Τι είναι για σένα η «βόρεια Κύπρος»;

Τι είναι για σένα η «βόρεια Κύπρος»;

«Από πού λες ότι κατάγεσαι; Προσθέτει στην ειρήνη να υπογραμμίζουμε πως δεν υπάρχεις»;

Τι είναι για σένα η «βόρεια Κύπρος»;
Ζήτησα από 5 μετριοπαθείς Τ/κ να μου απαντήσουν

Κοινοποιήσαμε πριν λίγες μέρες στη facebook μας σελίδα ένα χαριτωμένο βιντεάκι ενός σελέμπριτι βλόγκερ ταξιδιώτη που πέρασε λίγες μέρες στο νησί μας.

Το βιντεάκι ήταν αυτό:

Ο Drew Binsky, όπως ονομάζεται ο φίλος με τους πολλούς χιλιάδες ακολούθους, από το 2012 ταξιδεύει και δημιουργεί short and sweet βίντεο σέλφι από χώρες που επισκέπτεται. Η Κύπρος ήταν η τελευταία κουκκίδα που έβαλε στον χάρτη της Ευρώπης, η 45η χώρα στη σειρά, όπως κατενθουσιασμένος είπε.

«My goal is to spread peace, positivity and happiness» γράφει στο About section στη σελίδα του ο Drew, ο οποίος «τόλμησε» ωστόσο στο βίντεο για την Κύπρο να κάνει ένα «αποτρόπαιο» για μερικούς λάθος, κάπως παρόμοιο μ’ αυτό που έκαναν τις προάλλες μερικοί τουρίστες από το Ισραήλ και τον Λίβανο στο αεροδρόμιο της Λάρνακας. «Τόλμησε» να χαρακτηρίσει τη βόρεια Κύπρο ως «Turkish side».

Ένας τυπάκος που προφανώς ουδεμία σχέση δεν έχει με πολιτική, πόσο μάλλον με την κυπριακή (το τονίζει κιόλας αυτό στην αρχή του βίντεο) και που θέλει να φτιάχνει fun, όπως ο ίδιος τα χαρακτηρίζει, φιλμάκια, που να διαδίδουν την ειρήνη, τη χαρά και τη θετικότητα, να επαναλάβουμε και να το τονίσουμε.

Aμέσως ακολούθησαν φορτισμένα, διαφωτιστικά σχόλια κάτω απ’ το viral βίντεο από ελληνοκύπριους που επείγουσα ένιωσαν την ιεραποστολική ανάγκη να ενημερώσουν τον Drew για το ότι «βόρεια Κύπρος» και «Turkish side» δεν υπάρχουν, η Κύπρος είναι μία, έχει γίνει εισβολή, έχουμε κατοχή και τα λοιπά. Την «αδήριτη ανάγκη» για τη διευκρίνιση αυτή, είδα να τονίζουν με αναστατωμένο ύφος friends μετρημένοι και ανοιχτόμυαλοι, ατομάκια που σε καμία περίπτωση δεν θα ονόμαζα ακραίους ή εθνικιστές.

Προβληματίστηκα λίγο. Όλοι απευχόμαστε την αναγνώριση του ψευδοκράτους, του προερχόμενου από μια παράνομη πριν 43 χρόνια εισβολής, πόσο πολύ όμως να βοηθά στην καλλιέργεια της ειρηνικής κουλτούρας όταν ως απλοί πολίτες και όχι ως πολιτικοί επιδεικνύουμε με την πρώτη ευκαιρία τόσο πολύ ζήλο στο να το τονίζουμε πως βόρεια Κύπρος και «τουρκική πλευρά» δεν υπάρχουν; Σε περιπτώσεις μάλιστα όπως αυτή του βλόγκερ που οι εν λόγω χαρακτηρισμοί χρησιμοποιούνται απλά διευκρινιστικά και χωρίς καμία απολύτως πολιτική χροιά;

Πόσο πολύ βοηθά στην καλλιέργεια της ειρηνικής κουλτούρας να τονίζουμε πως δεν υπάρχουν;

Όπως κι αν κάτι τέτοιο μεταφράζεται στην ορθά αποστειρωμένη γλώσσα των διπλωματών και των πολιτικών, σκεφτήκαμε ποτέ ως απλοί πολίτες ελληνοκύπριοι τι συναισθήματα προκαλούμε με αυτήν μας τη στάση σε αντίστοιχους απλούς πολίτες τουρκοκύπριους; Πώς να είναι που αντιμετωπίζουμε συνεχώς ολόκληρη τους την ύπαρξη και τη ζωή ως ένα τεράστιο και συνεχές ψέμα; Αλήθεια, για τους ίδιους τι είναι η βόρεια Κύπρος; Από πού λένε πως προέρχονται όταν βρίσκονται στο εξωτερικό;

Το ουσιαστικότερο ίσως απ’ όλα, πώς αυτή η κυρίαρχη μας στάση προερχόμενη σαφώς απ' το εξίσου κυρίαρχο εθνικό αφήγημα λειτουργεί εποικοδομητικά στη συμφιλίωση και στην όποια συνύπαρξή μας στο παρόν και στο μέλλον; Κερύνεια

Αυτό είναι κάτι που μας προκαλεί πόνο, αφού και υπάρχουμε και ζούμε και εμείς σ’ αυτό το νησί

H Eda είναι 35 ετών. Κατάγεται από τη Λευκωσία, όπου διατηρεί ένα μικρό δικό της κατάστημα με χειροποίητα είδη.

«Όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό λέω πως κατάγομαι από την Κύπρο. Τις περισσότερες φορές ακολουθεί ένα κάπως αμήχανο κι απορημένο ύφος και συχνά με ρωτούν εάν προέρχομαι από την ελληνική ή την τουρκική πλευρά. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο εξωτερικό ξέρουν την Κύπρο ως ένα νησί με δύο πλευρές κι αυτό, είτε μας αρέσει, είτε όχι, είναι μια συνεχώς αυξανόμενη αντίληψη στο μυαλό των ξένων.

Είναι πολύ λυπηρό όταν συνειδητοποιώ πως απλοί άνθρωποι που ζουν στο ίδιο νησί με μένα συμπεριφέρονται προκατειλημμένα και δίνουν τόσο μεγάλη έμφαση στην ανυπαρξία της βόρειας Κύπρου. Έχουμε πολλά κοινά στην καθημερινή ζωή, στα ήθη και στα έθιμα και έχουμε και τόσα κοινά τραύματα όπως η απώλεια συγγενικών και αγαπημένων προσώπων, σπιτιών και γης, που θα περίμενα περισσότερη κατανόηση στις ανησυχίες της άλλης πλευράς.

Ειλικρινά, η απογοήτευση μου είναι πολύ μεγάλη και νομίζω πως είναι περιττό να προσθέσω πως τέτοιες αντιλήψεις δεν βοηθούν καθόλου στη λύση».

O Μεχμέτ συμπλήρωσε πρόσφατα τα σαράντα του χρόνια, γεννήθηκε στο βόρειο κομμάτι της Λευκωσίας τρία χρόνια μετά το 1974. Όπως αρκετοί Τουρκοκύπριοι στα κατεχόμενα, εργοδοτείται σε τράπεζα, κάτι σαν τους δικούς μας λογιστές και τσαρτεράδες.

«Η βόρεια Κύπρος είναι για μένα απλά το βόρειο κομμάτι του νησιού μου, στο οποίο έτυχε να γεννηθώ και να μεγαλώσω. Η διαίρεση δεν ήταν επιλογή μου, ούτε την προτιμώ, γι’ αυτό κι όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό λέω πως κατάγομαι από την Κύπρο.

Η βόρεια Κύπρος ως κράτος δεν υπάρχει σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους και την πολιτική. Δεν υπάρχει ούτε στο μυαλό των ελληνοκυπρίων. Αυτό είναι κάτι που μας προκαλεί όμως πόνο, αφού και υπάρχουμε και ζούμε και εμείς σ’ αυτό το νησί. Αρκετές φορές νιώθουμε πως οι ελληνοκύπριοι αγνοούν την ύπαρξή μας κι αυτό για μένα είναι το σοβαρότερο πρόβλημα σε αυτό που αποκαλούμε Κυπριακό.

Οι ελληνοκύπριοι δεν ενδιαφέρονται όμως πραγματικά για το κυπριακό πρόβλημα. Έχουν το αναγνωρισμένο τους κράτος που είναι και μέλος της ΕΕ. Γιατί να τους ενδιαφέρει; Για εκείνους, τους περισσότερους τουλάχιστον, οι τουρκοκύπριοι είναι απλά μια μειονότητα». Λευκωσία

Η Asli γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. 31 ετών σήμερα και απόφοιτος γνωστού οικονομικού πανεπιστήμιου στο Λονδίνο, δουλεύει ως οικονομική αναλύτρια σε διεθνές πρακτορείο.

«Η βόρεια Κύπρος είναι το σπίτι μου. Είτε μου αρέσει, είτε όχι, υπάρχει μια de facto διαίρεση σ’ αυτό το νησί έχει τύχει προσωπικά να γεννηθώ και να μεγαλώσω στη βόρειά του πλευρά.

Όταν πηγαίνω στο εξωτερικό λέω πως κατάγομαι από τη βόρεια Κύπρο και πως είμαι Κύπρια. Για μένα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε όλοι Kύπριοι. Μερικοί από εμάς ζουν στο βόρειο κομμάτι κι άλλοι στο νότιο.

Οι διαπραγματεύσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια πολιτική συμφωνία, η ειρήνη όμως είναι μια έννοια πολύ βαθύτερη

Ραγίζει η καρδιά μου όταν μερικοί ελληνοκύπριοι δίνουν τόσο πολύ μεγάλη έμφαση στην μη ύπαρξη της βόρειας Κύπρου. Αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει ξεκάθαρα με την άρνηση του να αποδεχτείς ποια είναι η ισχύουσα, παρούσα κατάσταση και πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Δυστυχώς, λυπηρά πράγματα έγιναν σ’ αυτό το νησί και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Μπορούμε όμως να αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει τώρα και να δούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση απο τώρα και να πάει, μια για πάντα.

Πιστεύω πως αυτή η τάση αρκετών ελληνοκυπρίων να δίνουν τόσο πολύ μεγάλη έμφαση στην ανυπαρξία της βόρειας Κύπρου δεν βοηθά καθόλου τη διαδικασία της ειρήνης, μια διαδικασία που δεν έχει να κάνει μόνο με τις διαπραγματεύσεις των πολιτικών. Οι διαπραγματεύσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια πολιτική συμφωνία, η ειρήνη όμως είναι μια έννοια πολύ βαθύτερη και μόνο όταν οι δύο πλευρές με ειλικρίνεια κατανοήσουν η μια την άλλη μπορεί να επιτευχθεί.

Για να κατανοήσουμε ωστόσο ο ένας τον άλλον οφείλουμε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να μιλήσουμε γι’ αυτήν. Όχι να θάβουμε το κεφάλι μας στην άμμο, να στρουθοκαμηλίζουμε και να προσποιούμαστε πως τίποτα δεν έγινε». Αμμόχωστος

Ο επίσης εργαζόμενος σε τράπεζα 31χρονος Ali ζει και εργάζεται στη Λευκωσία.

«Η βόρεια Κύπρος για μένα είναι το σπίτι μου. Είναι πολύπλοκο να σου πω τι απαντώ στην ερώτηση της καταγωγής όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό. Όσο μπερδεμένο είναι για τους ξένους άλλο τόσο είναι και για εμάς. Αν και είναι δύσκολο να εξηγήσω, συνήθως λέω πως είμαι από τη βόρεια Κύπρο.

Στεναχωριέμαι πάρα πολύ όταν μαθαίνω πως απλοί ελληνοκύπριοι δίνουν τόσο μεγάλη έμφαση στην ανυπαρξία της βόρειας Κύπρου. Είναι πολύ λυπηρό αφού είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η βόρεια Κύπρος είναι διαφορετική από τη νότια και πως έχουμε ξεχωριστή διοίκηση και ξεχωριστές συνθήκες σ’ αυτήν την πλευρά του νησιού. Ο λόγος που έχουμε χρονοτριβήσει τόσο πολύ στο να επιλύσουμε το πρόβλημα έχει να κάνει μ’ αυτήν ακριβώς τη νοοτροπία μερικών ελληνοκυπρίων που επιμένουν να μην αποδέχονται ορισμένες πραγματικότητες.

Όλοι πόνεσαν και είχαν απώλειες στο παρελθόν αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να αρνηθούμε πως το νησί σήμερα αποτελείται από δύο μέρη. Είναι πολύ εύκολο να αποδίδεις τις ευθύνες στον «άλλο», στο «άλλο μερος». Με το να δίνεις όμως συνεχώς έμφαση σε αυτές και να μην σ’ ενδιαφέρει καθόλου να ακούσεις τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της άλλης πλευράς, δεν θα καταφέρεις να επιλύσεις ποτέ τίποτε».

Ο νεαρότερος στην παρεά Aycan είναι 28 ετών. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Λευκωσία, σήμερα εργάζεται μαζί με την Asli ως financial analyst.

Αν δεν μπορούμε να συναισθανθούμε και να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον, αληθινή ειρήνη δεν θα έρθει ποτέ

«Η βόρεια Κύπρος είναι το μέρος όπου ζω, είναι το σπίτι μου. Όταν είμαι στο εξωτερικό λέω πως κατάγομαι από την Κύπρο. Με λυπεί αφάνταστα όταν ακούω πως απλοί ελληνοκύπριοι λένε πως δεν υπάρχει η βόρεια Κύπρος πολύ απλά επειδή αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ζούμε ένα ψέμα εδώ. Γεννηθήκαμε και μεγάλωσαμε στη βόρεια Κύπρο.

Ό,τι κι αν έγινε ή δεν έγινε, έπρεπε να ζήσουμε με αυτά τα δεδομένα και πιστεύω πως το λιγότερο που έχουν να κάνουν οι ελληνοκύπριοι είναι να το κατανοήσουν.

Η έμφαση απλών ανθρώπων στη μη ύπαρξη της βόρειας Κύπρου δεν είναι καθόλου βοηθητική στην επίλυση του προβλήματος. Είναι λες και δεν μας σέβονται και δεν προσπαθούν να καταλάβουν και τις δικές μας ανησυχίες. Αν δεν μπορούμε να συναισθανθούμε και να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον, αληθινή ειρήνη δεν θα έρθει ποτέ».

Loader