Γράφει η Eden Blaine (née Spencer)

Τα παρακολούθησα μαζεμένα σαν σε μαραθώνιο προβολών. Επεισόδια από δυο κύκλους που με έκαναν να χάσω τον ύπνο μου.

Αν έχεις παρακολουθήσει το The Handmaid’s Tale πιθανότατα να σου ‘χουν ξυπνήσει περίεργα ένστικτα και να υπέφερες από φρικτούς εφιάλτες. Δεν πειράζει. Κάτσε ξαναδές το.

Δεν έχει σημασία αν είσαι άντρας ή γυναίκα, μην αγχώνεσαι. Όλοι τιμωρούνται στον δυστοπικό και θεοκρατικό κόσμο της φανταστικής Gilead.

Δες το τρέιλερ της ομώνυμης ταινίας του 1990, βασισμένης επίσης στο βιβλίο της Margaret Atwood

Κι όσο "φανταστικό" και να θεωρείται το εν λόγω δράμα, δεν μπορεί παρά να καθρεφτίζει ένα κομμάτι της ζωής ολονών μας. Φτάνει να βάλει ο κάθενας την δική του φαντασία και να παίξει παιχνίδι: Βρείτε τις διαφορές. Προσθέστε αναλόγως. Υπολογίστε την λογική σειρά.

Handmaid είναι το θύμα βιασμού, trafficking, η γυναίκα που κακοποιείται, η γυναίκα της οποία στερούνται οι ελευθερίες. Είναι το περιστατικό που άκουσες στις ειδήσεις των 8 και το άλλο που διάβασες απ’ την οθόνη του κινητού σου. Κι έπειτα πήρες μια ανάσα και είπες "Καλά είμαστε".

Martha είναι η γυναίκα που δεν θεωρείται απ’ το σύστημα χρήσιμη και το σύστημα αναμένει από αυτή να επιδείξει χρησιμότητα στην κουζίνα και στα μπελαλίδικα του σπιτιού, να μπορούν οι 'άξιοι' να συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Την βλέπεις και λες "Πάλι καλά".

Spoiler από τον δεύτερο κύκλο:

Η Emily είναι επιστήμονας αλλά gay. H Janine είναι συνεργάσιμη, αλλά damaged. Η June ήξερε, αλλά δεν μπορούσε να υπολογίσει, δεν αντέδρασε.

Wife είναι η κάθε γυναίκα που βλέπει και δεν μιλάει. Ή όταν δει, λέει "Καλά είμαστε" και "Πάλι καλά". Ή, όταν μιλήσει, έχει επιπτώσεις.

Όλοι μαζί οι πρωταγωνιστές -commanders, προφεσόροι, aunts, guardians- κι οι τραγικές αυτές γυναίκες, όλοι μαζί, συμπυκνώνουν τους χειρότερούς μας φόβους. Φόβους που φαίνεται να μοιάζουν σενάρια μακρινά, οπότε η κάθε ξέμπαρκη είδηση, το κάθε "Καλά είμαστε εμείς" συμβάλει στην "ανοσία" απέναντι στο τέρας.

Ώσπου αυτό να μας κατασπαράξει.

Καλύτερα να μέναμε άυπνοι. Και να διαβάζαμε με αφορμή την εν λόγω σειρά, ξανά, το πιο κάτω απόσπασμα του Martin Niemöller:

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.