Γράφει η Φραγκίσκα Μεγαλούδη

Θα πω κάτι που το έχω πει πολλες φορές. Όταν δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τον Κορκονεα, ήμουν έγκυος. Μόλις είχα μάθει ότι το μωρό ήταν αγόρι. Λιγο πριν φύγω για Δανία έγινε η δολοφονία. Τότε ένιωσα - όσο παρανοϊκό η μελό ακουστεί αυτό - ότι κάποιος είχε σκοτώσει το δικό μου μωρό πριν ακόμα γεννηθεί. Κατέβηκα στην πορεία.

Όλοι μου έλεγαν να μην πάω όμως ένιωσα ότι έπρεπε να το κάνω για το γιο μου. Γιατί αν δολοφονεί κάποιος έτσι ένα παιδί, τότε αύριο θα ήταν το δικό μου. Την δολοφονία του Αλέξη, ακολούθησε, η δεύτερη "δολοφονία" του. Δικηγόροι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι ξημεροβραδιαζονταν στα κανάλια και με τα βρώμικα χνωτα τους λερωναν την μνήμη του παιδιού. Μάθαμε ότι το να πάει κάποιος στα Εξάρχεια στα 15 του τιμωρείται με ποινή θανάτου.

Μάθαμε ότι ο Αλέξης ήταν αναρχικός, ότι ήταν κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, ότι είχε κακές παρέες, μάθαμε τα πάντα χωρίς να μάθουμε τίποτα. Οι μνήμες έγιναν οργή αλλά η οργή δεν ήταν αρκετή για να σταματήσει τον ηθικό θάνατο μιας ολόκληρης κοινωνίας. Μια κοινωνίας που γεννάει τους δολοφόνους των παιδιών της . Και μετα αναλώνεται στο ποιο πολιτικό κόμμα θα φορτωθεί την ευθύνη. Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου, δίνω μια αγκαλιά παραπάνω στο δικό μου αγόρι.

Δίνω μια αγκαλιά για τον Αλέξη και για τον Ζακ και για τον Παύλο. Γιατί ξέρω ότι όσο θα ζω σε μια κοινωνία που εφευρίσκει εχθρούς για να οπλίζει τον κάθε Κορκονεα, αύριο μπορεί το όπλο να στραφεί στο δικό μου παιδί .

Καλό ξημέρωμα σε όλους μας...

Eκτός φυλακής βρίσκεται πλέον ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 13 έτη κάθειρξη για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Στην αποφυλάκιση-εξπρές του πρώην ειδικού φρουρού συνετέλεσαν διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα, όσον αφορά στο ελαφρυντικό του προτέρου σύννομου βίου, αλλά και στις ποινές που πλέον προβλέπονται για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.

Ο πρώην ειδικός φρουρός αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Δομοκού, το μεσημέρι της Τρίτης.