Η είδηση είναι λίγων ημερών όμως καλύφθηκε απ’ τους καπνούς και τις στάχτες της τραγωδίας στην Αττική. Το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας – Αμμοχώστου επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο χρόνων στον 24χρονο Αλεξάντερ Οζίκοφ, από τη Ρωσία ο οποίος τον Απρίλιο του 2017 πλάκωσε στο ξύλο 49χρονο Ελληνοκύπριο με συνέπεια να του προκαλέσει μόνιμη βλάβη. Μέχρι εδώ καλά. Ώσπου φτάνεις στο καταληκτικό της δικαστικής απόφασης και νομίζεις ότι διακτινίστηκες στην Τεχεράνη ή στην Κύπρο του ‘50 που πρακτικά είναι το ίδιο πράγμα απλά χωρίς τσαντόρ. Το Δικαστήριο λοιπόν αποφάνθηκε ότι το συμβάν «προκλήθηκε από τη συμπεριφορά της συντρόφου του 24χρονου», η οποία «με προκλητική και απαράδεκτη συμπεριφορά της αποτέλεσε τη γενεσιουργό αλλά και τη μοναδική αιτία για πρόκληση του ατυχούς συμβάντος». Τα-ντααα.

Βλέπετε η 27χρονη -επίσης Ρωσίδα- σύντροφος του δράστη διασκέδαζε με φίλη της σε μπαρ της Αγίας Νάπας όπου και γνώρισε τον 49χρονο Ελληνοκύπριο με τον οποίο έφυγαν μαζί και φτάνοντας έξω από τον χώρο που διέμενε εκείνη, άρχισαν να φιλιούνται. Τους είδε ο 24χρονος από το παράθυρο, βγήκε έξω να ζητήσει το λόγο και χτύπησε το θύμα στο λαιμό με συνέπεια να του προκαλέσει διαχωρισμό της καρωτίδας και να έχει προβλήματα με την ομιλία του μέχρι σήμερα. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι με πιο σκεπτικό στοχοποιείται μια γυναίκα και μάλιστα τα επικριτικά σε βάρος της σχόλια ενσωματώνονται στην απόφαση σαν αιτιολογικά παρέχοντας κάποιο είδος άλλοθι στον θερμοκέφαλο δράστη. Το να ερωτοτροπείς με κάποιον που δεν είναι ο/η σύντροφός σου μπορεί για κάποιους να θεωρείται ανάρμοστο ή/και ανήθικο όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι παράνομο - εκτός φυσικά κι αν ισχύει η Σαρία και δεν το γνωρίζουμε.

Ο δράστης φέρθηκε απερίσκεπτα, δεν έλεγξε τα νεύρα του, χτύπησε έναν άνθρωπο και δέχτηκε τις συνέπειες. Το γιατί το έκανε μπορεί να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αφήγησης όμως είναι τουλάχιστον επιπόλαιο και ριψοκίνδυνο να αφήνεται έστω και η παραμικρή υπόννοια ότι δικαιολογεί την πράξη. Κι όταν ένα υποτίθεται αμερόληπτο και χωρίς προκαταλήψεις δικαστήριο χαρακτηρίζει την όποια συμπεριφορά μιας γυναίκας, εμπλεκόμενης μεν έμμεσα στην υπόθεση αλλά όχι κατηγορούμενης, “προκλητική και απαράδεκτη” και “γενεσιουργό και μοναδική αιτία του ατυχούς(;) συμβάντος” τότε αντιλαμβάνεστε την Κερκόπορτα που ανοίγει ώστε ν’ αρχίσουν κι άλλοι θερμοκέφαλοι άντρακλες να ρίχνουν το φταίξιμο σε κάποια “προκλητική γυναίκα” εάν δείρουν, βιάσουν ακόμα κι αν σκοτώσουν (το είδαμε άλλωστε να συμβαίνει με το τριπλό φονικό της Λεμεσού όπου σύσσωμη μία αναχρονιστική, πατριαρχική κοινωνία έριξε την ευθύνη στην κοπέλα του δράστη που... τόλμησε να ανταλλάξει τολμηρά μηνύματα με ένα από τα θύματα, ρίχνοντας στα μαλακά ακόμα και τον ίδιο τον σφαγέα που ενήργησε “τυφλωμένος απ’ τη ζήλια”).

Κι αλήθεια κύριοι, με ποιανού κριτήρια χαρακτηρίζεται η ερωτική συμπεριφορά μιας γυναίκας “προκλητική”; Θα υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση εάν οι ρόλοι ήταν αντεστραμμένοι και ήταν γυναίκες το θύμα και ο θύτης “για τα μάτια ενός άντρα”; Θα χαρακτηρίζατε “προκλητική” τη συμπεριφορά του άντρα που θα ερωτοτροπούσε με γυναίκα που δεν ήταν η σύντροφός του; Πολύ αμφιβάλλω, η πρόκληση πλέον έχει γίνει αποκλειστικά γυναικείο “προνόμιο” - για τον άντρα οι αντίστοιχοι όροι είναι μαγκιά, πάθος, αντρίλα. Αφήστε που έτσι και είχαμε γυναικοκαυγά θα παρουσιάζονταν και ως μια εύθυμη, χαλαρή ειδησούλα για να γελάσουμε με τις παλαβές που μαλλιοτραβιούνται για το απόλυτο αρσενικό, σωστά;

Αλίμονο αν ο καθένας μας δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του και να αρχίσει να χτυπάει ή να πυροβολεί κόσμο επειδή “προκλήθηκε”. Ο θερμοκέφαλος ττόππουζος που ανατράφηκε ως άντρακλας που λύνει τις διαφορές του με τις γροθιές του θα κάνει ακριβώς αυτό είτε προκληθεί είτε γιατί τον κοίταξες στραβά. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Όλα τ’ άλλα είναι αφελές (ενίοτε και εκ του πονηρού) ξέπλυμα νοσηρών και αναχρονιστικών νοοτροπιών.