Αν και κατάφερα να είμαι στο ραντεβού μας στις 4 ακριβώς όπως είχαμε συμφωνήσει, με αιφνιδίασε. «Φίλε δεν θα το πιστέψεις, είμαι εδώ από τις 3, ξέχασα τη διαφορά ώρας!» ήταν το πρώτο πράγμα μου είπε.

Με τον Οζάν –λέγε τον και Όζι- το μόνο μέρος που θα μπορούσαμε να πιούμε τη μπυρίτσα μας ήταν το Σπίτι της Συνεργασίας στη νεκρή ζώνη, μιας και ως Τούρκος πολίτης δεν δικαιούται να επισκεφθεί το άλλο μισό του νησιού που επέλεξε να ζει τα τελευταία πολλά χρόνια. Τέτοια πράγματα έχουν να αντιμετωπίσουν άνθρωποι που ζουν στο νησί μας δεκαετίες και που καμία σχέση με πολιτική και πόλεμο δεν έχουν.

Εγώ από την άλλη, παρόλο που θα προτιμούσα να τον επισκεφτώ στο σπίτι που νοικιάζει στην Κερύνεια, δεν μπορούσα να περάσω το οδόφραγμα, όχι γιατί πιστεύω πως ψευδοκράτος, αμηχανία και μειοδοσία -αντίθετα πιστεύω πως καθένας που θέλει να έχει ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα ωφέλιμο είναι να ξέρει τι υπάρχει πίσω από το οδόφραγμα- αλλά γιατί έχω πολλά πρόστιμα παραβίασης ορίου ταχύτητας.

Ήρθα για πρώτη φορά στην Κύπρο το 1999, τον περασμένο αιώνα δηλαδή

O Όζι είναι σήμερα 36 χρονών. Γεννήθηκε στα Άδανα, κατάγεται από τη Σμύρνη και λόγω της εργασίας του πατέρα του στην παιδική του ηλικία μετακόμιζε συνεχώς. Ήρθε στην Κύπρο το 1999 για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της Αμμοχώστου. Από τότε δεν έφυγε ποτέ.

«Ήρθα για πρώτη φορά στην Κύπρο το 1999, τον περασμένο αιώνα δηλαδή, (γέλια) για να σπουδάσω στο Eastern Mediterranean University στην Αμμόχωστο, όπου πέρασα συνολικά 9 υπέροχα χρόνια. Δεν μπορώ να πω πως ήμουν ο καλύτερος φοιτητής, γι’ αυτό και αποφάσισα να αλλάξω αντικείμενο στο μέσο των σπουδών μου. Ενώ ξεκίνησα με Διεθνείς Σχέσεις τελικά κατέληξα τελικά με πτυχίο στο Tourism, Hospitality and Management».

«H Αμμόχωστος είναι πολύ ωραία πόλη για φοιτητική ζωή, όχι τόσο επειδή είναι γεμάτη με καφετέριες, μπαρ κι άλλους χώρους ψυχαγωγίας αλλά κυρίως λόγω της τεράστιας πανεπιστημιούπολης. Το πανεπιστήμιο εκεί είναι ένα από τα μεγαλύτερα ακόμη και σε σύγκριση μ’ αυτά της Τουρκίας ενώ το επίπεδο της εκπαίδευσης, η οποία βασίζεται στο αγγλοσαξωνικό σύστημα, είναι πάρα πολύ καλό. Αν δεν κάνω λάθος, οι φοιτητές είναι κοντά στις 17 χιλιάδες, είναι ο μισός πληθυσμός ολόκληρης της πόλης, κάτι δηλαδή σαν μια μικρή πόλη μέσα σε μια άλλη».

«Η Κύπρος μου άρεσε ως μέρος διαμονής, αφού μ' έναν περίεργο τρόπο οι άνθρωποι από εδώ έχουν πολλά κοινά μ’ αυτούς από τη Σμύρνη. H Σμύρνη όμως είναι μια αγχωτική μεγαλούπολη με 4 εκατομμύρια πληθυσμό, πιεστικούς ρυθμούς και υψηλή εγκληματικότητα, οπότε προτίμησα να ζήσω στην Κύπρο, όπου είναι χαλαρά και ήρεμα. Η πρώτη δουλειά που βρήκα αφού τελείωσα στο πανεπιστήμιο ήταν στη Λευκωσία, όλες οι επόμενες όμως ήταν στην Κερύνεια, όπου εξακολουθώ να ζω και να εργάζομαι μέχρι σήμερα».

«Προτιμώ να ζω στην Κερύνεια λόγω της θάλασσας. Η νυχτερινή ζωή είναι σαφώς καλύτερη στη Λευκωσία, στην Κερύνεια μπορείς για παράδειγμα να βρεις ένα ροκ μπαρ αλλά μέχρι εκεί, δεν θα βρεις κάτι περισσότερο, αν θες κάτι λίγο πιο εξεζητημένο πρέπει να βγεις στη Λευκωσία. Δεν είναι όμως πως είναι και καμιά μεγάλη διαδρομή, πάρα πολλοί άνθρωποι που ζουν στην Κερύνεια πηγαινοέρχονται καθημερινά σχεδόν στη Λευκωσία και το αντίθετο συμβαίνει βεβαίως το καλοκαίρι».

Κάτι που μου είχε κάνει εντύπωση στην Κύπρο είναι ότι κανείς δεν περπατά, όλοι χρησιμοποιούν αυτοκίνητα για να μετακινηθούν

«Για έναν Τούρκο που ζει στην Κύπρο μερικά πράγματα είναι διαφορετικά, όπως για παράδειγμα ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας και η κίνηση στους δρόμους. Κάτι που για παράδειγμα μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στην Κύπρο είναι ότι κανείς δεν περπατά, όλοι χρησιμοποιούν αυτοκίνητα για να μετακινηθούν, παρόλο που οι αποστάσεις είναι τόσο μικρές. Σόρι που θα σας το πω αλλά οι Κύπριοι νομίζω είστε πολύ τεμπέληδες. Αναφορικά με την (τουρκοκυπριακή) διάλεκτο πλέον την έχω συνηθίσει, όταν όμως πρωτοήρθα δυσκολευόμουνα να καταλάβω τι έλεγαν οι κύπριοι μεταξύ τους. Υπάρχουν πολλές γλωσσικές διαφορές, τόσο αναφορικά με τις λέξεις που χρησιμοποιούνται όσο και με την προφορά τους. Εσείς έχετε πολλές κοινές λέξεις μαζί τους, (οι τουρκοκύπριοι) προτιμούν να χρησιμοποιούν ελληνοκυπριακές λέξεις παρά τουρκικές».

«Φυσικά ενδιαφέρομαι για το Κυπριακό και τις διαπραγματεύσεις, μετά από τόσα χρόνια που ζω εδώ νιώθω κι εγώ σαν Κύπριος. Πιστεύω κιόλας πως η εξεύρεση μιας λύσης είναι τώρα περισσότερη εφικτή από ποτέ πριν. Μετά από τόσα χρόνια συνομιλιών εικάζω ότι ποτέ προηγουμένως δεν ήρθαμε τόσο κοντά σε λύση. Ειδικά οι Τουρκοκύπριοι το επιθυμούν πολύ. Κατά καιρούς συναντώ φυσικά φανατισμένους που δεν θέλουν τους Ελληνοκύπριους, δεν είναι μεγάλη μερίδα όμως. Αυτό ίσχυε στο παρελθόν περισσότερο».

Ο πατέρας μου πάντοτε μου έλεγε πως οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι ξεκινούν τους πολέμους και οι νέοι σκοτώνονται σ’ αυτούς

«Πριν έρθω να ζήσω στην Κύπρο, ήξερα αρκετές ιστορίες για το νησί από τον πατέρα μου, ο οποίος βρέθηκε εδώ το 1974 ως αλεξιπτωτιστής στρατιώτης. Ο πατέρας μου ήταν ένας χίπης των σίξτις, ο οποίος έτυχε εκείνη την εποχή να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Ένα πρωί ξύπνησε και του είπαν πως έπρεπε να πάει στον πόλεμο. Οι αναμνήσεις του από την περίοδο εκείνη είναι πολύ δυσάρεστες, έχασε και αρκετούς φίλους του στον πόλεμο. Δεν του αρέσει να μιλά πολύ γι’ αυτό, γιατί ξέρει πως (οι τούρκοι) δεν ανήκουμε εδώ. Μέχρι σήμερα, κάθε φορά που με επισκέπτεται στην Κερύνεια θυμάται όλες τις ελληνικές ονομασίες στην περιοχή, όχι τις μετέπειτα τουρκικές μετονομασίες. Αυτό πάντως που πάντοτε μου έλεγε ήταν πως οι μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι ξεκινούν τους πολέμους και οι νέοι σκοτώνονται σ’ αυτούς».

Σύμφωνα με τον Δρ. Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών Σώτο Κτωρή, ο εποικισμός ως έγκλημα πολέμου που αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στο αφήγημα της δικής μας πλευράς για λύση του κυπριακού διήρκησε ως προωθούμενη πολιτική από την Τουρκία τα πρώτα πέντε χρόνια μετά την εισβολή. Σε πρόσφατο δημοσίευμα του, o Σώτος Κτωρής (ακολουθεί συνέντευξη) διασαφηνίζει πως σε ενδεχόμενο επανένωσης, στο σύνολο του πληθυσμού του ομοσπονδιακού κράτους που εκτιμάται στο 1.022,00, αυτό που η δική μας πλευρά ονομάζει επίσημα ως «έποικους» δεν θα αποτελεί παρά το 6% περίπου του συνολικού πληθυσμού.

Kυπριακό for dummies, ερώτημα νούμερο 1: Πάρα πολλοί ανησυχούν πως η λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι αναχρονιστική και δεν αρμόζει σ' 'ενα σύγχρονο κράτος. Παρόλο που ο Όζι σύμφωνα με το αφήγημα της πλευράς μας επίσημα δεν είναι «έποικος» μιας και δεν πολιτογραφήθηκε από τη λεγόμενη ΤΔΒΚ, πόσο εκσυγχρονιστικό είναι να συνεχίζεις αποκαλείς μειωτικά ως «εποίκους» ανθρώπους που επέλεξαν να ζουν στο νησί μας και πρόερχονται από την Τουρκία;

Kυπριακό for dummies, ερώτημα νούμερο 2: Πόση διαφορά έχει ο οποιοσδήποτε Όζι από τη Σμύρνη από τον οποιοδήποτε Γιώργο από την Κρήτη ή την Πάτρα που ζει στη Λάρνακα ή στην Πάφο; Προσωπικά διαφορές δεν είμαι σίγουρος αν εντοπίζω. Ομοιότητες πάντως βλέπω πολλές.