Από το πρωί που κυκλοφόρησε, κοιτάμε ξανά και ξανά τη φωτογραφία με το μωρό αυτό.

Επικεντρωνόμαστε στο βλέμμα του. Στο τόσο αθώο και αφοπλιστικό βλέμμα του. Μιλάμε για ένα εγκαταλελειμμένο, δίχρονο αγοράκι, το οποίο σύμφωνα με το ρεπορτάζ εντοπίστηκε «κάπου κοντά στο αεροδρόμιο της Λάρνακας».

«Το αγόρι μιλά και καταλαβαίνει μόνο τα κουρδικά .... Δεν είναι σαφές ακόμα για το πώς το αγόρι ήταν χωρισμένο από την οικογένειά του ή γιατί ήταν στην Κύπρο ... Σε προσπάθεια να εντοπιστεί η οικογένεια του, η ιρακινή ομοσπονδία μεταναστών έχει δημοσιεύσει μια φωτογραφία του...».

Ολόκληρο το ρεπορτάζ, εδώ

Βλέπουμε ξανά τη φωτογραφία και την κοινοποιούμε, όλοι (;) αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι να εντοπιστούν οι γονείς του.

Στη συνέχεια 'τρώμε φλασιά' και θυμόμαστε τι είχαμε διαβάσει σε σχόλια, λίγες μόνο μέρες πριν στο κυπριακό ίντερνετ και είχαμε φρικάρει. Βλέποντας σήμερα τη φωτογραφία του μωρού αυτού και συνδέοντάς τη με τα σχόλια εκείνα, φρικάρουμε ακόμη περισσότερο.

Πρόκειται για σχόλια (πολλών) αναγνωστών που είχαν μαζευτεί κάτω απ' τη μαυρόψυχη είδηση για τα 'μπουφάν μόνο για ελληνόπουλα'.

Πρόκειται για σχόλια αναγνωστών που δημοσιεύτηκαν σε κορυφαίο σε επισκεψιμότητα σάιτ στην Κύπρο: ένα θλιβερό στοιχείο στην όλη ιστορία μας, αφού αν συνοπολογίσει κανείς τα σχετικά, θα αντιληφθεί πολύ δυσάρεστα πράγματα για τον ξεπεσμό της κοινωνίας μας.

Πρόκειται για τέτοιου τύπου σχόλια: (Στην πλειοψηφία τους στο μεταξύ, τέτοια ήταν)

Χαζεύουμε ξανά το βλέμμα του μωρού. Επιθυμούμε, περισσότερο από ποτέ πριν, να κοιτάξουμε κι εμείς με τη σειρά μας στα μάτια τους παραπάνω συνανθρώπους μας και με την πιο ειλικρινή μας περιέργεια να τους ρωτήσουμε: Γιατί! Πώς είναι δυνατόν τέτοιες απόψεις να παρεισφρύουν και να μολύνουν τα μυαλά ΤΟΣΩΝ πολλών συνανθρώπων μας.