Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 3.500 χρόνια, οι άνθρωποι κυνηγούσαν και κατανάλωναν. Είτε πρόκειται για πανίδα ή χλωρίδα, η κατανάλωση ήταν επιτόπια.

Η ανάγκη για μεταφορά των τροφίμων, του νερού και του γάλακτος, τους οδήγησε στη δημιουργία συσκευασιών. Βρισκόμαστε όμως στη Λίθινη περίοδο, οπότε ας σκεφτούμε απλά.

Πριν λοιπόν φτάσουμε στο διάσημο κονσερβοκούτι της Cambell, οι πρώτες προσπάθειες να τοποθετηθεί το φαγητό σε δοχεία, αξιοποίησαν υλικά που προσέφερε απλόχερα η φύση: κολοκύθες, φύλλα και κούτσουρα ήταν η συνηθέστερες επιλογές. Το δέρμα των ζώων επίσης ήταν μια πολύ διαδεδομένη επιλογή για την αποθήκευση τροφών και πολύ πιο συχνά, υγρών.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι περίπου 1500 π.Χ. ήταν οι πρώτοι που “εκβιομηχάνησαν” το δοχείο των τροφίμων, κατασκευάζοντας γυάλινα δοχεία για την αποθήκευση νερού αλλά και τροφίμων.

Τα γυάλινα αυτά δοχεία ήταν χρωματιστά. Χρειάστηκαν, χωρίς υπερβολές, περίπου 500 χρόνια για να δημιουργηθούν τα διάφανα γυάλινα δοχεία!

Το 200 π.Χ. περίπου, οι Κινέζοι άρχισαν να χρησιμοποιούν επεξεργασμένο φλοιό μουριάς, προκειμένου να μεταφέρουν τροφή. Αυτή η τεχνική, εξελίχθηκε κατά την διάρκεια των επόμενων αιώνων, καταλήγοντας στη δημιουργία χαρτιού από την εξαγωγή ινών κυτταρίνης από φυτά. Κάπως έτσι το χαρτί γίνεται η αρχαιότερη ευέλικτη συσκευασία.

Η ανείπωτη δεξιότητα των Κινέζων να δημιουργούν χαρτί, τους έκανε πραγματικά πρωτοπόρους. Χρειάστηκαν αιώνες ούτως ώστε αυτή η “τεχνολογία” φτάσει στην Ευρώπη. Μόλις το 1310 έκανε την εμφάνισή της στην Αγγλία, ενώ χρειάστηκαν ακόμη 400 χρόνια μέχρι να βρει το δρόμο της για τη Βόρειο Αμερική.

Το χαρτί βιομηχανοποιήθηκε το 1867 με την τελειοποίηση της διαδικασίας εκχύλισης κυτταρίνης από πολτό ξύλου.

Ο γαλλικός στρατός υπήρξε αρκετά απασχολημένος υπό τη διοίκηση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Ο Γάλλος ηγέτης εισέβαλε στη μιά χώρα μετά την άλλη. Η σίτιση ωστόσο των στρατιωτών του αποτελούσε πολύ μεγάλη πρόκληση. Για να καταφέρει να βρει τη λύση στο πρόβλημα που επιρρέαζε ζωτικά τα στρατεύματά του, προσέφερε 12.000 γαλλικά φράγκα σε όποιον κατάφερνε να βοηθήσει στην διατήρηση των τροφών.

Χρειάστηκαν 15 χρόνια ώσπου ο Nicholas Appert πλέον γνωστός ως ο “πατέρας της κονσερβοποίησης”, να λάβει το χρηματικό έπαθλο το 1805, όταν κατάφερε να αποδείξει πως τα τρόφιμα διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα αν βραστούν για παρατεταμένο διάστημα σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και ακολούθως σφραγιστούν σε γυάλινα δοχεία.

Ο Βρετανός εφευρέτης και έμπορος Peter Durand, γρήγορα εξέλιξε την ιδέα, αντικαθιστώντας το γυαλί με κασσίτερο. Η ίδια ακριβώς μέθοδος χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Οι Βικτωριανοί το 1817 δημιούργησαν μια άλλη πατέντα, εξίσου ενδιαφέρουσα αλλά πρωτίστως πρακτική. Δημιούργησαν την πρώτη χάρτινη συσκευασία. Μια πιο λεπτή εκδοχή χαρτονιού χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στις συσκευασίες δημητριακών.

Αυτή η καινοτομία εξελίχθηκε λίγο αργότερα από την πρώτη εμπορική παραγωγή χάρτινης σακούλας στην Αγγλία το 1844.

Η ιδέα πέρασε τον Ατλαντικό το 1852, όταν ο Αμερικανός Francis Wolle εφηύρε τη μηχανή κατασκευής χάρτινης σακούλας.

Πριν από το Brooklyn εξελιχθεί στη πολύ cool περιοχή που είναι σήμερα, ήταν απλώς ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο. Τη δεκαετία του 1870, ο Robert Gair, ιδιοκτήτης βιομηχανίας εκτύπωσης σακουλών, εφηύρε ατά λάθος το πρώτο αυτόματα κατασκευασμένο χαρτοκιβώτιο όταν ένα “ατύχημα” στη μηχανή εκτύπωσης έκοψε και τις τσάντες αλλά δημιούργησε την πρώτη semiflexible συσκευασία στον κόσμο. Σήμερα, αυτά τα πτυσσόμενα χαρτοκιβώτια αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ξηρής, επεξεργασμένης αγοράς τροφίμων.

Το πρώτο εμπορικό σήμα που χρησιμοποίησε το πτυσσόμενο χαρτοκιβώτιο ήταν το Εθνικό Biscuit Company (NABISCO). Μέχρι τότε, τα μπισκότα πωλούνταν χωρίς συσκευασία σε βαρέλια.

Οι Αμερικανοί θέλουν τα δημητριακά τους σε χάρτινες συσκευασίες. Αυτό οφείλεται στον William Kellogg και τον αδερφό του Dr. John Kellogg οι οποίοι έχοντας ένα θεραπευτήριο στο Michigan δημιούργησαν τα Corn Flakes ως κομμάτι της υγιεινής διατροφής των ασθενών τους.

Και ενώ ο Ναπολέοντας επέμεινε στη διατήρηση των τροφίμων, ήταν ο Clarence Birdseye που πήγε στο επόμενο επίπεδο την διαδικασία. Όταν εργαζόταν στον Βόρειο Καναδά, έμαθε την τεχνική βαθιάς κατάψυξης τροφίμων από τους Inuit. O Birdseye ήξερε πως η συσκευασία για τα κατεψυγμένα προϊόντα θα έπρεπε να είναι αδιάβροχη, κάτι που κατάφερε δημιουργώντας τελικά την αδιάβροχη εκδοχή του σελοφάν.

Το πρώτο δοχείο ποτών από επιχρισμένο χάλυβα κατασκευάστηκε από την Krueger Beer το 1935. Μέχρι τότε, τα ποτά πωλούνταν μόνο σε γυάλινες φιάλες. Πολύ σύντομα και τα αναψυκτικά χρησιμοποίησαν αυτή τη συσκευασία. Αρχικά δεν υπήρχε “pop tab”, οπότε οι καταναλωτές, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ένα ανοιχτήρι για να τρυπήσουν την κορυφή.

Η εξέλιξη πραγματοποιήθηκε το 1959, όταν η Coors εισήγαγε το δοχείο αλουμινίου (λιγότερο δαπανηρό από τον κασσίτερο). Ωστόσο, η απουσία ενός εύκολου τρόπου ανοίγματος παρέμεινε.

Ήταν το 1959, όταν ένας αγρότης, ο Ermal Fraze κρατώντας στο χέρι ένα Schlitz αλλά όχι ανοικτήρι, εφηύρε το pop tab και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Το πλαστικό είναι το νεότερο υλικό συσκευασίας. Διάφορες παραλλαγές του πλαστικού ανακαλύφθηκαν το 1800, αλλά δεν ήταν ακόμα έτοιμες να λειτουργήσουν ως συσκευασίες. Τουλάχιστον όχι μέχρι την εφεύρεση του σελοφάν το 1908, οπότε και τέθηκαν τα θεμέλια της πλαστικής συσκευασίας.

Το 1946 ένα αποσμητικό μασχάλης σε μπουκάλι ψεκασμού, το “Stopette” έκανε το ντεμπούτο του. Ήταν ένα από τα πρώτα προϊόντα που χρησιμοποίησαν πλαστικό μπουκάλι. Δεκαετίες αργότερα, το 1977 τα ΡΕΤ (Polyethylene Terephthalate) πλαστικά μπουκάλια έκαναν την εμφάνισή τους. Έκτοτε είναι τα πιο περιζήτητα δοχεία ισχυρών, μη τοξικών και 100% ανακυκλώσιμων φιαλών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Χρησιμοποιώντας τις συσκευασίες μιας χρήσης υπεύθυνα

Η συνεχώς αυξανόμενη ανάγκη για πλαστικές συσκευασίες, μοιραία οδήγησε και στην ανάγκη για δημιουργία φιλικών προς το περιβάλλον συσκευαστικών επιλογών.

Την εποχή της ανακύκλωσης και της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, ο κλάδος της προϊοντικής συσκευασίας, δεν θα μπορούσε επουδενί να παραμείνει αμέτοχος.

(youtube:https://www.youtube.com/watch?v=HQTUWK7CM-Y)

Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει πολύ μεγάλη εξέλιξη στην ανάπτυξη φιλικών προς το περιβάλλον υλικών. Η ανάπτυξη αυτή μετέτρεψε τις επιλογές σε οικονομικά συμφέρουσες, γεγονός ευοίωνο για την προστασία του οικοσυστήματος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Υπέρ της ΠΛΗΡΟΥΣ απαγόρευσης στην ΕΕ τα πλαστικά μιας χρήσης

Με τη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας και των προϊόντων, η βιομηχανία συσκευασίας θα συνεχίσει να αναπτύσσεται. Η συνεχιζόμενη αυτή εξέλιξη, μοιραία θα προσφέρει περισσότερες περιβαλλοντικά φιλικές επιλογές συσκευασίας, ενώ θα ωθεί τις εταιρείες να γίνονται ακόμη πιο αποτελεσματικές.

Στην Κύπρο, η ανάγκη για φιλικές προς το περιβάλλον επιλογές συσκευασίας είναι αυξημένες. Υλικά που θα έχουν μηδαμινή ή μειωμένη επίπτωση στο περιβάλλον, δεν αποτελεί απλά και μόνο trend, αλλά την επιλογή των καταναλωτών.

(youtube:https://www.youtube.com/watch?v=ejCYz5_WJQk)

Η Dynamec αφουγκραζόμενη αυτή την ανάγκη και ενισχύοντας τη στροφή προς πιο φιλικά υλικά συσκευασιών, προσφέρει μεγάλη ποικιλία προϊόντων. Επισκεφθείτε το κατάστημα ή ανακαλύψτε τη διάθεση online.