Γράφει η Μαριάννα Χατζηβασιλείου Φωτογραφίες (από την παράσταση) Βασίλης Σώζος

Παρακολουθώντας την παράσταση «Γενικός Γραμματέας» στην Κεντρική σκηνή του ΘΟΚ, εντύπωση μας έκανε ένα νέο, φρέσκο πρόσωπο στο θεατρικό σανίδι της Κύπρου.

Η Παντελίτσα Λοϊζου, εμφανίζεται για πρώτη φορά στο κυπριακό κοινό. Από την παρουσία της στη σκηνή φαίνεται ότι έχει πολλά να δώσει κι αποφασίσαμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα. Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε στα καμαρίνια, λίγο πριν την έναρξη της παράστασης.

Τι ρόλους προτιμάς να υποδύεσαι; Τα πάντα. Είμαι νέα ηθοποιός και δεν έχω το δικαίωμα επιλογής, οτιδήποτε και να μου αναθέσουν, θα προσπαθήσω να το υπηρετήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μέχρι στιγμής έχω παίξει κυρίως κωμικούς ρόλους, δεν σημαίνει όμως πως αποκλείω και οτιδήποτε άλλο αρκεί να είμαι σε θέση, με τη σωστή καθοδήγηση να τον αντιμετωπίσω. Άλλωστε, ο κάθε ρόλος είναι ένας κόσμος είναι μια πρόκληση.

Εύχομαι στο μέλλον να έρχομαι συχνά αντιμέτωπη με προκλήσεις

Ποιος χαρακτήρας ήταν πιο προκλητικός από αυτούς που υποδύθηκες μέχρι τώρα; Πραγματική πρόκληση για μένα ήταν βασικά η παράσταση «Εταιρικοί Διάλογοι» του Λουκιανού. Είναι μια παράσταση που ανέβηκε για πρώτη φορά και ήταν τεράστια πρόκληση για εμένα, γιατί έπρεπε μέσα σε μία ώρα να υποδυθώ πέντε διαφορετικούς ρόλους (χαρακτήρες) με την κωμωδία και το δράμα να εναλλάσσονται απαιτώντας μια γκάμα. Κι η τεράστια ευχαρίστηση από αυτό ήταν όταν με προσέγγισε ένας θεατής και μου είπε ότι σκουντούσε τη γυναίκα του και τη ρωτούσε αν ήμουν η ίδια ηθοποιός στη δεύτερη σκηνή. Αλλά και η Θεώνη του Γενικού Γραμματέα είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων ρόλος. Εύχομαι στο μέλλον να έρχομαι συχνά αντιμέτωπη με προκλήσεις, μιας και θεωρώ ότι με βοηθούν να εξελίσσομαι τόσο ως ηθοποιός όσο και ως άνθρωπος.

Πόσο προκλητικός είναι ο χαρακτήρας της Θεώνης στο «Γενικό Γραμματέα»; Σε βλέπουμε στη σκηνή να κάνεις διάφορα πράγματα, όπως μπαλέτο, τραγούδι, μιλάς γαλλικά, καθαρεύουσα. Η Θεώνη είναι ένας πολύπλοκος ρόλος, έχει μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, είναι ένας ρόλος κατά βάση κωμικός: ημιμαθής, φαντασμένη, φιλόδοξη, ονειρεύεται για τον εαυτό της τον πρίγκιπα του παραμυθιού, είναι αν θέλετε προάγγελος των χαρακτήρων που υποδύθηκε η Βασιλειάδου στον κινηματογράφο. Είναι ένας ρόλος με ανατροπές, δεν έχει ενδοιασμούς να κάνει το οτιδήποτε για να φανεί μια ρομαντική ηρωίδα, όπως μπαλέτο, τραγούδι και στην παράσταση εκμεταλλευτήκαμε όλη τη γκάμα, που το κείμενο του Καπετανάκη επιτρέπει στην ηρωίδα. Το κείμενο, όμως, έχει και πολλές ανατροπές, μέχρι και την ήττα και τον συμβιβασμό μέσα από έντονα θεατρικό και σπαρταριστό τρόπο. Καταλαβαίνετε πως ένας τέτοιος ρόλος είναι ιδιαίτερα προκλητικός για μένα που είμαι νέα ηθοποιός μιας και οι φαντασιώσεις της ηρωίδας δεν έχουν όρια. Και ομολογώ ότι χορός σε μπουέντ, όπερα, μελόδραμα και αυτά με τρομερές εναλλαγές ανά πάσα στιγμή, χρειάστηκαν δυο μήνες σκληρής δουλειάς με τον σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαίδη, τη χορογράφο Έφη Καρακώστα, τον μουσικό μας Σάββα Σάββα. Και φυσικά τους συναδέλφους μου. Για παράδειγμα η Μαρύλια Γιαλλουρίδου, κάθε φορά που ανέβαινα στις πουεντ ήταν το στήριγμα μου, μιας και δεν έχω κάνει ποτέ μπαλέτο. Γι’ αυτό τους ευχαριστώ όλους .

Πρώτη φορά παίζεις στην Κύπρο. Πώς το βιώνεις ως εμπειρία; Είναι η πρώτη μου φορά και μου φαίνεται τέλεια. Από το 2012 έπαιζα στην Αθήνα σε μικρά θέατρα. Μια μεγάλη διαφορά είναι ότι είμαι μέρος ενός ημικρατικού οργανισμού και το σημαντικότερο για μένα είναι ότι επιτέλους είμαι στον τόπο μου, η οικογένειά μου μπορεί να έρθει στο θέατρο να με δει. Όταν είδα τον αδελφό μου στο κοινό ήταν χαρά Θεού για εμένα.

Ποιος ήταν ο πρώτος σου ρόλος; Ο πρώτος μου επαγγελματικός ρόλος ήταν της Τζένης Θεοκλέους στο «Elizadeath» του Χάρη Ρώμα σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά στο θέατρο Vault στην Αθήνα. Παίζαμε τρία χρόνια στο Vault. Εξαιρετική κωμική παράσταση. Δεν υπήρχε πρωταγωνιστής, ήμασταν δέκα άτομα και οι δέκα ισότιμοι ρόλοι. Φοβερή εμπειρία. Η γνωριμία μου με τον σκηνοθέτη ήταν μέσω της συμμετοχής μου σε φεστιβάλ νέων θεατρικών ομάδων. Ήμουν δεύτερο έτος στη δραματική σχολή (Σχολή Μαίρης Βογιατζή Τράγκα) όταν δημιουργήσαμε μια δικιά μας ομάδα με τους συμφοιτητές μου, όπου βασιζόταν στους αυτοσχεδιασμούς, δηλαδή έπαιζε μουσική κι αυτοσχεδιάζαμε μικρά κωμικά σκετσάκια .Ο τρόπος που πήρα τον ρόλο, θεωρώ ότι ήταν πολύ κωμικοτραγικός .

Πήγα να με δει, διάβασα το κείμενο, το οποίο ήταν γραμμένο στα ελληνικά και το μετέτρεψα στα κυπριακά. Δεν κατάλαβε τίποτα, πιο κυπριακά πεθαίνεις. Και με πήρε

Πώς πήρες τον ρόλο δηλαδή; Μετά την παράσταση ήρθε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς, ο οποίος γνώριζε ότι είμαι Κύπρια, και μου λέει ότι ανεβάζει μια παράσταση, το «Elizadeath», και ένας απ’ τους ρόλους θα μου ταίριαζε πολύ. Τον ευχαρίστησα αλλά παράλληλα απογοητεύτηκα, γιατί ήταν λες και μου έκανε πρόταση και ταυτόχρονα να μου την παίρνει πίσω. Μετά από δύο μήνες, εντελώς ξαφνικά, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι η ηθοποιός που έκανε τον ρόλο που μου έλεγε, έφυγε γιατί την πήρανε στο ΘΟΚ και με ρωτάει αν με ενδιαφέρει ακόμη ο ρόλος. Εννοείται πέταξα τη σκούφια μου. Ήταν από τις στιγμές, που δεν ξέρω αν ήταν τύχη γραφτό τι να πω. Πήγα να με δει, διάβασα το κείμενο, το οποίο ήταν γραμμένο στα ελληνικά και το μετέτρεψα στα κυπριακά. Δεν κατάλαβε τίποτα, πιο κυπριακά πεθαίνεις. Και με πήρε.

Στην αρχή φοβόμουνα τα παιδικά, αφού τα παιδιά είναι ο πιο δύσκολος κριτής

Και μετά το «Elizadeath»; Παράλληλα με το «Elizadeath», ήμουν και στην παράσταση «Ο Πεπονοκέφαλος και το Διαμάντι του» στο Altera Pars σε σκηνοθεσία της Στέλλας Κωνσταντάτου. Παιδικό μιούζικαλ με ζωντανή μουσική. Ήταν μια παράσταση για τον εκφοβισμό (bullying). Ήταν η πρώτη φορά που έκανα μιούζικαλ κι ήρθα αντιμέτωπη με χορογραφίες, με τραγούδια. Στην αρχή φοβόμουνα τα παιδικά, αφού τα παιδιά είναι και ο πιο δύσκολος κριτής. Όταν έπαιζα στην παιδική παράσταση κι έβλεπα τις αντιδράσεις των παιδιών και τις λεπτομέρειες που πρόσεχαν, λάμβανα σοβαρά υπόψη τα σχόλιά τους, ήταν κάτι το μοναδικό. Κι η αγκαλιά που σου δίνανε στο τέλος, όλα τα λεφτά. Εκεί έπαιζα για δύο χρόνια.

Πώς προετοιμάζεσαι για ένα ρόλο; Διαβάζω το θεατρικό κείμενο και έπειτα για τον συγγραφέα. Κάνω την απαιτούμενη έρευνα, για παράδειγμα την εποχή του έργου. Κάνω ανάλυση χαρακτήρα και προσπαθώ να πλάσω τον ρόλο, όπως τον φαντάζομαι. Έπειτα, κάνω κάποιες προτάσεις στον σκηνοθέτη, γιατί κατ’ εμένα είναι καλό ο ηθοποιός να έχει άποψη για τον ρόλο του. Κάποιες από αυτές τις προτάσεις τις κρατάμε και κάποιες τις απορρίπτουμε, γίνεται μια συζήτηση και πλάθεται ο χαρακτήρας.

Έχεις κάποιο γούρι; Γούρια πολλά. Ιδιαίτερα, επειδή πιστεύω πολύ στο Θεό, δεν είναι γούρι, αλλά μου δίνει απίστευτη δύναμη, το κομποσκοίνι μου . Γούρι είναι μια αγκαλιά με τους συναδέλφους, πριν από κάθε παράσταση. Μέχρι και ένα χαμόγελο, πριν ανέβω στη σκηνή, για μένα είναι γούρι.

Γούρι είναι μια αγκαλιά με τους συναδέλφους, πριν από κάθε παράσταση

Ποια θεωρείς αδύναμα σημεία σου και ποια τα δυνατά; Αδύναμα σημεία, ως ηθοποιός, τι να σου απαντήσω, είναι σημεία, τα οποία γνωρίζω ότι υστερώ, αλλά με άσκηση διορθώνονται, όπως η ορθοφωνία μου. Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός πρέπει συνέχεια να δουλεύει και να βελτιώνεται. Δυνατά στοιχεία είναι η ευκολία μου να «τσαλακώνομαι» πάνω στη σκηνή , η φωνή μου ……

Και πριν προλάβει να τελειώσει τη σκέψη της παρεμβαίνει η Ζωή Κυπριανού, με την οποία βρίσκονται στο ίδιο καμαρίνι: Έχει μια ξεχωριστή φωνή, δεν είναι μια συνηθισμένη φωνή, είναι χαρακτηριστική