Σύμφωνα με δημοσίευμα στη Guardian, η ταινία αυτή ήταν για ενενήντα ολόκληρα χρόνια χαμένη. Βρέθηκε πρόσφατα σε μια υπαίθρια αγορά στο Παρίσι, αποκαταστάθηκε ψηφιακά και θα προβληθεί στους κινηματογράφους εντός του 2017.

Η αποκατάσταση της μάλιστα βοηθήθηκε χρηματικά από ένα ανώνυμο εβραϊκό ίδρυμα στις ΗΠΑ αμέσως μετά τη νίκη του Τράμπ. Με την ήττα της άκρας δεξιάς στην Αυστρία, η χρηματοδότηση διπλασιάστηκε.

Πρόκειται για την καλτ ταινία «Die Stadt ohne Juden» (Πόλη χωρίς Εβραίους), η οποία έκανε πρεμιέρα στη Βιέννη το 1924 και βασίστηκε στο ομώνυμο δυστοπικό μυθιστόρημα του Εβραίου συγγραφέα και δημοσιογράφου, Χούγκο Μπετάουερ. Η ταινία δεν δείχνει μόνο τις οικονομικές συνθήκες που οδήγησαν σε έξαρση τον πολιτικό αντισημιτισμό, αλλά εστιάζει παράλληλα με σατιρικό τρόπο στις συνέπειες που επακολούθησαν από τη γρήγορη έξοδο του εβραϊκού πληθυσμού της Βιέννης, την οποία ο σκηνοθέτης στην ταινία ονομάζει «Ουτοπία».

Γυρίστηκε την εποχή που το ναζιστικό κόμμα ήταν ακόμα απαγορευμένο και ο Αδόλφος Χίτλερ έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο βιβλίο του «Ο Αγών μου», σε ένα κελί στις φυλακές του Μονάχου. Η διορατικότητα του συγγραφέα σηκώνει την τρίχα κάγκελο «Όταν γυρίστηκε η ταινία, η κατάσταση ήταν παρόμοια με αυτήν που ζούμε σήμερα. Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί άνθρωποι εκτοπίσθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις στο βόρειο τμήμα της αυστριακής αυτοκρατορίας και είχαν μεταναστεύσει προς τη Βιέννη, κυρίως Εβραίοι από την Μπουκοβίνα και τη Γαλικία της Πολωνίας. Η μεταναστευτική αυτή κρίση, πολύ δε περισσότερο αφού ήταν Εβραίοι, αναζωπύρωσε τα αντισημιτικά συναισθήματα και όπως γίνεται πάντα, τα κόμματα το εκμεταλλεύθηκαν δεόντως και έκαναν την αντίστοιχη πολιτική. Κάτι παρόμοιο δεν ζούμε και σήμερα;» διερωτάται ο Νικολάου Βόστρου, διευθυντής της συλλογής των Αρχείων της Αυστριακής Ταινιοθήκης μιλώντας στη Guardian.