Η υπόθεση του serial killer δεν ανέδειξε μόνο τον έμφυτο ρατσισμό της κυπριακής κοινωνίας, την αδιαφορία μερίδας αστυνομικών για τις ζωές των αλλοδαπών και τη σαθρότητα του όλου συστήματος αλλά και κάτι που γνωρίζαμε ήδη αλλά δεν παύει να εντυπωσιάζει κάθε φορά που επιβεβαιώνεται: την σχεδόν εξωπραγματική ανικανότητα πολιτικών, αξιωματούχων και δημοσίων λειτουργών να διαχειριστούν σοβαρές κρίσεις. Από το “είναι μεταλλείο και όχι λατομείο” της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου τις πρώτες μέρες της τραγωδίας μέχρι τις πρόσφατες δηλώσεις Ιωνά και Προέδρου το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα δημόσια πρόσωπα καλύτερα να μασούν παρά να μιλούν.

*Σοβαρά όμως.*

Ο Ιωνάς Νικολάου αμέσως μετά την παραίτησή του από τη θέση του Υπουργού Δικαιοσύνης δήλωσε ότι το έπραξε “για λόγους πολιτικής ευθιξίας και μόνον” (!) επεξηγώντας “ότι δεν είχε καμία προσωπική ευθύνη για τις καταγγελίες” και καταδεικνύοντας “τις ευθύνες της κοινωνίας για νοοτροπίες και αντιλήψεις που δεν τιμούν κανένα”. Βασικά αυτό που λέγαμε οι περισσότεροι από την πρώτη κιόλας μέρα που διαφάνηκαν οι ευθύνες κοινωνίας και αστυνομίας στην εξαφάνιση και δολοφονία της Marie Rose και της κόρης της (όταν νομίζαμε πως ήταν τα μοναδικά θύματα του δολοφόνου και πριν ξεσπάσει η σκατοθύελλα) του Ιωνά του πήρε κι ένα γεμάτο δεκαπενθήμερο να το μασήσει, να το χωνέψει και να μας το επανασερβίρει μασημένο ως... ηθικολογία και προσωπικό “κατηγορώ”. Θυμήθηκε δηλαδή μετά από δυο εβδομάδες που έβραζε η οργή του κόσμου και ΑΦΟΤΟΥ ο ΔΗΣΥ μόνο με τηλεβόα δεν φώναξε “παραιτήσου γαμώ το φελέκι μου, δεν βλέπεις τη ζημιά που μας κάνεις προεκλογικά;;;” να παραιτηθεί για λόγους... ευθιξίας δολοφονώντας και την ίδια τη λέξη αφού χρησιμοποιείται όταν παραιτείται κάποιος στην ΑΡΧΗ μόλις διαφανούν οι ευθύνες και όχι γιατί τον βρίζει όλη η πλάση και πιέζει το κόμμα του που φοβάται τυχόν προεκλογική ζημιά.

Ο αρχηγός της Αστυνομίας Ζαχαρίας Χρυσοστόμου από την πλευρά του όχι μόνο δεν υπέβαλε την παραίτησή του στη σημερινή συνάντησή του με τον Πρόεδρο αλλά επέμενε μέχρι το τέλος ότι δεν φέρει καμία ευθύνη λες και προϊσταται ξέρω γω ξεναγών ή ντελιβεράδων και όχι των επίορκων αστυνομικών που αγνόησαν επιδεικτικά τις εξαφανίσεις πέντε γυναικών και δύο παιδιών (και ποιος ξέρει πόσων άλλων) από καθαρά ρατσιστική νοοτροπία. Αυτή η εξωφρενικά αλαζονική συμπεριφορά οδήγησε τον Πρόεδρο να τον παύσει με συνοπτικές διαδικασίες και μάλιστα όπως αρμόζει σε έναν γραφειοκράτη: με μία λιτή, τυποποιημένη και θανάσιμα ανιαρή επιστολή: *Ελπίζω για ακόμα μεγαλύτερη τιμωρία να του την έστειλε με φαξ*

Βέβαια μιλάμε για τον ίδιο που τις πρώτες μέρες μάς κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο και απαιτούσε συγχαρητήρια(!) στην ίσως πιο εριστική, πίκρικη και αλαζονική ανακοίνωση που έβγαλε η Κυπριακή Αστυνομία από ιδρύσεώς της (πρέπει να εκτεθεί στο Μουσείο Αστυνομίας μαζί με άλλα εγκλήματα ενώ εκτός από τα συγχαρητήρια φαίνεται να τον απασχολούν και τα λάικς όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του την “Ημέρα Αστυνομίας και Κοινού” κι ενώ το νησί σειόταν από τα απανωτά σοκ της υπόθεσης του serial killer: *Τα shares εννοείται πως δεν τον απασχολούν γιατί θυμίζουν... μερίδιο ευθύνης *

Ας μην ξεχνάμε και τις παράπλευρες απώλειες, όχι δεν αναφέρομαι στην αξιοπρέπεια, την αισθητική και τη νοημοσύνη μας το τελευταίο 15νθήμερο αλλά και κάποια περιφερειακά δημόσια πρόσωπα που όφειλαν να ξέρουν καλύτερα απ’ το να βγουν και να μιλήσουν πριν βουτήξουν πρώτα τη γλώσσα στο μυαλό. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αφού έκανε για καμιά βδομάδα τον Κινέζο και μετά από στοκ δηλώσεις αποτροπιασμού και θλίψης, εξέφρασε τον... ανείπωτο πόνο ψυχής που αποδέχθηκε την παραίτηση Ιωνά και χάνει “έναν από τους στενότερους συνεργάτες του” (ναι, από όλα όσα συνέβησαν, ΑΥΤΟ τον πείραξε περισσότερο). Η σύζυγος του Ζαχαρία Χρυσοστόμου στην ίσως πιο άκυρη ανάρτηση της δεκαετίας μάς κατηγόρησε ότι “μηδενίζουμε απ' τον καναπέ τον Αρχηγό αυτού του Θεσμού” (όπως τον αποκάλεσε, φαντάζομαι θα προσθέτει ένα “πρώην” από δω και πέρα στην περιγραφή) ενώ ο κατά τ’ άλλα λαλίστατος (σε ότι αφορά -εννοείται- εξουσία και χρήμα) Αρχιεπίσκοπος στην πασχαλινή του εγκύκλιο δεν βρήκε ούτε μισή κουβέντα να πει για τα θύματα, αντίθετα διέθεσε άφθονο χώρο και χρόνο να μιλήσει για Συνεργατισμό, Κυπριακό, Τουρκία και φυσικά να κατακεραυνώσει τις αποκλίσεις(!) από τις παραδοσιακές αξίες μας, τα σύμφωνα συμβίωσης, τις εκτρώσεις και την επιλογή φύλου.

Ακόμα αμφιβάλλετε ότι έχουμε αυτούς ακριβώς που μας αξίζουν;