Κι επειδή όσο ζούμε μαθαίνουμε σ' αυτή τη ζωή, πάμε να δούμε περί τίνος πρόκειται και να το κρατήσουμε ως παράδειγμα. Προς αποφυγή.

Στα γρήγορα: Κυπριακή εταιρία ψάχνει για κειμενογράφο. Κειμενογράφος αποστέλλει βιογραφικό στην εταιρία. Εταιρία καλεί υποψήφιο κειμενογράφο για συνέντευξη. Κειμενογράφος πάει στην συνέντευξη. Εταιρία βλέπει -ως είθισται- κι άλλους υποψήφιους για την συγκεκριμένη θέση. Εταιρία απαντάει -ευγενικότατα και καθώς πρέπει- στην υποψήφια πως η θέση έχει καλυφθεί. [Σημ: Οι πλείστες εταιρίες στη χώρα μας δεν μπαίνουν καν στον κόπο να απαντήσουν].

Όλα καλά μέχρις εδώ, απλά και καθημερινά πράγματα στον κόσμο του μπίζνες.

Oh, wait!

Κειμενογράφος που δεν είναι πλέον υποψήφια για την εταιρία που λέγαμε, συγγράφει και αποστέλλει το πιο κάτω μέιλ:

Αν είσαι στον τομέα των επιχειρήσεων ή έστω γνωρίζεις τι πάει να πει "ιδιωτικός τομέας", λογικά θα 'χεις μείνει με το στόμα ανοιχτό, έτσι;

Κι η εταιρία που λέγαμε το ίδιο.

Κι επειδή το εν λόγω κείμενο που διαβάζεις δεν επιθυμεί να παραμείνει στην καταγραφή του γεγονότος, ας προσθέσουμε και κάποιους βασικούς κανόνες λογικής.

Έτσι, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

[1]. Το γεγονός ότι μας έχουν καλέσει σε συνέντευξη για δουλειά δεν σημαίνει ότι θα μας προσλάβουν κιόλας. Όποια κι αν ήταν η σιγουριά, η πεποίθηση ή η αισιοδοξία που νιώσαμε φεύγοντας από την συνέντευξη.

[2]. Όταν λαμβάνουμε μέιλ όπου αναγράφεται ότι η θέση καλύφτηκε και ότι θα κρατήσουν το βιογραφικό μας για μελλοντικές θέσεις που μπορεί να προκύψουν αρκούμαστε να απαντήσουμε με ένα "Σας ευχαριστώ θερμά, είμαι στην διάθεσή σας" ή, πολύ απλά, δεν απαντούμε τίποτα.

[3]. Το "δεν θα απαντούσα κάτι αλλά θα σας απαντήσω γτ [σημ: οι slang συντομογραφίες σε τέτοιου τύπου αλληλογραφία είναι no-no και επιπλέον, να υπενθυμίσουμε πως είναι για θέση κειμενογράφου που ενδιαφερόταν η υποψήφια] είμαι έξω φρενών", μάλλον επιβεβαιώνουν πως το βιογραφικό σας, εν τέλει, δεν θα ληφθεί υπόψη σε περίπτωση που ανοίξει η μελλοντική θέση που λέγαμε πιο πάνω.

[4]. Η φρενίτιδα που ακολουθεί μπορεί κάλλιστα να μείνει ασχολίαστη παρόλα αυτά μπορεί κάποιος να σταθεί στο ότι η αποστολέας υπαινίσσεται πως οι άνθρωποι της εταιρίας παίζουν με τον πόνο και την ανεργία της. Εδώ να σημειώσουμε πως, εμείς τουλάχιστον, δεν γνωρίζουμε καμία -μα καμία- εταιρία που να έχει πρώτα απ' όλα τον χρόνο και έπειτα την... διάθεση να παίξει με τον πόνο κανενός. Πόσο μάλλον ενός ανέργου.

[5]. Στην παρανόηση που ακολουθεί της φρενίτιδας του μηνύματος όπου πρωταγωνιστούν γιοι βουλευτών, φίλοι, συγγενείς και λοιποί, θα μπορούσε κάποιος να δικαιολογήσει πως αυτή είναι η επικρατέστερη δικαιολογία όταν απορρίπτουν κάποιον από μία θέση στην οποία προσδοκούσε. Αλίμονο, όμως, να ίσχυε για όλες τις εταιρίες και οργανισμούς. Πόσο μάλλον στον ιδιωτικό τομέα όταν μπορείς, καλλίστα, να προσλάβεις απευθείας τον υιό βουλευτή χωρίς να σπαταλάς χρόνο για άσκοπες συνεντεύξεις.

[6]. Επίσης, ο οικογενειακός παροξυσμός, οι κομπλεξισμοί και λοιπά σύνδρομα, οι πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, κάψε με μάνα κάψε με, δεν χωράνε σε τέτοιου είδους αλληλογραφία αλλά... εδώ που φτάσαμε.

Κλείνοντας. Υπάρχουν τρόποι και τρόποι να πετύχεις κάτι σε ετούτη τη ζωή που σου έλαχε. Με αξιοπρέπεια ή χωρίς.

Κι όλα, τέλος της ημέρας, με δυο πράματα έχουν να ντιλάρουν: Την λογική και το συναίσθημα. Παράλληλα. Σε τέτοιου τύπου κοκτέιλ όπως το ανωτέρω, κάποιο απ' τα δύο ήπιε κατιτί παραπάνω.