«Κάνναβη και καφές» είναι η επωνυμία του μικρού καφέ σε ένα κεντρικό δρόμο στο Τορόντο. «Δεν την έχουμε ακόμα επίσημα στον κατάλογό μας», λέει ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Κρις Τζέιμς. Η επαρχία του Οντάριο επιτρέπει την αγορά και την κατανάλωση ινδικής κάνναβης αλλά καταρχάς μπορεί να την αγοράσει κανείς μόνο διαδικτυακά.

Σε πολλές επαρχίες του Καναδά, η αγορά ινδικής κάνναβης είναι δυνατή ήδη από σήμερα αλλά σε άλλες περιοχές όπως το Οντάριο, ο κανονισμός θα ισχύει από τον ερχόμενο Απρίλιο. Ακόμα περισσότερο θα διαρκέσει το χρονικό διάστημα μέχρι να επιτραπεί η χρήση ινδικής κάνναβης σε τρόφιμα ή ποτά.

Διαφορετική είναι η κατάσταση στο Τορόντο. Η χρήση μαριχουάνας δεν είναι κάτι καινούργιο κυρίως για τους νέους. «Δεν είναι κανένα μυστικό. Μυρίζει ‘μαύρο΄ σε κάθε γωνιά. Θέλουμε να καπνίζουμε ελεύθερα χωρίς να έχουμε τύψεις» δηλώνει ο Ντάμιαν.

Τύψεις πάντως δεν φαίνεται να έχει η πλειονότητα των κατοίκων στο Τορόντο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Environics Analytics, οι κάτοικοι του Τορόντο που ανέρχονται σε σχεδόν τρία εκατομμύρια κατοίκους καπνίζουν ετησίως 142 εκατομμύρια joints.

Για ιατρικούς σκοπούς την ινδική κάνναβη μπορούσε κανείς να την βρει στο Τορόντο ήδη σε φαρμακεία ή σε ειδικές κλινικές που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την πόλη.

Από σήμερα κάθε άνθρωπος που έχει συμπληρώσει το 19ο έτος της ηλικίας του μπορεί να κατέχει 30 γραμμάρια ινδικής κάνναβης.

Τσουνάμι προσφορών…

Οι πολέμιοι της χρήσης της ινδικής κάνναβης ισχυρίζονται πάντως πως η χρήση της έχει αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια και κυρίως στους νέους και διακρίνουν αυξημένο κίνδυνο κυρίως για τους ανήλικους.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Πολλοί επιχειρηματίες, μεγάλες εταιρείες ελπίζουν ότι θα ανοίξει μια νέα μεγάλη αγορά, η οποία θα είναι ιδιαίτερα κερδοφόρα. «Σύντομα θα υπάρξει ένα τσουνάμι από προσφορές» δηλώνει ο Γκρεκ Πάντελιτς, επικεφαλής της εταιρείας Ahlot, μιας εταιρείας η οποία πουλάει διαδικτυακά ινδική κάνναβη.

Μάλιστα η εταιρεία έχει δημοσιεύσει αγγελία στο διαδίκτυο στην οποία δηλώνεται πως «ψάχνουμε γνώστες ινδικής κάνναβης». Εννοείται επί πληρωμή και ο στόχος είναι οι ειδικοί να δοκιμάζουν διαφορετικά είδη και να γράφουν την κριτική τους στα κοινωνικά δίκτυα.

Στη Γερμανία απαγορεύεται η καλλιέργεια, η χρήση και η εμπορία αλλά για μικροποσότητες η εισαγγελία μπορεί να μην διατάξει την δίωξη του αδικήματος. Αυτό διαφέρει από κρατίδιο σε κρατίδιο, όπως και τα όρια ανάμεσα στα 6 ή 10 ή 15 γραμμάρια, όπως συμβαίνει στο Βερολίνο.

Μανουέλα Ίμρε / Μαρία Ρηγούτσου για την DW