Είναι τόσο πρόσχαρος και αυθόρμητος, που δεν μπορείς να μην τον βάλεις αμέσως στην καρδιά σου. Ο Ηρόδοτος μεγάλωσε στη Νότιο Αφρική, με τις ιστορίες των γιαγιάδων του να τον κάνουν να αγαπήσει την Κύπρο με όλη του την ψυχή. Αυτήν την Κύπρο θέλει να γνωρίσει και στους αναγνώστες του δεύτερου του βιβλίου, με την ονομασία «My Cy». Γραμμένο με τον ίδιο ενθουσιασμό που αντιμετωπίζει και την καθημερινότητά του.

Γράφει η Κωνσταντίνα Γεωργίου

Το νέο σου βιβλίο ονομάζεται «My Cy». Η δική σου Κύπρος, λοιπόν, τι μυρωδιές και γεύσεις έχει; Πάρα πολλές… Οι κιτρομηλιές που ανθίζουν την Άνοιξη, το «άρωμα» που αναδύεται μετά τις πρώτες σταγόνες βροχής το Φθινόπωρο, η μυρωδιά της σούβλας από το Κυριακάτικο τραπέζι, οι πατάτες «αντιναχτές» που τηγάνιζε με μεράκι η γιαγιά μου. Επίσης, δεν μπορώ να αντισταθώ στους φρέσκους λουκουμάδες μόλις βγουν από το τηγάνι, περιχυμένους με μπόλικο σιρόπι. Έτσι, ακριβώς και το νέο μου βιβλίο. Περιλαμβάνει μια ποικιλία μυρωδιών και γεύσεων. Όλα με «άρωμα» κυπριακό, σε συνδυασμό με κουζίνες άλλων χωρών, καθώς είναι εμπνευσμένο από αναμνήσεις και εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής.

Όταν κλείνεις τα μάτια, ποια είναι η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό, σε σχέση με την Κύπρο; Μια ζεστή αγκαλιά!

Πώς πήρες την απόφαση να ετοιμάσεις ένα δεύτερο βιβλίο; Μετά από τη μεγάλη επιτυχία που είχε το πρώτο μου βιβλίο, καθώς οι αναγνώστες με ρωτούσαν πότε θα κυκλοφορούσε το επόμενο. Έτσι, πήρα την απόφαση να προχωρήσω σ’ ένα πιο εξελιγμένο και δημιουργικό βιβλίο.

Απ’ ό,τι μου είπες στο τηλέφωνο, έχει το διπλάσιο μέγεθος από το προηγούμενο. Αυτό σημαίνει ότι ήταν περισσότερο χρονοβόρα η διαδικασία; Διπλάσιο; Εννοείς, τετραπλάσιο! Είχα τόσα να πω, να δείξω και να προσφέρω. Χάρη στη βοήθεια της καινούργιας μου ομάδας, έχει βγει ένα αποτέλεσμα για το οποίο είμαι πολύ περήφανος. Η αλήθεια είναι πως η διαδικασία ήταν πολύ χρονοβόρα, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι στην ομάδα είμαστε τελειομανείς. Μας πήρε σχεδόν έναν χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί.

Σε ποια φάση βρισκόσουν όσο το ετοίμαζες; Ήσουν αγχωμένος; Πιεσμένος; Ή απόλαυσες την όλη διαδικασία; Όλα αυτά μαζί, ταυτόχρονα. Υπήρχαν στιγμές που ήμασταν πολύ πιεσμένοι και αγχωμένοι, αλλά περάσαμε και πολλές φάσεις χαράς και διασκέδασης. Φτάνοντας στο τέλος, εκτός από το φανταστικό αποτέλεσμα, έχουμε κερδίσει και υπέροχους φίλους. Παρά την κούραση, ήταν μια εμπειρία που θα τη θυμάμαι για πάντα.

Το ότι μεγάλωσες στη Νότιο Αφρική, σ’ έκανε να εκτιμάς περισσότερο την ιδιαίτερη σου πατρίδα; Μεγαλώνοντας στη Νότιο Αφρική ως 2η γενιά μεταναστών, οι γνώσεις μου για την Κύπρο ήταν μέσα από τις ιστορίες των γιαγιάδων μου, της Ισμήνης και της Αννούς. Οι αφηγήσεις τους, μου έβγαζαν μια ζεστασιά γι’ αυτόν τον τόπο. Άκουγα για το περιβόητο κυπριακό φιλότιμο, το οποίο βίωνα από πρώτο χέρι, καθώς ζούσα στη μεγαλύτερη κυπριακή κοινότητα της Νοτίου Αφρικής. Για εμάς ήταν πολύ έντονη η αναφορά στην ιδιαίτερη μας πατρίδα στον τρόπο που μεγαλώναμε. Όλες οι δραστηριότητες μας είχαν ως επίκεντρο την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Δυο φορές τη βδομάδα, πηγαίναμε για μαθήματα ελληνικών και παραδοσιακών χορών, τόσο ελληνικών, όσο και κυπριακών. Μάλιστα, έχω να σου πω ότι για πάρα πολλά χρόνια δίδασκα κι εγώ ελληνικούς χορούς -όπως τον κρητικό πεντοζάλι που είναι ο αγαπημένος μου- στη Νότιο Αφρική, ενώ ως παιδί ήμουν ένας από τους βοηθούς του ιερέα της ενορίας μας. Κουβαλούσα τα εξαπτέρυγα μαζί με τα άλλα παιδιά και άναβα το θυμιατό και τα καντήλια. Έλεγα μέχρι και το Ευαγγέλιο στα αγγλικά. Από τότε, η Κύπρος μπήκε στην καρδιά μου και εξακολουθεί να είναι, 17 χρόνια μετά την παραμονή μου εδώ.

Το δεύτερο μου βιβλίο είναι σχεδόν τετραπλάσιο από το πρώτο. Είχα τόσα να πω, να δείξω και να προσφέρω. Χάρη στη βοήθεια της καινούργιας μου ομάδας, έχει βγει αυτό το αποτέλεσμα, για το οποίο είμαι πολύ περήφανος

Τι σε οδήγησε να επιστρέφεις και να εγκατασταθείς στη Λεμεσό; Η μοίρα! Και δοξάζω τω Θεώ κάθε μέρα γι΄αυτό. Ήρθα στην Κύπρο για να δουλέψω στη Λευκωσία. Τελικά, έμεινα μόνο για δυο βδομάδες, προτού καταλήξω στη Λεμεσό όπου έμενε μια ξαδέλφη μου, η μοναδική συγγενής που είχα τότε στην Κύπρο. Ο σύζυγός της, μάλιστα, ήταν αυτός που με παρότρυνε να ανοίξω το δικό μου εστιατόριο. Όπως κι έκανα. Άνοιξα «Τα Πιατάκια» και τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία.

Όλη αυτή την αγάπη για το φαγητό, ποιος σού τη μετάδωσε; Θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα ευλογημένο γιατί πέρασαν από τη ζωή μου μοναδικοί άνθρωποι, οι οποίοι μού μετέδωσαν τις γνώσεις και το πάθος τους για τη ζωή και τη μαγειρική. Στο βιβλίο μου, στην τελευταία σελίδα, αναγράφω το όνομα της καθεμίας, υπέροχης κυρίας, που με επηρέασε και με ενέπνευσε. Γιατί αυτό το πάθος, για μένα έγινε έργο ζωής. Ενδεικτικά σού απαγγέλλω ένα μέρος του τσιατιστού που έγραψε ένας καλός φίλος για το βιβλίο μου: «Τζαι έκατσα με τη μάνα μου, τες θκιές τζαι τες στετέες μου, τζαι είπαν μου τα μυστικά για τούντες συνταγές μου. Με τη μεγάλη τους καρκιά. Μα τζαι πολλήν αγάπην. Με σεβασμόν τζαι υπομονήν. Μα τζαι πολλήν μεράκιν. Που ούλλες τες τσιράες μου, εγιώ έπιασα κάτι...Τζι ‘στερα κάτω έκατσα. Τζαι άλλαξα τες λλίο. Τζαι τώρα εγώ διώ σας τες, σε τούτον το βιβλίον...»

Δεν έπεσα έξω. Η μητέρα σου είναι ένα από τα άτομα που επηρέασαν τη μαγειρική σου. Ισχύει και για σένα το κλασικό, ότι το φαγητό της είναι το καλύτερο ή θεωρείς πως την έχεις ξεπεράσει; Σίγουρα για όλους, το φαγητό της μαμάς τους είναι το καλύτερο. Όπως γράφω στην εισαγωγή του βιβλίου: «Οι οικείες μυρωδιές που αναδύονται από μια κατσαρόλα, είναι σαν μια ζεστή, άνευ όρων αγκαλιά, η οποία “ενσωματώνει” κάθε όμορφη παιδική ανάμνηση». Έτσι κι εγώ. Λατρεύω το κοτόπουλο γιαχνί με μπιζέλι και αγκινάρα, που φτιάχνει ειδικά για μένα η μητέρα μου και στο τέλος σερβίρει ως επιδόρπιο καραμέλα με πορτοκάλι. Δυο αγαπημένες συνταγές που προτιμώ να τις γεύομαι από τα χεράκια της, παρά να τις κάνω εγώ. Εσείς, όμως, μπορείτε να τις δοκιμάσετε, καθώς και οι δυο συμπεριλαμβάνονται στο νέο μου βιβλίο.

Κάποτε είχες πει ότι στο σπίτι σου, σπάνια μαγειρεύεις. Ένας σεφ που έχει μάθει να φροντίζει τους άλλους, δεν θα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να φροντίζει τον ίδιο του τον εαυτό; Πρώτο μου μέλημα είναι να φροντίζω τους άλλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραμελώ τον εαυτό μου. Μου αρέσει να μαγειρεύω για μια καλή παρέα, αλλά δεν θα καθίσω να ετοιμάσω ένα ολόκληρο γεύμα μόνο και μόνο για μένα. Προτιμώ να παίρνω φαγητό στο σπίτι από το εστιατόριο μου. Οι κοπέλες στην κουζίνα με φροντίζουν και με το παραπάνω, ετοιμάζοντας μου κάθε φορά ένα πακέτο για take away, εκπλήσσοντας με ευχάριστα. Και αυτό, το εκτιμώ αφάνταστα.

Ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένα πιάτο, για να πεις ότι είναι υπέροχο; Ή δεν είσαι το ίδιο απαιτητικός με τους άλλους, όσο είσαι με τον εαυτό σου; Πράγματι, είμαι πολύ πιο απαιτητικός με τον εαυτό μου. Οι απαιτήσεις μου προς τους άλλους είναι αναλόγως του τι προσφέρουν. Ένα πιάτο πρέπει να είναι πάνω απ΄όλα αυθεντικό. Δηλαδή, ένα σουβλάκι να είναι νόστιμο και γευστικό, ενώ ένα γαστρονομικό πιάτο πρέπει να είναι ευπαρουσίαστο, οι γεύσεις να είναι ισορροπημένες και οι συνδυασμοί λογικοί κι εκπληκτικοί. Η ποσότητα είναι εξίσου σημαντική.

Θες να πεις, εσύ όταν μαγειρεύεις χρησιμοποιείς, κατά καιρούς, άλλα βιβλία μαγειρικής; Έχω μια τεράστια συλλογή μαγειρικών, τις οποίες χρησιμοποιώ μόνο για έμπνευση. Ποτέ δεν έχω ακολουθήσει μια συνταγή λέξη προς λέξη. Δεν μου αρέσει να περιορίζομαι.

Μεγαλώνοντας στη Νότιο Αφρική ως 2η γενιά μεταναστών, οι γνώσεις μου για την Κύπρο ήταν μέσα από τις ιστορίες των γιαγιάδων μου, της Ισμήνης και της Αννούς. Οι αφηγήσεις τους, μου έβγαζαν μια ζεστασιά γι’ αυτόν τον τόπο. Από τότε, η Κύπρος μπήκε στην καρδιά μου και εξακολουθεί να βρίσκεται, 17 χρόνια μετά την παραμονή μου εδώ

Για σένα, η κυπριακή κουζίνα είναι η καλύτερη; Όπως ξέρεις, λατρεύω την κυπριακή κουζίνα και τα ντόπια προϊόντα. Η αγάπη μου, όμως, είναι να παίρνω γεύσεις και υλικά από όλες τις κουζίνες του κόσμου και να τα «παντρεύω» με την κυπριακή.

Για ποιο προϊόν θεωρείς ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι ως λαός; Αναμφίβολα, για το χαλλούμι. Αισθάνομαι τεράστια υπερηφάνεια και χαρά όταν βλέπω αυτό το «ταπεινό» τυρί στα μενού όλου του κόσμου.

Αν ήμουν τουρίστας, πού θα έπαιρνες για να με ξεναγήσεις και μετά σε ποιο μέρος θα καταλήγαμε για φαγητό, που αντιπροσωπεύει καλύτερα την Κύπρο; Θα σε έπαιρνα μια βόλτα στο χωριό Ανώγυρα. Θα σταματούσαμε πρώτα στο Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού, ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στην Κύπρο, το οποίο κτίστηκε τον 15ο αιώνα. Μετά, θα περπατούσαμε στους πλακόστρωτους δρόμους του χωριού, ανάμεσα στα πετρόκτιστα σπίτια με τις βουκαμβίλιες και τα γεράνια. Θα προχωρούσαμε στα χωράφια γεμάτα με ελιές, χαρουπιές και αμυγδαλιές. Ύστερα, θα απολαμβάναμε ένα καφέ στο καφενείο του χωριού ή ένα κρασί στο τοπικό οινοποιείο. Τέλος, θα κατεβαίναμε στην παραλία της Αυδήμου, για να απολαύσουμε φρέσκο ψάρι και χταπόδι στην ταβέρνα της «Μελάντας», αγναντεύοντας τη Μεσόγειο. Ο απόλυτος συνδυασμός παράδοσης, βουνού και θάλασσας!

Η πολυτελής έκδοση «My Cy» διατίθεται στα ακόλουθα σημεία: «PUBLIC», (link.