Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Science, οι μέλισσες μπορούν να ξεχωρίσουν το μηδέν από άλλους αριθμούς και μάλιστα παρουσίασαν παρόμοια μοτίβα αναγνώρισης με τον άνθρωπο.

Με επικεφαλής τη Scarlett Howard, διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο RMIT της Μελβούρνης, στην Αυστραλία, η ομάδα κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα, βάζοντας τις μέλισσες να κάνουν οπτικά μαθηματικά κουίζ, χρησιμοποιώντας λευκές πινακίδες με διαφορετικές ποσότητες μαύρων σχημάτων πάνω τους.

Ανταμείβοντας τις μέλισσες με φαγητό, η ομάδα εκπαίδευσε μια ομάδα μελισσών, μαθαίνοντάς τους να πετάνε προς τις οθόνες με τα περισσότερα μαύρα σχήματα, ενώ μια δεύτερη ομάδα ανταμείβονταν με φαγητό, όταν πετούσε προς τις πινακίδες με τα λιγότερα σχήματα. Μόλις οι μέλισσες που πετούσαν προς τα λιγότερα σχήματα κατάλαβαν ότι θα έπαιρναν λιχουδιές, αν προσγειώνονταν κάτω από τις πινακίδες με τη μικρότερη αξία, η ομάδα της Howard εισήγαγε μια κενή, λευκή πινακίδα.

Οι μέλισσες κατανόησαν ότι αυτή η κάρτα αντιπροσώπευε το μηδέν και ότι η αξία της ήταν μικρότερη από ένα, με ακρίβεια μεγαλύτερη από 80%. Επίσης, τους ήταν πιο δύσκολο να διακρίνουν μεταξύ του μηδενός και των μικρών αριθμών, όπως το ένα ή το δύο, από ό, τι μεταξύ του μηδενός και αριθμών όπως το τέσσερα, το πέντε ή το έξι. Αυτό το φαινόμενο, το οποίο ονομάζεται «φαινόμενο αριθμητικής απόστασης», έχει παρατηρηθεί σε παιδιά και πρωτεύοντα θηλαστικά και υποδεικνύει ότι οι μέλισσες ερμηνεύουν τους αριθμούς ως μέρος ενός συνεχούς.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι μέλισσες μπορούν να μάθουν και να εφαρμόσουν την έννοια του “μεγαλύτερο από” και “μικρότερο από”, καθώς και να ερμηνεύσουν ένα κενό ερέθισμα ως αντιπροσωπευτικό του εννοιολογικού αριθμού του μηδενός και να συσχετίσουν το μηδέν με άλλες αριθμητικές τιμές», γράφει η ομάδα. «Οι μέλισσες, επομένως, λειτουργούν σε ένα επίπεδο σύμφωνο με αυτό των μη ανθρώπινων πρωτευόντων, κατανοώντας ότι το μηδέν είναι μικρότερο από το ένα».

Πηγή