Οι κτητικοί σύντροφοι και μια ψυχολογική ερμηνεία

Οι κτητικοί σύντροφοι και μια ψυχολογική ερμηνεία

Οι κτητικοί σύντροφοι και μια ψυχολογική ερμηνεία
Πρόκειται για συμπεριφορές που προέρχονται συνήθως από παιδικά και εφηβικά βιώματα

Το φαινόμενο της κτητικής συμπεριφοράς απ' τον έναν σύντροφο απέναντι στον άλλον είναι σύνηθες ανάμεσα στα ζευγάρια και αρκετά συχνά καθοριστικό για τον τελεσίδικό τους χωρισμό. Προτού ωστόσο πάρετε σχετικές αποφάσεις, δείτε και μια ψυχολογική ερμηνεία, μπορεί και να δώσει απαντήσεις.

Σύμφωνα με την καθηγήτρια του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, Paula Pietromonaco, πίσω από αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται το άγχος της απόρριψης ή της εγκατάλειψης ακόμη και φαινομενικά απολύτως σταθερών χαρακτήρων. Συμπεριφορές που συνήθως πυροδοτούνται από κάποιο βίωμα της παιδικής, προ-εφηβικής ή εφηβικής ηλικίας.

Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, κατά την ίδια, πυροδοτούνται είτε από κάποια μικροαλλαγή στη συμπεριφορά είτε σε περιόδους αυξημένου άγχους από άλλους τομείς της κοινωνικής τους ζωής. Αν, λοιπόν, κάποιος εντοπίσει τους λόγους αυτής της υπερευαισθησίας έχει πολύ συγκεκριμένους τρόπους για να χειριστεί την κατάσταση.

Ο διάλογος και η επίλυση αποριών που σε κάποιον τρίτον θα φάνταζαν παιδιάστικες είναι δύο από τις προτεινόμενες μεθόδους που διασφαλίζουν μία σχέση με τέτοια θέματα. Ο ένας σύντροφος μπαίνει στη διαδικασία να εξηγεί και να σταθεροποιεί τον άλλο σε περιόδους που η κατάσταση φαίνεται να ξεφεύγει από τον έλεγχο.

Η δόμηση ορίων στη σχέση είναι ο επώδυνος, αλλά αναγκαίος τρόπος για να διατηρηθεί η σχέση, αλλά και για να μην χάσει ο ένας από τους δύο την ιδιωτικότητα, το πεδίο ελευθερίας του και το περίγραμμα της προσωπικότητάς του ως ανεξάρτητο και αυτόβουλο ον.

«Είναι σημαντικό σε ανθρώπους με φόβους απόρριψης να εξηγούμε, να διασφαλίζουμε, να περιχαρακώνουμε και να προχωράμε, κρατώντας τους ίδιους σε πλαίσιο που αισθάνονται ασφάλεια μέσα στη σχέση, αλλά και εμάς ήρεμους και ανεξάρτητους στο βαθμό που το επιτρέπει η δέσμευσή μας», εξηγεί η Pietromonaco και συνεχίζει:

«Συνήθως, στο τέλος, το μέλος της σχέσης που ζει με τον φόβο της απόρριψης αντιλαμβάνεται ότι η ευαισθησία του καταλήγει να λειτουργεί ως παραβίαση και συναισθηματικός εκβιασμός και αποδέχεται, αν αισθανθεί ασφαλές, το πλαίσιο, τα δεδομένα και τους όρους μιας πραγματικά υγιούς σχέσης».

Με στοιχεία από το PsycologyToday.com. και τη LiFO

Loader