Της Ελένης Χαραλάμπους

Πρώην χορευτής και χορογράφος, σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους, παραγωγός, από κείνα τα πολύπλευρα ταλέντα που σε εκπλήσσουν και νυν σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ με πρώτη δουλειά στην φαρέτρα του, ένα "ύμνο", αφιερωμένο στην βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Ολυμπία Δουκάκη.

Ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο χιούμορ που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στην πρεμιέρα του στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Οκτώβριο και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο, το οποίο πρόσφατα παρουσιάσθηκε και στην χώρα μας με τεράστια επιτυχία.

Ένα πολυετές project, το οποίο φωτίζει πτυχές μιας σπουδαίας καριέρας, μιας συναρπαστικής ζωής και μιας σαγηνευτικής προσωπικότητας. Ο Χάρης Μαυρομιχάλης, ακολούθησε με τον φακό της κάμεράς του για τρία και πλέον χρόνια την Ολυμπία Δουκάκη σε Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο, Φλόριντα, Κύπρο, Πελλοπόνησο και Λέσβο. Ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο η μεγάλη Ελληνίδα σταρ εξομολογείται μεταξύ άλλων ότι θεωρεί βάση της ζωής τη μεταμόρφωση, ότι οι άνθρωποι είναι προορισμένοι να μεταμορφώνονται αδιάκοπα.

Ο Χάρης Μαυρομιχάλης στη συνέντευξη που ακολουθεί, μας μιλά για το μέλλον του ντοκιμαντέρ, για τις επόμενες δουλειές του, την ζωή του στην Νέα Υόρκη, το γάμο του και τι πιστεύει για το Donald Trump. Μοιράζεται επίσης μαζί μας μεταξύ άλλων, τα μυστικά της ζωής και της επιτυχίας του.

Χάρη, σε βρίσκουμε στην Κύπρο, όπου ήρθες για την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ σου για την ζωή της Ολυμπίας Δουκάκη, το οποίο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ο κόσμος το αγκάλιασε, έγινε και δεύτερη προβολή. Πως νιώθεις, το περίμενες και τι γεύση σου άφησε η τόσο μεγάλη αποδοχή από την χώρα σου;

Πρέπει να πω ότι ο χώρος που έγινε η προβολή του ντοκιμαντέρ, οι Χαρουπόμυλοι Λανίτη, ήταν υπέροχος. Δεν είχε τύχει να τον επισκεφτώ τα τελευταία χρόνια μετά την ανακαίνιση του και δεν τον γνώριζα. Περίμενα να έχει κόσμο η προβολή του ντοκιμαντέρ, αλλά δεν περίμενα ότι θα ήταν sold-out.

Ήταν πολύ όμορφο, αισθάνθηκα τεράστια χαρά, το να έρχεσαι πίσω στην χώρα σου να δείξει την δουλειά σου και να αισθάνεσαι τόσο μεγάλη αποδοχή και αγάπη από τους συμπολίτες σου, είναι πολύ μεγάλο δώρο. Και ακόμα μεγαλύτερο, ήταν η αίσθηση που μου άφησε ο κόσμος μετά τις παραστάσεις, ότι είδε κάτι που πραγματικά τους άρεσε και τους άγγιξε.

Η Ολυμπία με δίδαξε το πόσο σημαντικοί είναι για την ζωή μας, ο σύντροφος, οι φίλοι και η οικογένεια. Επίσης με έμαθε να είμαι ταπεινός και να έχω υπομονή.

Ντοκιμαντέρ για την ζωή της Ολυμπίας Δουκάκη. Ένα άπιαστο όνειρο για τους πλείστους, που εσύ έκανες πραγματικότητα. Πως προέκυψε, ποιες ήταν οι δυσκολίες για την υλοποίηση του και ποια θεωρείς ότι ήταν η συνταγή της επιτυχίας σου;

Να ξεκινήσω λίγο από το τέλος και να πάω προς την αρχή των ερωτήσεων σου. Δεν ήθελα να κάνω ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ για την Ολυμπία Δουκάκη. Δηλαδή η Ολυμπία γεννήθηκε εκεί, πήγε εκεί, έκανε αυτό και αυτό. Εκείνο που αποφασίσαμε με τον συνεργάτη μου, είναι ότι δεν θέλουμε να βάλουμε στοιχεία τα οποία ο κόσμος μπορεί να βρει στο Google.

Γνώρισα την Ολυμπία όταν συνεργαστήκαμε, για ένα σεμινάριο για ηθοποιούς στην Κύπρο. Συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλο και κρατήσαμε επαφή. Όσο πιο πολύ την έβλεπα, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι είχα μπροστά μου έναν πολύ ξεχωριστό άνθρωπο. Εκτός από ταλαντούχα ηθοποιός, είναι πανέξυπνη, ψάχνεται συνεχώς, δουλεύει σκληρά, συμπεριφέρεται σε όλους με σεβασμό και ειλικρίνεια, έχει απίστευτο χιούμορ, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ευάλωτη και δεν φοβάται να έρθει αντιμέτωπη με τα πιο σκοτεινά σημεία του εαυτού της. Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που είδα και θέλησα να γυρίσω την ταινία.

(youtube: https://www.youtube.com/watch?time_continue=134&v=Vc8MXBPhhT4)

Ήθελα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ που ο κόσμος να δει αυτά που βλέπω εγώ στην Ολυμπία. Να δει την Ολυμπία τον άνθρωπο, την γυναίκα, την φίλη, όλα αυτά που είναι η Ολυμπία εκτός από σταρ. Ναι μεν είναι ο άνθρωπος που κέρδισε ένα βραβείο Όσκαρ και διάφορα αλλά βραβεία, αλλά τι σημαίνει το να φτάσεις εκεί που έφτασε, πως ήταν η διαδρομή της πίσω από τα φώτα, αυτά ήθελα να δείξω, γιατί σπάνια βλέπουμε αυτές τις πλευρές των σταρ.

Ήξερα ότι από εκεί αρχίζουμε και ότι αυτό το εγχείρημα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο, θα χρειαζόταν περισσότερα γυρίσματα. Την ακολουθούσα σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής και καθημερινότητας της και κατέγραφα ότι γινόταν και μπροστά και πίσω από τους προβολείς. Την κινηματογραφούσα για τρία χρόνια και έχω υλικό πέραν των 300 ωρών. Μετά χρειάστηκαν και άλλα τρία χρόνια δουλειάς, στα οποία όλο αυτό το υλικό μονταρίστηκε και παρουσιάσθηκε στο κοινό.

Η Ολυμπία δεν θεωρεί το εαυτό της σπουδαία, παρόλα όσα κατάφερε

Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω πως ήταν η εμπειρία να την ζεις στην καθημερινότητα της καταγράφοντας στιγμές της;

Είναι δίδυμος. (γέλια) Το βιβλίο που έγραψε με τίτλο «Ξαναρωτήστε με αύριο» είναι ακριβώς έτσι, δηλαδή την μια μέρα μπορεί να είναι μέσα στην ενέργεια, χαμογελαστή, αισιόδοξη, υποστηρικτική και δεκτική στα πάντα και την επόμενη μέρα να είναι εντελώς διαφορετική και να σου πει δεν θέλω φύγε. Αλλά στη δουλειά της είναι επαγγελματίας. Λατρεύει αυτό που κάνει και είναι 100% εστιασμένη.

Τι σε έμαθε, τι άφησε στο Χάρη η εμπειρία να ζεις τόσο κοντά και για τόσα χρόνια στην Ολυμπία Δουκάκη; Γνωρίζοντας σε αρκετά χρόνια, νομίζω ότι η επαφή με την Ολυμπία, σου έδωσε πολλά περισσότερα, από το ντοκιμαντέρ.

Αυτό είναι αλήθεια. Η Ολυμπία είναι ένας άνθρωπος και καλλιτέχνης που θαυμάζω απεριόριστα. Την αγαπώ πάρα πολύ και την σέβομαι ακόμα περισσότερο, την θεωρώ δικό μου άνθρωπο. Για μένα πάντα η Ολυμπία θα είναι πολύ ψηλά και για το γεγονός ότι με άφησε να κάνω ταινία για την ζωή της θα είμαι πάντα ευγνώμων. Από κει και πέρα με έμαθα πάρα πολλά . Είναι και τέτοιος άνθρωπος η Ολυμπία, του αρέσει να μοιράζεται, να προσφέρει. Το βασικότερο όμως που με δίδαξε και κρατάω σαν φυλακτό, είναι πόσο σημαντικός είναι ο σύντροφος, οι φίλοι και η οικογένεια στην ζωή μας. Επίσης το να είμαι ταπεινός και να έχω υπομονή.

Αν έπρεπε να κρατήσεις δύο πράγματα από την Ολυμπία, από όλο αυτό το ταξίδι που κάνατε μαζί, ποια θα ήταν αυτά;

Το πιο βασικό για μένα ήταν η σχέση της με τον άνδρα της. Με έπνευσε πάρα πολύ για το πώς θέλω να είναι η δική μου σχέση. Και το δεύτερο ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα. Κέρδισε Όσκαρ, πέτυχε πράγματα όσο ελάχιστοι Έλληνες του εξωτερικού και όμως κάθε καινούργια δουλειά την αντιμετωπίζει σαν να είναι η πρώτη της.

Δεν μπαίνει μέσα με τουπέ, είμαι εγώ. Δεν θεωρεί το εαυτό της σπουδαία, παρόλα όσα κατάφερε. Πηγαίνει σαν μαθήτρια που θέλει να μάθει. Ακόμα και σήμερα στα 88 της και μετά από όλες αυτές τις γνώσεις και εμπειρίες που αποκόμισε, λειτουργεί έτσι.

Μαγειρεύονται πράγματα για να δωθεί το ντοκιμαντέρ σε κάποια συνδρομητική υπηρεσία, όπως οι Netflix και Amazon

Το ντοκιμαντέρ ταξίδεψε σε διάφορα φεστιβάλ σε ΗΠΑ, Ελλάδα και Κύπρο. Ποιο είναι το μέλλον του, θα το δούμε σε κινηματογραφικές αίθουσες, στην μικρή οθόνη;

Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σε φεστιβάλ. Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στο Open Night του The San Francisco Greek Film Festival το Οκτώβριο, κάτι που είναι μεγάλη τιμή για μας. Το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη θα πάμε επίσης σε δύο άλλα φεστιβάλ στον Καναδά. Και μετά θα δούμε για το πώς θα γίνει διανομή σε κάποιες κινηματογραφικές αίθουσες σε Αμερική, Ευρώπη και εννοείται Κύπρο και Ελλάδα. Στην συνέχεια υπάρχουν και συζητήσεις για να δοθεί σε κάποια συνδρομητική υπηρεσία streaming, όπως οι Netflix και Amazon. Όλα αυτά όμως μαγειρεύονται ακόμα(γέλια).

Ποιο ήταν το κόστος του και εάν έχει καλυφθεί;

Προτιμώ να μην μιλήσω για το κόστος, γιατί ήταν αρκετά μεγάλο και σίγουρα δεν έχει καλυφθεί ακόμα. Πληρώσαμε τους πάντες, απλά εμείς δεν έχουμε πάρει ακόμα μισθό. Δηλαδή ο κινηματογραφιστής, οι παραγωγοί και εγώ δεν έχουμε πάρει ακόμα τίποτα.

Τι κάνεις τώρα, ποια είναι τα άμεσα και τα επόμενα σχέδια σου;

Δουλεύω πάνω σε τέσσερα ντοκιμαντέρ, στα τρία κάνω παραγωγή και στο τέταρτο το σκηνοθετώ. Το πρώτο project λέγεται Down by the Bay (San Francisco Folk music). Πρόκειται για μουσικό ντοκιμαντέρ σχετικά με την παραδοσιακή μουσική του San Francisco από το 1958 μέχρι και το 1964.

Είναι εκεί που έκαναν τα πρώτα τους βήματα διάφοροι μουσικοί/τραγουδιστές που στην συνέχεια έγινα διάσημοι, όπως η Janis Joplin, ο Jerry Garcia, o Peter Albin των Big Brother and the Holding Company κ.α. Ετοιμάζουμε ένα ντοκιμαντέρ για όλους αυτούς και πως στρέφεται ξανά η μουσική σε πιο παραδοσιακούς δρόμους. Είναι μια παγκόσμια τάση.

Έχουμε προχωρήσει αρκετά με τα γυρίσματα και σύντομα θα διοργανώσουμε μια μεγάλη μουσική εκδήλωση με τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο ντοκιμαντέρ και βρίσκονται εν ζωή και με νέους καλλιτέχνες. Σκοπός της εκδήλωσης είναι για να το κινηματογραφήσουμε, αλλά και να μαζευτούν χρήματα για την χρηματοδότηση του.

Το δεύτερο ντοκιμαντέρ λέγεται «Pretty Ugly: The story of the Lunachicks» και πρόκειται για την ιστορία ενός punk- rock συγκροτήματος γυναικών, στα τέλη της δεκαετίας του 80 και δεκαετία του 90 στην Νέα Υόρκη. Τώρα θα ξανασμίξουν για να κάνουν μια συναυλία ενάντια του Trump. Το ντοκιμαντέρ θα αφορά την όλη πορεία του και τελειώνει με την συναυλία, η οποία θα γίνει την Άνοιξη.

(embed: https://www.instagram.com/p/Bu7RMyblXPZ/)

Το τρίτο ντοκιμαντέρ το οποίο και σκηνοθετώ, αφορά ένα γκέι ζευγάρι καλλιτεχνών στο Ντάλας, οι οποίοι ενώ είχαν μια απίστευτα ωραία ζωή ξαφνικά τα χάσανε όλα από κάποια λάθη τους. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά στην προσπάθεια τους να βρουν ξανά τα πόδια τους και έχει πάρα πολύ χιούμορ. Για πρώτη φορά έχουμε ένα γκέι ζευγάρι να ζει όλα αυτά που συνήθως βλέπουμε να βιώνουν τα straight ζευγάρια και στο Τέξας, το οποίο είναι από τις πιο συντηρητικές πολιτείες της Αμερικής. Έχουμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα πριν από λίγο καιρό με τον γάμο του ζευγαριού και τώρα πρέπει να βρούμε τα χρήματα για το μοντάζ.

Το τέταρτο είναι ένα πολιτικού περιεχομένου ντοκιμαντέρ που αφορά τα γεγονότα που έγινα το 1989 στην πλατεία Tiananmen της Κίνα. Ακολουθούμε συγκεκριμένα τρεις άνδρες οι οποίοι έφυγαν τότε από την Κίνα, δραπετεύσαν στην κυριολεξία και ήρθα στις ΗΠΑ. Τους κινηματογράφησαν τότε με 16μιλιμετρη ταινία και μετά το φιλμ μπήκε σε αποθήκες χωρίς να επεξεργαστεί.

Βρήκαμε το υλικό και είναι υπέροχο. Στην συνέχεια εντοπίσαμε και τους τρεις άνδρες και καταγράψαμε πως ζουν σήμερα και τι έκαναν τόσα χρόνια στην Αμερική. Να πω ότι μετά την εξέγερση στην πλατεία, έφυγαν από την Κίνα με την εντύπωση ότι θα γύριζαν σύντομα πίσω. Το ντοκιμαντέρ παντρεύει το τότε με το τώρα.

Για μένα αυτό που έλεγα πάντα είναι ότι αν μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ, τότε είμαι πετυχημένος. Έτσι νιώθω πολύ πετυχημένος

Χάρη πόσα χρόνια ζεις και εργάζεσαι στην Αμερική; Περίγραψε μας την πορεία σου, πως βρέθηκες εκεί και τι έκανες πριν ασχοληθείς με την σκηνοθεσία;

Ζω στην Αμερική 25 χρόνια. Πήγα αρχικά για σπουδές στις Δημόσιες Σχέσεις και την Ισπανική Λογοτεχνία. Στην συνέχεια ξεκίνησα και σπουδές χορού που ήταν και ο κύριος στόχος και άρχισα να δουλεύω ως επαγγελματίας χορευτής μοντέρνου χορού, αν και τα μαθήματα που έκανα ήταν μπαλέτο κυρίως.

Με τον χορό όπως γνωρίζεις ασχολήθηκα αρκετά χρόνια και από διάφορα πόστα. Σε κάποια φάση όμως, το σώμα μου δεν με υποστήριζε πλέον για να συνεχίσω . Και εκεί ήρθε και με βρήκε η σκηνοθεσία, εντελώς τυχαία στην ζωή μου.

Όταν γνώρισα την Νέα Υόρκη την ερωτεύτηκα. Είναι μια πόλη με απίστευτη ενέργεια, που εμένα με εμπνέει και με κάνει πολύ δημιουργικό

Είχα συνοδεύσει μια φίλη στην Σχολή Κινηματογράφου, την οποία η ίδια ήθελε να πάει και εγώ πήγα μαζί της για παρέα. Όταν άκουσα τι προσφέρουν ενθουσιάστηκα και έκανα αίτηση. Με δεχθήκανε. Αυτή δεν την δεχθήκανε (γέλια). Ως τότε δεν είχε περάσει καν από την σκέψη μου να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία.

Γιατί αποφάσισες να μεταναστεύσεις στην Αμερική και γιατί επέλεξες την Νέα Υόρκη για βάση σου;

Μέσα μου πάντα ήθελα να πάω Αμερική. Έζησα σε διάφορες περιοχές, όπως Βοστώνη, Νιου Τζέρσεϋ, Μανχάταν πριν μείνω μόνιμα στην Νέα Υόρκη. Όταν γνώρισα την Νέα Υόρκη την ερωτεύτηκα. Είναι μια πόλη με απίστευτη ενέργεια, που εμένα με εμπνέει και με κάνει πολύ δημιουργικό. Προσφέρει δεκάδες ευκαιρίες σε όλα τα επίπεδα. Κακά τα ψέματα εκεί συμβαίνουν συνήθως τα πιο φρέσκα και σημαντικά πράγματα.

Επίσης το γεγονός ότι είμαι γκέι, ήταν πολύ πιο εύκολο να ζήσω μια φυσιολογική ζωή, να έχω κάποιο δεσμό που να μην πρέπει να κρύβομαι.

Είσαι ευχαριστημένος με την ζωή σου ως τώρα, με αυτά που πέτυχες;

Ναι είμαι πολύ ευχαριστημένος από την ζωή μου. Η επιτυχία όμως είναι κάτι που ο καθένας την καθορίζει διαφορετικά. Για μένα αυτό που έλεγα πάντα είναι ότι αν μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ, τότε είμαι πετυχημένος. Προσωπικά νιώθω πολύ πετυχημένος. Η ζωή του καλλιτέχνη βέβαια είναι δύσκολη, όπως και η ζωή η ίδια εξάλλου. Χρειάζεται πολλές θυσίες. Ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει συνήθως μόνο μία, στα εισόδηματα του.

Αν έπρεπε να κάνεις ένα απολογισμό θεωρείς ότι στάθηκε τυχερός, σου ήρθα εύκολα τα πράγματα που ήθελες; Χορευτής, χορογράφος, δική σου σχολή, στην συνέχεια εταιρεία παραγωγής, τώρα σκηνοθέτης;

Όχι ένα τεράστιο όχι. Πολέμησα με νύχια και με δόντια για να καταφέρω ότι έκανα μέχρι σήμερα. Μια ζωή ένιωσα ότι έπρεπε να αγωνιστώ σκληρά για να πετύχω αυτά που θέλω και τίποτα δεν μου ήρθε εύκολα, αγωνίστηκα για τα πάντα. Είμαι καλλιτέχνης και έχω εμπιστοσύνη στο τι θέλω να κάνω στην δουλειά μου. Αλλά δεν είμαι καλός στο να τον πουλώ, να προβάλω το εαυτό μου και το έργο μου. Αν και χρειάστηκε όλα αυτά τα χρόνια να το κάνω και αυτό.

Ποια ήταν η κινητήρια δύναμη σου να τα κάνεις όλα αυτά, τα λεφτά, η δόξα, η επιτυχία ή αναγνώριση;

Καλή ερώτηση. Τίποτα από όλα αυτά. Αν έπρεπε να το απαντήσω με μια λέξη θα έλεγα, η δημιουργία. Όλο αυτό το ταξίδι για ετοιμαστεί μια παράσταση, ένα ντοκιμαντέρ είναι αυτό που λατρεύω στις δουλειές μου. Η δημιουργία και η εξέλιξη, αλλά και τα συναισθήματα που γεννιούνται στον κόσμο που θα δει το έργο μου.

Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς τον σύντροφο μου, αλλά συγχρόνως ο σύντροφος μου είναι αυτός που μου δίνει την άνεση και την δύναμη να ακολουθήσω τα όνειρα μου.

Αν σου έλεγα να έβαζες στην σειρά την δουλειά, τον σύντροφο, την οικογένεια, τους φίλους, πως θα τα έβαζες;

Η δουλειά μου, ο σύντροφος μου και μετά η οικογένεια και οι φίλοι. Ο σύντροφος μου είναι το παν για μένα, αλλά είναι όπως αυτό που είπε και η Ολυμπία. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς τον σύντροφο μου, αλλά συγχρόνως ο σύντροφος μου είναι αυτός που μου δίνει την άνεση και την δύναμη να ακολουθήσω τα όνειρα μου.

Την πρόταση γάμου που έκανες στο σύντροφο σου, αλλά και τον γάμος σας τα μοιράστηκες με τον κόσμο. Γιατί το έκανες; Ήταν ο δικό σου αγώνας για ισότητα μεταξύ των ανθρώπων είχες πει τότε. Πως πάει αυτός ο αγώνας. Τόσο στην Αμερική όσο και στην Κύπρο βλέπουμε να γίνονται πισωγυρίσματα. Π.χ. δηλώσεις Trump κατά καιρούς και πρόσφατα στην Κύπρο του Μητροπολίτη Μόρφου.

Πάντα προσπαθώ να πολεμώ για ισοτιμία των ανθρώπων, δεν το κάνω μόνο για τους γκέι. Προσωπικά είμαι ενάντια στον γάμο, δηλαδή δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο δύο άτομα να πάνε στην εκκλησία για να είναι ζευγάρι. Αλλά λόγω της ομοφυλοφιλίας, θεώρησα ότι ήταν σημαντικό να κάνω κάτι, το οποίο θα ήταν μεγάλο, που θα κέρδιζε την προσοχή, για να γίνει κάτι και εδώ στην Κύπρο. Για αυτό τον λόγο μετά τον γάμο ήρθα στην Κύπρο και μίλησα σε όλα τα Μέσα. Ήθελα ο κόσμος να έχει το πρόσωπο κάποιου που να μην είναι ο δαίμονας, ο περιθωριακός, ο αστείος.

Ο Trump, έδωσε πρόσωπο στο ρατσισμό. Πλέον ξέρεις ο πατέρας σου, ο θείος σου, ο φίλος είναι ρατσιστής

Δεν έχω να πω κάτι για τον Μητροπολίτη Μόρφου, είναι σαν μιλάμε για προϊστορία, νομίζω δεν χρειάζεται να του δώσουμε καθόλου χρόνο. Όσο αφορά το Trump, πιστεύω ότι είναι ότι καλύτερο συνέβη στην Αμερική, τα τελευταία χρόνια. Όταν λέω ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί στην Αμερική, δεν θέλω να ακουστεί ότι τον υποστηρίζω, αλλά αυτό που κατάφερε ο Trump ήταν να δώσει πρόσωπο στο ρατσισμό.

Πλέον ξέρεις ο πατέρας σου, ο θείος σου, ο φίλος σου είναι ρατσιστές. Τώρα το ξέρεις, πριν το έκρυβαν. Είναι όλα στην φόρα, ο ρατσισμός έδειξε το πρόσωπο του. Για να πας μπροστά χρειάζεται μια οπισθοχώρηση. Και για να ξεπεράσεις πράγματα, πρέπει να τα ζήσεις, να τα γνωρίσεις πρώτα και μετά να τα αντιμετωπίσεις.

Είναι μεγάλη υπόθεση για την Αμερική ότι τόσος μεγάλος αριθμός νέων έχουν εμπλακεί τα τελευταία χρόνια με την πολιτική. Γιατί θέλουν να βεβαιωθούν ότι η χώρα τους δεν θα καταστραφεί μέσω του Trump. Προσωπικά ελπίζω να μην εκλεγεί για άλλα τέσσερα χρόνια και να μην ακουστεί ότι τον υποστηρίζω, αντίθετα το απεχθάνομαι.

Πως η κυπριακή σου ταυτότητα σε έχει επηρεάσει την πορεία σου;

Το θέμα είναι ότι δεν νιώθω ότι έχω κυπριακή ταυτότητα, γιατί από μικρός πηγαίναμε από χώρα σε χώρα και έτσι νιώθω ότι έχω μια ταυτότητα πιο κοσμοπολίτικη. Το θετικό βέβαια με όλο αυτό είναι ότι με έκανε να μπορώ να προσαρμοστώ οπουδήποτε. Επίσης με έμαθε να δέχομαι τους πάντες όπως είναι, δηλαδή δεν θα σε κατακρίνω για την φυλή σου, το χρώμα σου, την σεξουαλική σου κατεύθυνση, την θρησκεία σου, για οτιδήποτε. Βλέπω μόνο τον άνθρωπο.

Το απόλυτο όνειρο σου, τι θα ήθελες να κάνεις;

Επαγγελματικά θέλω να δημιουργώ, ως άνθρωπος εκείνο που μου δίνει μεγάλη χαρά, είναι η προσφορά. Θέλω να έχω την δυνατότητα να μπορώ να βοηθώ τους ανθρώπους που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούν τα όνειρα τους. Μόνο τότε είναι πραγματικά ευτυχισμένοι

Κλείνοντας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να έχει κάποιος για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα. Τι θα συμβούλευες τον κόσμο και ειδικά τους νέους;

Η συμβουλή μου, είναι να ακολουθούν τα όνειρα τους. Μόνο αυτά σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο. Γεννιόμαστε και ήδη οι γονείς, η κοινωνίας μας ξέρουν τι πρέπει να κάνουμε. Θα πρέπει να βρουν την δύναμη να πάνε εναντίον στο δεδομένο, το κατεστημένο. Και στην συνέχεια να προχωρούν μπροστά, χωρίς να δίνουν σημασία σε κανένα και τίποτα που θέλει να τους βγάλει από την πορεία και το στόχο τους. Να παραμείνουν επικεντρωμένοι στον στόχο τους, αυτή είναι η συμβουλή μου.

(embed: https://www.instagram.com/p/BfzmnfOH1zk/)

Θα σου πω ένα παράδειγμα, το οποίο δεν είναι στο ντοκιμαντέρ. Ο Λούης ο σύζυγος της Ολυμπίας, μου έχει πει ότι πριν να γίνει γνωστός είχε κάνει αρκετές οντισιόν, περίπου 60-70 και τον απορρίψαν σε όλες. Πολύ απογοητευμένος πήγε σε ένα μπαρ να πιεί ένα ποτό και βρίσκει ένα φίλο του, ο οποίος τον είδε στεναχωρημένο και τον ρώτησε τι έχει. Ο Λούης του είπε τότε ότι πήρε ακόμα μια αρνητική απάντηση σε οντισιόν.

Ο φίλος του τότε τον ρώτησε, σε πόσες οντισιόν είχε πάει και του είπε τον αριθμό. Και τότε ο φίλος του απάντησε, καλά και κάνεις έτσι, εγώ μέχρι να με πάρουν σε δουλειά είχα πάει σε τουλάχιστο 250 οντισιόν που με απέρριψαν.

Γι αυτό πρέπει να είμαστε επικεντρωμένοι στο στόχο μας, όσες δυσκολίες και αν βρούμε. Είναι και αυτές μέρος του ταξιδιού της ζωής. Πρέπει απλά να προχωράς μπροστά. Είναι και αυτό ακόμα κάτι που με δίδαξε η Ολυμπία. Να μην τα παρατάω. Είναι ο τρόπος που έζησε και η ίδια την ζωή της.

Γιατί συνεχώς άκουγε το όχι. Γιατί εκτός από καλλιτέχνης ήταν και μετανάστρια και γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο τότε χώρο. Με την επιμονή της όμως τα κατάφερε. Χρειάστηκε να φτάσει στα 57 της χρόνια για να κερδίσει το Όσκαρ, το οποίο της άλλαξε την ζωή.