Γράφει ο Μάριος Κωνσταντίνου

Πριν βιαστείς να αρχίσεις τα μπινελίκια, όχι, δεν υποβιβάζει κανείς το εθνικό μας θέμα. Ούτε στόχος είναι να τα αφήσουμε όλα και να βγούμε για καφέδες και μάφινς με μπλούμπερι.

Παρ' όλ' αυτά τον ρουφάμε τον καφέ (που έγινε επιστήμη) και τα μάφινς με μπλούμπερι, παρακολουθώντας το κυπριακό να περνά μπροστά μας πλέον σαν ταινία. Μόνο που οι ταινίες, δεν έχουν πάντοτε happy end.

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Προς το καλό, προς το κακό. Αλλάζει.

Παγκόσμια οικονομία, πολιτική, λαϊκισμός, κοινωνική αποξένωση, επιστήμη, τεχνολογία, τέχνες.

Το Κυπριακό εκεί. Κάποιοι πάνε κι έρχονται, κάποιοι πουλούν, κάποιοι αγοράζουν, κάποιοι πίνουν brew χαλαρουίτα και περιμένουν τους μαέστρους να αποφασίσουν.

Ο παππούς πέθανε, η μάνα στη σύνταξη, κάποιοι από εμάς είπαμε να δούμε το εξώφυλλο απ’ τα σχολικά τετράδια λάιβ αλλά… είμαστε έτοιμοι να πάμε να ζήσουμε την καθημερινότητά του χωρίς να μας βεβαιώσει κάποιος περί σιγουριάς και ασφάλεια;

Αγρέλια, καζίνο, βενζίνη, φάρμακα, Louis Vuitton. Μετά;

Αυτή την “δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού” που την στηρίζουμε και την πιπιλάμε, σκεφτήκαμε, δεκαετίες τώρα, σκεφτήκαμε τι θα σημαίνει σε λίγα χρόνια;

Πώς οι λέξεις “δίκαιη” και “βιώσιμη” θα αλλάξουν σημασία;

Πόσο “δίκαιη” και “βιώσιμη” θα είναι η όποια λύση αποφασιστεί για τα δικά μας παιδιά στην Κύπρο, για παράδειγμα, του 2035;

Kαρέ του Άσσου δεν παίζει σε καμία περίπτωση εδώ που το φτάσαμε. Δώσε κάτι, πάρε κάτι, άσε τον κόσμο να ξαναμαζευτεί στους καφενέδες να πιει το brew του, να δούμε τι θα κάνουμε.

Και για τους απορριπτικούς που αγχώνονται για το αν οι δύο κοινότητες μπορούν να ζήσουν μαζί, ας δουν πρώτα το σπίτι τους και να μας πουν αν είναι πάντοτε εύκολο να ζουν με όλα τα στοιχεία (ακραία, φασιστικά, άνευ περιεχομένου και νοήματος) που αποτελούν τη δική τους κοινότητα.

Ώσπου το Κυπριακό περιορίζεται σε τίτλους που δεν σημαίνουν τίποτα και σε δηλώσεις που τις ακούσαμε και ξανακούσαμε, η λύση που ενδέχεται να προκύψει είναι μία και δεν θα αρέσει σε όλους στην πλευρά που κατάσχονται τα αγρέλια.

Το Κυπριακό θα λυθεί “μόνο του”.

Κι εμείς θα πίνουμε brew.