφότου ρίξεις το πρώτο βλέφαρο στον περίγυρό σου, μετά κανείς δεν θ’ ασχοληθεί με την εμφάνιση κανενός παρά μόνο με την εμφάνιση της ομάδας του. Μιλάμε για το πιο μαμάτο dress code που μπορεί να σου τύχει.

Το βρισίδι για το Μουντιάλ είναι ότι κι η ίδια η μπάλα πάνω στον πράσινο τάπητα

Τι να μας πει κι η Τσικνοπέμπτη... Αν το Μουντιάλ δεν είναι η καλύτερη ευκαιρία να δεις στα πόσα BBQ αλλάζεις γκάζι στην ψηστιέρα, τότε ποια είναι; Όλος ο κόσμος ξέρει πως αν είσαι απ’ τους τυχερούς που διαθέτουν ακόμα αυλή σε ετούτη τη χώρα -κι όχι βεράντα διαμερίσματος των 2 τ.μ.- ο Θεός μόνο ξέρει τι έψησαν και τι πρόκειται να ψήσουν η φουκού, το γκριλ και η Green Egg σου. Προσωπικά, μια παρέα που έχω στα υπόψη, είχε διοργανώσει μίτινγκ για να ετοιμάσει πρόγραμμα γευμάτων -ναι, όλα περιλαμβάνουν κρεατίλα- πλας κανένα μανιτάρι πιπεράτο και ανανά με μαύρη ζάχαρη, στην σχάρα πάντα. Σ’ όλο αυτό το σκηνικό, την τιμητική της έχει η μπύρα που τα τελευταία χρόνια -αν είσαι οργανωμένος και προνοητικός- την παραγγέλνεις και στην φέρνουν με βαρέλι στο σπίτι. Ίσως ένα απ’ τα καλύτερα services που προσφέρονται στην χώρα πέραν της κατ’ οίκον παράδοσης των σιδερωμένων ρούχων για δέκα ευρώ την σακούλα.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αυτό το Μουντιάλ είναι διαφορετικό και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί αδέρφια

Παράτα μας ρε μαμάκα Το βρισίδι για το Μουντιάλ είναι ότι κι η ίδια η μπάλα πάνω στον πράσινο τάπητα. Εξάλλου, το λένε κι οι έρευνες, αυτοί που βρίζουν ζούνε χρόνους περισσότερους. Βρίζοντας λοιπόν, κάνεις καλό στην υγεία σου και παράλληλα επιδεικνύεις και όλο εκείνο το ένδοξο λεξιλόγιο που δεν μπορείς να αραδιάσεις στο αφεντικό σου. Να παρακολουθήσεις ματς πολιτισμένα και να μην έχεις βρίσει δέκα, είκοσι, εκατό φορές την μάνα που γέννησε τον διαιτητή, τον μαμάκα που κάνει πως χτύπησε ή τον εκφωνητή που περιγράφει ωσάν να είναι η πρώτη φορά γήπεδο στη ζωή του, δεν είναι ζωή. Το ποδόσφαιρο δεν κάνει για σένα, καλύτερα επέλεξε κάποιο φιλανθρωπικό γκαλά ή κανένα τσάι κυριών. Άντρες, γυναίκες και -ενίοτε- παιδιά, γνωρίζουν πως το βρισίδι είναι μέρος του παιγνιδιού ειδάλλως αυτό μοιάζει λειψό.

Πάρτε ένα κουπονάκι καλέ μου κύριε Αν είσαι φαν των ελληνικών ταινιών, σίγουρα θα ‘χεις αποτυπωμένη την εικόνα ενός δεκάχρονου να πουλάει γαρύφαλλα και γιασεμιά στους πλούσιους: “Πάρτε ένα λουλουδάκι καλέ μου κύριε”. Ε, και με τα στοιχήματα κάτι τέτοιο συμβαίνει. “Α μωρέ το καημένο, ας παίξω ένα κουπονάκι, τι έχω να χάσω”. Ώσπου είναι ελεγχόμενο το πράμα, μια χαρά. Αν αρπάξεις ή χάσεις το κατιτί σου, καλώς. Το πρόβλημα αρχίζει όταν αρχές του μήνα, καλή ώρα, έχεις ξεμείνει με 50 ευρώ στον λογαριασμό γιατί πόνταρες να νικήσει το Μεξικό την Βραζιλία στο χθεσινό ματς.

Στο Μουντιάλ, όπου και ο τελευταίος επώνυμος φραπές που πίνει ο ball boy είναι ελεγχόμενος, το publicity παίρνει άλλες διαστάσεις

Any publicity is good publicity Αυτά τα καραγκιοζιλίκια λένε οι μαρκετίστες αλλά στην περίπτωση διοργανώσεων όπως το Μουντιάλ, όπου και ο τελευταίος επώνυμος φραπές που πίνει ο ball boy είναι ελεγχόμενος, το publicity παίρνει άλλες διαστάσεις. Η διαφήμιση στο Μουντιάλ είναι εγγυημένο πράμα τόσο για τον διαφημιζόμενο, όσο και για τον καταναλωτή. Κι ο λόγος είναι πολύ απλός. Είναι απ’ τις λιγοστές φορές που και ο ένας και ο άλλος κάνουν την δουλειά τους όπως πρέπει. Ο πρώτος περνά τα χίλια μύρια κύματα να κάνει το πράμα να φαίνεται σωστό (αλλιώς την έφαγε) κι ο άλλος, μία απ’ τις σπάνιες φορές, παρακολουθεί την διαφήμιση ωσάν να είναι μέρος του όλου θεάματος. Έχω δει άντρες να αναλύουν τις διαφημίσεις του Μουντιάλ, να τις συγκρίνουν, να τις αναφέρουν όταν πάνε να ψωνίσουν κάτι. Αν δεν είναι το Μουντιάλ η χαρά της διαφήμισης, τότε τι;

Εγώ δεν είμαι ποιητής, κουτσομπόλης είμαι Όπως σε οποιοδήποτε θέαμα, έτσι και σε αυτό, η συνταγή συμπεριλαμβάνει και το πατροπαράδοτο gossiping για να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον η φάση. Αν ήταν να ξεχωρίσουμε τα τρία best of της μέχρι τώρα διοργάνωσης αυτά σίγουρα θα ήταν: Η μυτούλα του Μαραντόνα που φαίνεται να ρούφηξε όλο τον Βόσπορο, το-σηκώνω-κάνοντάς-το-να-μοιάζει-με-στριγκάκι παντελόνι του Ρονάλτο στην εκτέλεση φάουλ και οπωσδήποτε οι μαμακίες του Νειμάρ, που κάθε που περνάει ξυστά από δίπλα του αεράκι δροσερό, πέφτει κάτω και σπαράζει (ιμίσς) για φάουλ. Ακολουθούν στην λίστα οι πατροπαράδοτες, πλέον, WAGs, οι ράντομ γκόμενες στις κερκίδες, κάνα περίεργα ξυρισμένο μαλλί-body painting και τατοιαύτα. Ο κουτσομπόλης που κρύβεις καλά μέσα, στο Μουντιάλ κυκλοφορεί -και πρέπει να κυκλοφορεί- ανενόχλητος!

Ι. Χ.