Οι millennials, δηλαδή οι νέοι ηλικίας 17-35 ετών, πληρώνουν το τίμημα της πίεσης που δέχεται εδώ και τριάντα χρόνια η μεσαία τάξη και σε σύγκριση με τις προηγούμενες γενιές, οι θέσεις εργασίας τους είναι λιγότερο σταθερές.

«Σήμερα, η μεσαία τάξη θυμίζει ολοένα και περισσότερο πλοίο που ταξιδεύει σε ταραγμένα νερά», παραδέχθηκε ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία, σε μια ανακοίνωσή του με αφορμή την έκθεση του ΟΟΣΑ που παρουσιάστηκε σε συνεργασία με το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) στη Νέα Υόρκη.

Η έκθεση του ΟΟΣΑ φέρει τον τίτλο «Υπό πίεση: οι μεσαίες τάξεις χάνουν ταχύτητα» και διαπιστώνει ότι στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, επτά στους δέκα baby boomers (η γενιά αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) κατάφερναν να αναρριχηθούν στη μεσαία τάξη σε ηλικία 20 ετών.

Για τους millennials (ή «Γενιά Υ») όμως αυτό ισχύει μόνο για έξι στους δέκα. «Εκείνη η γενιά επωφελήθηκε επίσης από πιο σταθερές θέσεις εργασίας κατά τη διάρκεια του εργασιακού της βίου, σε σύγκριση με τη νεότερη γενιά», συνεχίζει η έκθεση η οποία παρατηρεί «μια αποδυνάμωση της οικονομικής επιρροής της μεσαίας τάξης» από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και μετά. «Τα εισοδήματά τους μετά βίας αυξήθηκαν στις χώρες του ΟΟΣΑ» και «το κόστος των βασικών ειδών για τις μεσαίες τάξεις αυξήθηκε περισσότερο από τον πληθωρισμό», συνεχίζει η έκθεση. Το ένα στα πέντε νοικοκυριά αυτής της κοινωνικής τάξης «δαπανά περισσότερα απ' όσα κερδίζει».

Η κατάσταση αυτή θεωρείται ακόμη πιο ανησυχητική δεδομένου ότι η μεσαία τάξη είναι επίσης υπερχρεωμένη σε υψηλότερο βαθμό από την κατώτερη ή την ανώτερη. «Τις δύο τελευταίες δεκαετίες το κόστος στέγασης αυξήθηκε τρεις φορές γρηγορότερα από το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών», εξήγησε ο ΟΟΣΑ.

Τα τελευταία 30 χρόνια, η μεσαία τάξη συρρικνώθηκε επίσης από το 64% στο 61% του συνολικού πληθυσμού, εκτιμά εξάλλου ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ασφάλειας που εδώ και καιρό ζητά μια πιο ισόνομη κατανομή των εισοδημάτων.

Ο ΟΟΣΑ υπενθύμισε ότι η μεσαία τάξη είναι κρίσιμης σημασίας για την οικονομία καθώς «στηρίζει την κατανάλωση, δίνει το έναυσμα για σημαντικές επενδύσεις στην εκπαίδευση, την υγεία και τη στέγαση και παίζει καθοριστικό ρόλο στη στήριξη της κοινωνικής πρόνοιας» μέσω της φορολόγησής της.

Πηγή