«Η Εβδομάδα Μόδας άφησε designers χρεωμένους σε τράπεζες»

«Η Εβδομάδα Μόδας άφησε designers χρεωμένους σε τράπεζες»

Ο Παντελής Παντελή, αναγνωρίζει, εξηγεί, μοιράζεται, αποκαλύπτει, εξομολογείται, κάνει αυτοκριτική

«Η Εβδομάδα Μόδας άφησε designers χρεωμένους σε τράπεζες»

Συνέντευξη στην Νίκολα Καρατζιά

Μιλάει για την αρνητική στάση αρκετών απέναντι στον Σύνδεσμο Σχεδιαστών Μόδας Κύπρου στον οποίο ο ίδιος είναι πρόεδρος -εξηγώντας τους λόγους-, για το "ταπέτο" που έστησαν οι παλαιότεροι σχεδιαστές για τους καινούριους, για την Afroditi Hera που θαυμάζει και τους Natargeorgiou που αποτελούν ίσως το σημαντικότερο παράδειγμα σύμφωνα με τον ίδιο, ότι πρέπει η μόδα να αγκαλιάσει την κυπριακή παράδοση. Αναφέρεται σε designers που έμειναν καταχρεωμένοι σε τράπεζες λόγω δανείων και overdrafts για τις ανάγκες γνωστού θεσμού, εξομολογείται πως κάποια στιγμή έκανε απλώς copy paste λόγω έλλειψης έμπνευσης και αποκαλύπτει το "dirty secret" που κρατούσε μέχρι σήμερα κρυφό. Όλα αυτά ανάμεσα σε πολλά άλλα "juicy".

Βρίσκεσαι στο χώρο της μόδας πέραν των 20 χρόνων. Θα ήθελα να κάνουμε μια αναδρομή στα πρώτα σου βήματα

Επέστρεψα από την Αγγλία την Άνοιξη του 1996, ψάχνοντας για δουλειά. Κατέληξα να εργάζομαι ολόκληρο το καλοκαίρι ως μπάρμαν, σε ένα in για την τότε εποχή, club. Οι ιδιοκτήτες του χώρου, με παρότρυναν να διοργανώσω ένα δικό μου fashion show εκεί. Έτσι κι έγινε. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, παρουσίασα την πρώτη μου επίδειξη μόδας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Είχαν έρθει περίπου 750 άτομα θυμάμαι, κάτι πολύ σημαντικό για εμένα τότε που ήμουν στα πρώτα μου βήματα.

Κάνεις λοιπόν την πρώτη επιτυχημένη σου επίδειξη μόδας. Τι ακολουθεί;

Μετά από τις παραγγελίες που δέχθηκα εκείνη την ημέρα καθώς και τις βδομάδες που ακολούθησαν, αντιλήφθηκα πως πλέον δεν μπορώ να εργάζομαι στο δωμάτιο του σπιτιού μου, οπότε αποφασίζω να ανοίξω το πρώτο μου ατελιέρ. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η επαγγελματική μου πορεία. Ο κόσμος τότε, ακόμη αντιμετώπιζε τους κύπριους σχεδιαστές ως ράφτες. Δεν αντιλαμβανόντουσαν την έννοια και ουσία του όρου Designer. Σκέψου ότι η «φουρνιά» νεαρών σχεδιαστών που επιστρέψαμε εκείνο τον καιρό μετά τις σπουδές μας, πωλούσαμε την κάθε μας κολεξιόν συνήθως 1.5 χρόνο μετά την κυκλοφορία της. Στην Κύπρο εκείνη την εποχή, υπήρχε μόνο μια «κλίκα» θα την αποκαλούσα, που γνώριζε από μόδα, η οποία όμως επέλεγε να ψωνίζει στο εξωτερικό.

Ποια ήταν αυτή η «φουρνιά» νεαρών σχεδιαστών;

Είχα έρθει από το Ην. Βασίλειο περίπου τον ίδιο καιρό με την Ελίνα Λεβέντη, την Marie Orford αλλά και άλλους. Μέχρι τότε στην Κύπρο, οι σχεδιαστές ήταν οι Παντελής Μήτσου, Κάλια Μονογιού και Έλενα Στρογγυλιώτου, με πρωτοπόρο την Κίκα Ιωαννίδου, η οποία είχε ήδη περίπου 10 χρόνια επαγγελματικής πορείας στο χώρο. Η μόδα όπως και τα Μ.Μ.Ε., βρισκόντουσαν σε «νηπιακό» στάδιο. Αν θυμάμαι καλά, υπήρχαν μόνο δύο περιοδικά, το «Περιοδικό» και οι «Σελίδες», οπότε και η προβολή μας ήταν ελάχιστη. Πολλές φορές σκέφτομαι πως αν στο ξεκίνημα μας, υπήρχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως σήμερα, η καριέρα μας θα ήταν πολύ διαφορετική πιστεύω. Όπως και να έχει, «πολεμήσαμε» και τα καταφέραμε. Απλώσαμε το «ταπέτο» για τις επόμενες γενιές σχεδιαστών.

Γενικότερα, τι έχεις δει να αλλάζει στη μόδα με το πέρασμα του χρόνου;

Ξέρεις, η δική μου γενιά σχεδιαστών, είναι ίσως η μοναδική που είχε το προνόμιο να εκπαιδευτεί τόσο με τις παλαιότερες τεχνικές, όσο και με τις καινούριες. Δυστυχώς σήμερα η υψηλή ραπτική σιγά σιγά «φθίνει». Αντικαθίσταται από το «fast fashion», το οποίο μπορεί να ευνοεί την ποικιλία αλλά σίγουρα δεν επενδύει στην ποιότητα του ρούχου. Η μεγαλύτερη όμως διαφορά που εντοπίζω σήμερα, είναι η παγκοσμιοποίηση. Ο κάθε σχεδιαστής μπορεί να εδρεύει όπου θέλει και να πωλεί μέσω διαδικτύου σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο ανταγωνισμός ακριβώς λόγω του globalization, έχει φτάσει στα ύψη πλέον, με τον κόσμο να απαιτεί φθηνότερα ρούχα, διότι γνωρίζει πως μπορεί να τα αποκτήσει. Βλέπεις, υπάρχουν χώρες με πολύ χαμηλότερο κόστος παραγωγής από άλλες, καθώς και τεράστιος αριθμός αντιγραφών-απομιμήσεων των αυθεντικών κομματιών γνωστών σχεδιαστών. Σκέψου ότι ακόμη και στην Premiere Vision-Paris, πλέον οι μεγάλοι σχεδιαστές δεν δειγματίζουν τις καλύτερες τους συλλογές υφασμάτων, διότι γνωρίζουν πως οι Ανατολικές χώρες θα τις αντιγράψουν εντός μιας βδομάδας και θα τις κυκλοφορήσουν στις πιο φθηνές αγορές.

Που πιστεύεις ότι θα οδηγήσει τη μόδα όλα αυτό;

Είναι ένας φαύλος κύκλος τον οποίο εγώ παραλληλίζω με την ιστορία της Μαρίας Αντουανέτας. Το δυσαρεστημένο πλήθος κάποια στιγμή ξυπνάει και προσπαθεί να «ρίξει» το κράτος, αλλά το κράτος προσπαθεί να ανακάμψει…Ας μην ξεχνάμε ότι «Fashion is politics». Το να πιστέψει κάποιος ότι η μόδα είναι απλώς ρούχα, είναι μια αδαής προσέγγιση. Θα σου δώσω το απλούστερο παράδειγμα. Με την οικονομική κρίση, κυρίως τον πρώτο καιρό, εμείς οι σχεδιαστές αναγκαστήκαμε να ρίξουμε τις τιμές μας ακόμη και στα πιο εξαιρετικά μας κομμάτια, ενώ άλλοι αναγκάστηκαν να κάνουν στροφή προς το σχεδιασμό πιο απλών και οικονομικών ενδυμάτων. Εξάλλου, ούτε και ο κόσμος αισθανόταν πλέον άνετα να φορέσει ένα «wow» ρούχο, αφού θα κατακρινόταν για επίδειξη πλούτου σε δύσκολες οικονομικά εποχές. Κάποιες κυρίες που αγνόησαν τα «πρέπει», συνεχίζοντας να αγοράζουν ακριβά κομμάτια και να τα φοράνε σε εκδηλώσεις, δέχθηκαν «επιθέσεις».

(embed:https://www.instagram.com/p/Bq4ccWvl28c/)

Το αγοραστικό κοινό μας, θεωρείς ότι εξακολουθεί να μην στηρίζει τους κύπριους σχεδιαστές;

Παλαιότερα μας σνόμπαραν περισσότερο αλλά ακόμη και σήμερα συμβαίνει συχνά. Για παράδειγμα, μπορούν να δεχθούν ότι ένα ρούχο ξένου σχεδιαστή στοιχίζει «Χ» τιμή αλλά ενός κύπριου σχεδιαστή, πρέπει να είναι τουλάχιστον στο ¼ εκείνης της τιμής, ακόμη και αν αυτό είναι πολύ καλύτερο. Με λίγα λόγια, στη χώρα μας προτιμούμε να αγοράζουμε και φοράμε κομμάτια γνωστών brands του εξωτερικού, έστω και αν ποιοτικά είναι πολύ κατώτερα και προϊόντα μαζικής παραγωγής.

Θα ήθελα λίγο να αγγίξουμε τον θεσμό του Cyprus Fashion Week και να μας πεις πόσο σημαντικός θεωρείς ότι ήταν και ποιό κόστος είχε ο τερματισμός του;

Ο τερματισμός του σίγουρα ήταν ένα πλήγμα. Ας μην ξεχνάμε πως ο θεσμός αυτός, μας καθόρισε και εδραίωσε ως σχεδιαστές στην Κύπρο, αναγκάζοντας μας να δημιουργήσουμε το δικό μας σύνδεσμο. Η εβδομάδα μόδας βοήθησε πολλούς νέους σχεδιαστές να γίνουν γνωστοί και να επικοινωνήσουν τη δουλειά τους με το κοινό. Ουσιαστικά έβαλε το νησί μας στον παγκόσμιο χάρτη της μόδας, με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να μάθει ότι «Cyprus has Fashion» και αρκετοί συνάδελφοι να αρχίσουν συνεργασίες με το εξωτερικό. Μετά τη δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή, ο οποίος ουσιαστικά ήταν και ο εμπνευστής του Cyprus Fashion Week, όλα μπήκαν σε «αναμονή» και εν τέλει κατέληξαν να αδρανήσουν. Η όλη διοργάνωση στοίχιζε πάρα πολλά χρήματα, συνεπώς όσο και αν το θέλουμε, είναι αδύνατον να την αναλάβει εξ’ ολοκλήρου ο Σύνδεσμος Σχεδιαστών Μόδας Κύπρου σε μια προσπάθεια επανέναρξης της.

Θεωρείς ότι κάποιος άλλος εκδοτικός οίκος θα τολμούσε ποτέ να αναλάβει την αναβίωση του συγκεκριμένου θεσμού ή να ξεκινήσει κάτι παρόμοιο;

Μακάρι κάποιος να ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο. Θα ήταν ιδανικό σενάριο. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια με το MadWalk. Οφείλω ωστόσο να ομολογήσω ότι ο εκδοτικός οίκος που τα διοργανώνει, αισθάνομαι ότι κάπως «σνομπάρει» τον Σύνδεσμο Σχεδιαστών Μόδας Κύπρου. Ίσως και επειδή για τόσα χρόνια συνεργαζόμασταν με «αντίπαλο» εκδοτικό οίκο για τις ανάγκες του Cyprus Fashion Week. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αποφεύγουν να ενημερώσουν και προσκαλέσουν σχεδιαστές που συμμετείχαν στην εβδομάδα μόδας. Συνήθως, δεν αναφερόμαστε στο θέμα αυτό αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Είναι φανερό ότι κάποια δικαιολογία θα υπάρχει πίσω από αυτήν τη στάση. Αν με ρωτάς, δεν θα έπρεπε να υφίσταται ο παράγοντας του ανταγωνισμού σε όλο αυτό. Θα έπρεπε να υπάρχει μια ένωση για το καλό της μόδας στη χώρα μας. Τα προσωπικά συμφέροντα όμως, είναι πάντοτε ένα δύσκολο παιχνίδι.

Υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος για τον οποίο θα μπορούσε ο σύνδεσμος να θεωρηθεί ανταγωνιστής;

Ίσως το γεγονός ότι καταφέραμε να εξασφαλίσουμε τα αποκλειστικά δικαιώματα του Cyprus Fashion Week. Εάν για παράδειγμα κάποιος αποφασίσει να αναβιώσει τον θεσμό όπως λέγαμε και πιο πριν, θα πρέπει να το κάνει μέσω του Συνδέσμου Σχεδιαστών Μόδας Κύπρου και να μας αναμείξει άμεσα στην όλη διοργάνωση. Στο κάτω κάτω, θέλουμε να προστατεύσουμε τα μέλη μας, τους σχεδιαστές μας. Δεν θα πω ψέματα. Τα πάντα κινούνται γύρω από τα χρήματα και την προβολή. Σίγουρα ένας οργανισμός που θα θελήσει να αναλάβει μια τέτοια μεγάλη εκδήλωση, θα στοχεύει στην προβολή και στο κέρδος. Θέλουμε λοιπόν κι εμείς να προστατεύσουμε τα δικαιώματα μας. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι ένας σοβαρός θεσμός όπως αυτός, με τα τόσο υψηλά κριτήρια εισδοχής ενός σχεδιαστή, θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάτι επιπόλαιο. Ξέρεις ότι ακόμη και γνωστοί, εδραιωμένοι σχεδιαστές όπως η Κίκα Ιωαννίδου, η Αφροδίτη Χατζηρακλέους ή και εγώ, περνούσαμε από επιτροπή όπου έπρεπε να παρουσιάσουμε τον εαυτό αλλά και τη δουλειά μας, πριν πάρουμε «εισιτήριο» συμμετοχής;

Δεν σε ενοχλούσε που «κρινόσουν» ενώ είχες ήδη καριέρα στο χώρο;

Καθόλου. Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρούν ότι η καλοπροαίρετη κριτική μας βελτιώνει. Εξάλλου στην κριτική επιτροπή υπήρχαν άνθρωποι με γνώσεις στο αντικείμενο της μόδας. Στυλίστες, αρχισυντάκτες life-style περιοδικών, εικαστικοί…Θεωρούσα ότι τα κριτήρια εισδοχής και τα αποτελέσματα ήταν αντικειμενικά. Κάποιοι βεβαίως, έλεγαν ότι μερικές συμμετοχές προέκυπταν λόγω «μέσου». Ok, fair enough. Στην Κύπρο είμαστε and this is life. Πρέπει να το δεχτούμε και to αποδεχτούμε, πως ίσως συμβαίνουν και αυτά κάποτε.

Πολλά από τα «μεγάλα» ονόματα σχεδιαστών που συμμετείχαν στο Cyprus Fashion Week, έχουν «χαθεί» από το χώρο.

Όντως, κάποιοι "χάθηκαν" αλλά υπάρχουν και ορισμένοι που απλώς κρατάνε χαμηλό προφίλ, κάνοντας ήσυχα και ωραία τη δουλειά τους. Πρέπει όμως να αντιληφθείς ότι μέσα από αυτόν το θεσμό και για αυτόν, έχουν ξοδευτεί πάρα πολλά χρήματα και από τους ίδιους τους designers, αφήνοντας τους εκ των υστέρων ακόμη και χρεωμένους σε τράπεζες, λόγω δανείων και overdrafts. Για να καταλάβεις το μέγεθος της απώλειας, εμένα προσωπικά, από το 2008 έως το 2010, έφυγαν από τα χέρια μου 70 χιλιάδες ευρώ, που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία των συλλογών μου στο fashion week. Μην ξεχνάς ότι καλούμασταν να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας ενώπιον ενός μεγάλου και σημαντικού fashion crowd, ανάμεσα στο οποίο υπήρχαν και περίπου 100 άτομα από το εξωτερικό, όπως αγοραστές και Μ.Μ.Ε. Οφείλαμε λοιπόν να δειγματίσουμε μια «προχωρημένη» πρόταση (fashion forward), την οποία όμως δεν συνεπάγεται ότι η αγορά την Κύπρου ήταν έτοιμη να αποδεχθεί, πόσο μάλλον να αγοράσει αυτά τα ρούχα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν σε μια από τις τελευταίες χρονιές του θεσμού, παρουσίασα μια κολεξιόν η οποία ξεχώρισε και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές από τους ξένους buyers και δημοσιογράφους. Μάλιστα κάποιος μου είπε χαρακτηριστικά ότι «Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που δεν πήρα καμία σημείωση, διότι δεν ήθελα να χάσω στιγμή από το fashion show». Αυτό ήταν τεράστια τιμή για μένα. Στην Κύπρο η ίδια συλλογή, ξέρεις πως τα πήγε; Δεν πωλήθηκε ούτε και ένα της κομμάτι.

Οπότε οι σχεδιαστές μας, εάν θέλουν να επιβιώσουν, πρέπει να πάνε με την «πεπατημένη» και δίχως πειραματισμούς;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι Κύπριες συνήθως θέλουν βραδινά ρούχα, με λάμψη και παγιέτες. Εξάλλου κάθε χρόνο «παίζουν» πολλοί γάμοι, όπου όλοι θέλουν να ντυθούν επίσημα. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί designers κάνουν στροφή προς το αμπιγιέ για να επιβιώσουν, έστω και αν αυτό δεν τους αντιπροσωπεύει. Μα και εγώ το έκανα άλλωστε. Εκείνοι που έμειναν πιστοί στις πεποιθήσεις τους όσον αφορά στο ύφος των συλλογών τους, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ένας από αυτούς, είναι η Afroditi Hera, η οποία μπορεί να μην πουλάει ιδιαίτερα στην Κύπρο αλλά κάνει τρελές πωλήσεις στο εξωτερικό, όπου αντιλαμβάνονται τη δουλειά της! Προσωπικά θαυμάζω πολύ την Αφροδίτη, τόσο ως γυναίκα, όσο και ως επαγγελματία. Εντούτοις, οφείλω να ομολογήσω ότι τελευταίως, γενικότερα βλέπουμε κάποια βήματα βελτίωσης, έστω και μικρά.

(embed:https://www.instagram.com/p/Bh4ZvCAlmkB/)

Ο Παντελής δεν έχει κουραστεί από όλες αυτές τις εναλλαγές, προσπάθειες, χρόνο και κόπο που έχει επενδύσει και μάλιστα κάποιες φορές δίχως αναγνώριση;

Ναι, κάποια στιγμή είχα αρχίσει να κουράζομαι από το χώρο της μόδας. Ξέρεις, αισθάνομαι εξάλλου λες και έχω κάνει τρεις φορές τον κύκλο μου, μέσα σε αυτόν. Έζησα και το celebrity life και τους celebrities, έκανα πωλήσεις σε Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική. Είχα εξαντληθεί και είχα φτάσει στο σημείο όπου δεν είχα άλλα αποθέματα έμπνευσης σε αυτόν τον τομέα. Έκανα απλώς copy paste της προηγούμενης δουλειάς μου, κάτι που είχε ξεκινήσει να με φθείρει. Στο χώρο μας, εάν δεν είσαι συνεχώς στην αναζήτηση, η μόδα περνάει και σε προσπερνάει. Έτσι αισθάνομαι ότι συνέβηκε και μαζί μου. Έκανα λοιπόν ένα βήμα προς τα πίσω και μια στροφή προς τη διδασκαλία. Σήμερα είμαι λέκτορας και course leader στον κλάδο BA(Hons) Fashion Design του Alexander College, κάτι που πλέον βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον αφού με γεμίζει. Πολλοί νέοι σχεδιαστές με αντιμετωπίζουν ως μέντορα. Μου πήρε λίγο καιρό να το αποδεκτώ βεβαίως αυτό, διότι έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι μεγάλωσα. Είναι όμως ωραίο στην τελική. Εξάλλου πρέπει να σκέφτεσαι πως θα ήθελες να σε θυμούνται εκ των υστέρων και τι έργο αφήνεις πίσω σου.

Οι πελάτες σου δεν σε αναζητούν;

Μου τηλεφωνεί κόσμος και με ρωτάει τι γίνεται και πότε θα επιστρέψω με συλλογή. Απαντώ ότι είμαι από τον Ιούνιο του 2018, on a break, κάτι που με βοηθάει να διευρύνω τους ορίζοντες μου και να εξελιχθώ ως άνθρωπος αλλά και ως επαγγελματίας. Δεν με ενδιαφέρει πλέον να φτιάξω το επόμενο ρούχο ή νυφικό που θα φορέσει κάποια κυρία. Με αφορά το να κάνω κάτι το οποίο να με γεμίζει.

Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί αρκετοί καινούριοι σχεδιαστές. Πόσοι περίπου υπάρχουν στη χώρα μας και πόσοι από αυτούς είναι μέλη του συνδέσμου;

Πρέπει να υπάρχουν περίπου 90 σχεδιαστές αυτήν τη στιγμή. Παλαιότερα στο σύνδεσμο είχαμε εγγεγραμμένα 45 μέλη, τα οποία όμως έχουν μειωθεί. Η κρίση ανάγκασε κάποιους από αυτούς να φύγουν στο εξωτερικό και ορισμένους να παρατήσουν το επάγγελμα. Σήμερα νομίζω μετράμε κάπου στα 30 μέλη. Ωστόσο, έχουν φτάσει στα χέρια μας και καινούριες αιτήσεις από νέους σχεδιαστές που θα ήθελαν να ανήκουν σε ένα οργανωμένο σύνολο όπως το δικό μας.

Από τους αριθμούς και μόνο, αντιλαμβάνομαι ότι αρκετοί σαμποτάρουν ή αγνοούν τον σύνδεσμο σας.

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι εμείς δεν βρισκόμαστε εδώ για να πολεμήσουμε κανένα. Από εκεί και πέρα, σωστό θα ήταν να λέγαμε τα πράγματα με το όνομα τους. Εκείνοι λοιπόν που έφυγαν από το σύνδεσμο, ήταν ως επί το πλείστον οι ίδιοι που ήθελαν να είναι μέλη μας για να μπορούν να λαμβάνουν μέρος στο Cyprus Fashion Week. Μετά θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσουν μαζί μας. Πέραν τούτου, πολλοί κατά διαστήματα, προσπάθησαν να διοργανώσουν κάποιες εκδηλώσεις χρησιμοποιώντας προς όφελος τους τη φήμη μας. Ουσιαστικά, ήθελαν να εκμεταλλευτούν το όνομα του συνδέσμου για να προσελκύσουν κόσμο καθώς και τα Μ.Μ.Ε. Όπως προανέφερα όμως, είμαστε πολύ προσεκτικοί που συμμετέχουμε, οπότε ορισμένα που θεωρήσαμε ότι είναι ερασιτεχνικά, τα απορρίψαμε. Νομίζω πως κάποιοι απογοητεύθηκαν επειδή θεώρησαν ότι αδικήθηκαν-κάτι που δεν ισχύει-, με συνέπεια να διατηρήσουν στη συνέχεια αρνητική στάση απέναντι μας. Να σου πω βεβαίως ότι την πάθαμε μια φορά και γι΄ αυτό γίναμε τόσο «αυστηροί».

(embed:https://www.instagram.com/p/BduRdqEhup4/)

Τι εννοείς όταν λες ότι την «πάθατε»;

Κάποια στιγμή, μετά τον τερματισμό του Cyprus Fashion Week, είχε προσεγγίσει τον σύνδεσμο μας μια ομάδα διοργανωτών, που ζήτησε συνεργασία για ένα πολύ μεγάλο event όπως μας το παρουσίασε, το οποίο θα γινόταν σε άλλη επαρχία, σε έναν τεράστιο showroom επίπλων που θα προσαρμοζόταν αναλόγως. Κάναμε πολλές συναντήσεις, μας επιβεβαίωναν ότι όλα είναι υπό έλεγχο και μάλιστα μας παρουσίαζαν το πλάνο εξελίξεων…Για να έρθει εκείνη η μέρα, να πάμε εκεί και να μείνουμε με το στόμα ανοικτό. Δεν υπήρχε καμία απολύτως οργάνωση και ο χώρος ήταν επιεικώς, χάλια. Ακόμη και οι μακιγιέζ και οι κομμωτές ήταν σοκαρισμένοι. Ήμασταν στο τσακ να τα ακυρώσουμε όλα αλλά αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να φανούμε επαγγελματίες και να το υποστούμε. Ευτυχώς οι μόνοι που θυμόμαστε το περιστατικό είμαστε εμείς που συμμετείχαμε. Ήταν μέχρι σήμερα που στο αποκαλύπτω, το «dirty secret» μας.

Ο Σύνδεσμος Σχεδιαστών Μόδας Κύπρου, στον οποίο προεδρεύεις από το 2013, ετοιμάζει κάτι καινούριο σύντομα;

Ναι, ετοιμάζουμε κάτι μεγάλο που ακόμη όμως δεν μπορώ να αποκαλύψω διότι βρισκόμαστε σε στάδιο έρευνας. Θα πω μόνο ότι θα έχει ως βάση το «Dress Beyond Code» το οποίο και γνώρισε τεράστια επιτυχία στο παρελθόν, τόσο εδώ όσο και εξωτερικό. Μεγαλύτερο μας όραμα όμως, είναι να δημιουργήσουμε ιστορία μόδας στην Κύπρο, η οποία δεν υπάρχει. Θέλουμε να εντάξουμε την παράδοση, κουλτούρα και τεχνικές μας -όπως εκείνη των Λευκαρίτικων-, στο σχεδιασμό ρούχων, με μοντέρνο πάντοτε και σύγχρονο τρόπο. Στην τελική, αυτή θεωρώ πως θα είναι η μοναδική σωτηρία των κυπρίων σχεδιαστών. Ορισμένοι designers την νεότερης γενιάς, ευτυχώς αντιλήφθηκαν τη σημαντικότητα αυτή. Νομίζω πως το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι οι Natargeorgiou, που «αγκάλιασαν» στοιχεία της παράδοσης μας όπως η δαντέλα και το κέντημα. Επίσης, ως σύνδεσμος, θέλουμε μελλοντικά να δημιουργήσουμε ένα μουσείο μόδας με κομμάτια που θα δωρίσουν εγχώριοι σχεδιαστές. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως, χρειαζόμαστε μόνιμο χώρο καθώς και οικονομικούς πόρους, εισφορές, χορηγίες. Ακριβώς γι’ αυτό θεωρώ πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να επιχειρήσουμε κάτι τέτοιο. Επιφυλασσόμαστε όμως.

Φωτογραφίες από προσωπικό αρχείο

Loader