Πρωτογενής ανάρτηση από τον facebook χρήστη Leonidas Kyriakides

«Είμαι γιος δασκάλας, ξέρετε που τζείνους τους δασκάλους παλαιάς κοπής. Που τζείνους τους δασκάλους που μπήκαν στο επάγγελμα όι για τη σιουρκά του μισθού αλλά γιατί αγαπούσαν τζείνο που εκάμναν.

Θυμούμαι τη μακαρίτισσα,να ερκεται σπίτι τζιαι να γράφει εβδομαδιαία,δεκαπενθήμερα ,θυμούμαι την να κάμνει φυλλαδια με το πενάκι πάνω στο στένσιλ ,να προετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα,να διορθώνει τετράδια,τζιαι γυριση ημέρα να πηενει στο σχολείο στις 7 το πρωί για να τυπώσει τα φυλλάδια στον πολύγραφο τζιαι αμα εν εδουλεφκε να γράφει τα φυλλάδια στο σιερι.

Θυμούμαι την να λαλει του διευθυντή τζιαι του επιθεωρητή, ενεν δουλειά μας να παίρνουμε τα κοπελλουθκια του κόσμου στην εκκλησιά να κοινωνούν ούτε να ερκουνται οι παπάδες να εξομολογούν τα μωρά,τζιαι να της λαλει ο τζιυρης μου ,σιώπα τα γέριμα.

Θυμούμαι την να μεινισκει ΕΚΤΟΣ ΩΡΑΡΙΟΥ για τις πρόβες των θεατρικών,θυμουμαι την να μεινισκει ΕΚΤΟΣ ΩΡΑΡΙΟΥ για να ξαναπεί το μάθημα σε όσα μωρά εν τα έπιαναν που την πρώτη τζιαι όσα μωρά ήταν πιο αδύνατα έρκουνταν σπίτι μας για να τους τα ξαναπεί η μακαρίτισσα ....ΔΩΡΕΑΝ.

Θυμούμαι τη να γυρίζει τα μαγαζιά τζιαι να μαζεφκει ρούχα,παπούτσια για μωρά που οι γονιοι τους εδυσκολεφκουνταν.

Θυμούμαι τη να μαιρεφκει τζιαι να παίρνει φαΐ στο σχολείο τζιαι το δεφτερο διάλειμμα να βάλλει των μωρών φαΐ.

Θυμούμαι τη να βουρά τα συνδικαλιστικά τζιαι να υποστηρίζει με πάθος τζεινο που επιστεφκε τζιαι τον τζιυρη μου να της λαλεί εν Κυριακή σιορ δώκε αμαντα.

Θυμούμαι την μόλις αρκεψε τις χημειοθεραπείες τζιαι τα μαλλιά της αρκεψαν να πέφτουν να ξυπνά το πρωί τζιαι να πηενει στα μωρά της.

Θυμούμαι την κάθε φορά πριν τις προαγωγές να της λαλεί ο επιθεωρητής, κόρη μου φκάλε κάρτα του Δήκο διότι εν δυμένα τα σιέρκα μου τζιαι να του λαλεί όι.

Θυμούμαι τη λίο πριν να πεθάνει που της έδωκαν προαγωγή τζιαι παλε να λαλει όι εν τη θέλω.

Θυμούμαι τη μάνα μου τη δασκάλα ...»