Το κυπριακό σχολείο που ονειρεύομαι
7.30π.μ. Το πρωινό στο σχολείο δεν ξεκινάει με το “Βασιλευ Ουράνιε Παράκλητε” αλλά με την καλημέρα του καθηγητή ή της καθηγήτριας που αγαπάει αυτό το επάγγελμα ακόμα και στις δύσκολες μέρες, που βλέπει τους μαθητές και τις μαθήτριες με κατανόηση ακόμα κι όταν η φρικτή εφηβεία δεν το κάνει διόλου εύκολο.
9.00 πμ Το πρώτο διάλειμμα της ημέρας δεν μας βρίσκει σε μια αυλή που θυμίζει στην καλύτερη κάτεργα και στην χειρότερη Orange is the New Black. Καλύτερες υποδομές = ευτυχέστεροι άνθρωποι στο σχολικό περιβάλλον.
9.00-13:30 : Η μέρα έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται δυναμικά. Δεν θα γίνουμε όλοι η Κική Δημουλά αλλά δεν μπορεί να σιχαινόμαστε τα Νέα Ελληνικά λες και είναι πυρηνική φυσική.
Αγαπητοί μας φιλόλογοι, βοηθήστε κι εσείς λίγο ν’ αγαπήσουμε την ποίηση, την λογοτεχνία, μην φοβηθείτε να μας μιλήσετε για συναισθήματα, βρείτε ένα τρόπο να αναδείξετε τους θησαυρούς της ύλης της χρονιάς όπως ακριβώς τους αρμόζει.
Δώστε μας χρόνο να εκφράσουμε μια άποψη και αν δεν το κάνουμε, βρείτε τρόπους να μας ενθαρρύνετε να σχηματίσουμε μια.
Μιλήστε μας για την Τέχνη, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τον χορό και αφήστε το μυαλό μας να ταξιδέψει όσο μπορεί
Διδάξτε μας την Ιστορία όχι ως στείρα παρελθοντολογία αλλά ως ζωντανή επιστήμη που επηρεάζει το παρόν και το μέλλον μας. Μιλήστε μας για την Τέχνη, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τον χορό και αφήστε το μυαλό μας να ταξιδέψει όσο μπορεί μέσα από τα ευγενή και τα ιδεώδη.
Μιλήστε μας για την κλιματική αλλαγή όχι για να γράφουμε ‘αυτά που πρέπει’ στην έκθεση ιδεών αλλά για να συναισθανθούμε την προσωπική μας ευθύνη για το μέλλον του πλανήτη. Ζητήστε μας να μειώσουμε την χρήση πλαστικού και γίνετε εσείς το παράδειγμα μας προς μίμηση.
Βοηθήστε μας να δούμε τον κόσμο με εξωστρέφεια και φιλομάθεια, δώστε μας τη γνώση με όρους ενός σύγχρονου κόσμου που αλλάζει, εξελίσσεται, παθαίνει και μαθαίνει από τα λάθη και τα σωστά του.
Δείξτε μας ένα δρόμο στον οποίο η αριστεία επιβραβεύεται αλλά και η γνώση γίνεται κοινό μας κτήμα και σημείο αναφοράς. Βοηθήστε μας να γίνουμε πολίτες του κόσμου και όχι άλλη μια φουρνιά Ελληνοκυπριόπουλων με σύνδρομο κατωτερότητας.
Δεν σας ζητάω κάτι εύκολο, το γνωρίζω αλλά το είπε καλύτερα και ο Σικελιανός: δεν είναι χίμαιρα να κουβαλάμε τ’ όνειρο.