Σημείωση: Η κεντρική φωτογραφία ΔΕΝ συσχετίζεται με το υπό αναφορά περιστατικό

Περισσότερα από σαράντα χιλιάδες μέλη προσέλκυσε σε λιγότερο από έναν μήνα γκρουπ στο κυπριακό Facebook που ονομάστηκε «Παγκύπρια Διαμαρτυρία κατά της Αδικίας και της Ακρίβειας».

Το να γίνει βεβαίως κανείς μέλος σε γκρουπάκι στο Facebook τίποτα απολύτως δεν σημαίνει, θα μας την πείτε και θα' χετε και δίκαιο. Ένα κλικ πράμα είναι, άσε που κι αυτό μπορεί να μην το κάνεις καν εσύ. Η συνεχής όμως ροή κοινοποιήσεων από τα μέλη του γκρουπ, και πολύ περισσότερο, το αποκαρδιωτικό περιεχόμενο των κοινοποιήσεων αυτών, αρκετά είναι που δεικνύει για το πού έχουμε, δυστυχώς, οδηγηθεί.

Διαβάστε, για παράδειγμα, τη θλιβερή ιστορία με τη γιαγιούλα που έψαχνε φαγητό σε σκουπίδια. Ίσως μόνο αυτή, να είναι αρκετή.

Στη μεταμνημονιακή Κύπρο των πετυχημένων δεικτών και του success story, η κοινωνία εμφανίζεται πιο φτωχοποιημένη και εισοδηματικά πιο ανομοιογενής από ποτέ. Μπορεί μερικοί άνθρωποι που εργοδοτούνται σε συγκεκριμένους, συμπτωματικά (και μη συμπτωματικά) ευνοημένους τομείς να πλουτίζουν και να ευημερούν, όλα όμως δείχνουν πως η πλειοψηφία φτωχοποιείται.

Η ακίνητη περιουσία, το πάλαι πότε σιγουράκι σε αποκούμπι του μέσου νοικοκυραίου τόπακα, επίσης τίθεται εν αμφιβόλω. Ο αριθμός των αστέγων, ένα φαινόμενο που σε περασμένες δεκαετίες ήταν εντελώς ξένο για την κοινωνία μας, την τελευταία διετία έχει τετραπλασιαστεί.

«Ήταν απλά σοκ. Να ξυπνώ ένα πρωί και να βρίσκω έναν άνθρωπο άστεγο, κυριολεκτικά έξω απ' την πόρτα του σπιτιού μου. Τον ρώτησα από πού είναι κι αν χρειάζεται βοήθεια και μου είπε πως είναι Κύπριος της Αγγλίας που διαμένει στη Λεμεσό τα τελευταία έντεκα χρόνια και πως το προηγούμενο βράδι είχε κοιμηθεί στην παραλία. Δίχως να ξέρω πώς να αντιδράσω, του έδωσα απλά δέκα ευρώ, του ευχήθηκα ένα all the best και έφυγα» μας διηγήθηκε πρόσφατα αναγνώστης μας.

Σε ό, τι αφορά δε στα πιο καθημερινά, που δεν έχουν να κάνουν με ... αστέγους και συμπολίτες μας που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια, τα πράγματα για την πλειοψηφία δείχνουν επίσης ζόρικα.

Καθώς τα ενοίκια εκτοξεύονται και το συνολικό κόστος ζωής ανεβαίνει, οι μισθοί ανάμεσα στη μεγαλύτερη μερίδα των εργαζόμενων μένουν στάσιμοι.

Ένα ενδεικτικό έξοδο για παράδειγμα, για μια μέση οικογένεια είναι το ποσό που δαπανεί στο σούπερ μάρκετ. Αρκετοί επιλέγουν για τα ψώνια τους να πηγαίνουν πια σε δύο και τρεις υπεραγορές, ανάλογα με τις εκάστοτε προσφορές και τις ανάγκες τους, και άλλοι προτιμούν την εξοικονόμηση χρόνου αντί χρημάτων, εξ ου και κάνουν όλες τις αγορές τους από ένα συγκεκριμένο κατάστημα. Καθοριστικό ρόλο για το ποσό του σούπερ μάρκετ παίζει αν τα μέλη μιας οικογένειας παίρνουν μαζί τους φαγητό στη δουλειά καθημερινά.

Σημαντικότατο κόστος είναι και αυτό της περιβόητης βενζίνης, για το οποίο έχει πρόσφατα γίνει όλος αυτός ο ντόρος με προμήθειες από τα κατεχόμενα και λοιπά. Το ποσό εξαρτάται από την τιμή της βενζίνης -η οποία στην Κύπρο ανά περιόδους σκαρφαλώνει στα ύψη-, καθώς και τα χιλιόμετρα που διανύει ένα αυτοκίνητο σε καθημερινή βάση. Κατά μέσο όρο, ένα ζευγάρι με δυο αυτοκίνητα, χρειάζεται γύρω στα 60-70 ευρώ ανά εβδομάδα και πάντοτε μιλάμε για διαδρομές εντός πόλης. Αν επιλέξει να κάνει μια εκδρομή εκτός, σίγουρα θα χρειαστεί επιπρόσθετη βενζίνη.

Διάβασε στο αδελφάκι μας λεπτομερές ρεπορτάζ για τα μηναία έξοδα ενός ζευγαριού που τώρα αρχίζει την κοινή ζωή του.

Ολοκληρώνοντας το όχι πολύ χαρμόσυνο ετούτο άρθρο, να πούμε τέλος πως, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, η Κύπρος κατατάσσεται ανάμεσα στις πέντε ευρωπαϊκές χώρες με τη μεγαλύτερη φτωχοποίηση πληθυσμού. Υπολογίζεται πως περισσότεροι από 200 χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Μιλάμε για μια χώρα με πληθυσμό λιγότερο από ένα εκατομμύριο.

Αυτά τα λίγα και καλά. OH WELL!

Σε μια παράλληλη διάσταση, αυτό είναι το όραμα που μόλις προχθές ανέλυσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για την οικονομία.