Με την ανατριχιαστική φράση «ο Χάρος είναι φιλαράκος μου» κλείνει το τελευταίο του βιβλίο ο Μίκης Θεοδωράκης. Το «Μόνολογοι στο λυκαυγές» κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2017 από τις εκδόσεις Ιανός και περιλαμβάνει ομιλίες, άρθρα, δηλώσεις και επιστολές του μεγάλου δημιουργού από το 1996 έως το 2016, όπως ανασύρθηκαν από το Αρχείο του. Η επιλογή έγινε από τον ίδιο, καθώς και η σειρά καταχώρησής τους.

«Εδώ και πολύ καιρό είμαι πλήρης ημερών», είπε στην παρουσίαση του βιβλίου που έγινε πρόσφατα στο σπίτι του στην Ακρόπολη, σημειώνοντας πως ο Χάρος τον έχει «καλέσει σε χορό μέσα από το τραγούδι του ‘Περιβόλια’». «Ό,τι κι αν γίνει τον Χάρο θα τον νικήσω, ας έρθει, είναι φιλαράκος μου», είπε αφήνοντας αποσβολωμένους του φίλους του και προσθέτοντας ότι η παρηγοριά του είναι ότι θα ξαναδεί τους δικούς του.

Αναφερόμενος στην πολιτική κατάσταση της χώρας, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στον ελληνικό λαό, λέγοντας: πως «δεν έχω την δυνατότητα να συμβουλέψω σε τίποτα τον Έλληνα. Ο λαός ξέρει. Ωστόσο υπάρχουμε. Και αυτό είναι κάτι».

Έντονη κριτική σημείωση εναντίον της τωρινής κυβέρνησης και των δανειστών λέγοντας χαρακτηριστικά πως «είναι ιεροσυλία αυτό που γίνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: όλα μπήκαν κάτω από το χαλί. Σήμερα ο μνημονιακός, θεωρείται πατριώτης. Έχουμε εξευτελιστεί. Ο κ. Τσίπρας γελάει με τη Μέρκελ ότι είναι πρόβατο. Αυτή όμως είναι σαρκοφάγος. Αλίμονο στα φτωχά αρνάκια που πάνε στα στέκια αγρίων». Ειδική αναφορά έκανε και στον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, δηλώνοντας ότι, «ο Σόιμπλε μας κουνάει το χέρι επειδή έχουμε υπογράψει».

Σχετικά με το ζήτημα του χρέους ανέφερε ότι, «είμαστε δεμένοι από χέρια και πόδια» και πως «δεν μας επιτρέπουν να εκμεταλλευτούμε τις δυνάμεις μας, π.χ. τα θαλάσσια κοιτάσματα, για να τους ξεχρεώσουμε».

Στο βιβλίο του ανέφερε τρία πλεονεκτήματα της χώρας που είναι παράλληλα και μειονεκτήματα: το μοναδικό της κάλλος, τον κρυφό της εθνικό πλούτο – το λαό της – και τη γεωπολιτική της θέση.

«Όσο θα είμαστε ξέφραγο αμπέλι θα μπαίνουν οι δυνάστες – οικονομικοί και πολιτικοί-, που θέλουν μόνο τον πλούτο μας χωρίς να έχουν σύμβαση με τον ελληνικό λαό», γράφει χαρακτηριστικά.

«Έτσι το θέλησε η Μοίρα, αυτός ο αποχαιρετισμός να συμπέσει με την εικόνα της Αγίας Μητέρας μου της προσφυγοπούλας από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας, την ίδια εικόνα που είδα σε κάποια άλλη προσφυγοπούλα στο Πέραμα, στην αλλοτινή εκλογική μου περιφέρεια, τότε που τα δώσαμε όλα για αυτή την έρμη Πατρίδα. ‘Παιδί μου, αυτή που βλέπεις εδώ δεν είναι η Πατρίδα μας’. Πέθανε μ’ αυτόν τον καημό. Με τον ίδιο σας αποχαιρετώ κι εγώ», αναφέρει ο Μίκης Θεοδωράκης στον επίλογο του βιβλίου του.