Μπορεί όλα γύρω μας να μεταφράζονται σε γρήγορες ταχύτητες και να χωρούν σ’ ένα application, παρ' όλα τούτα το γενικότερο trend που αφορά στην ζωή μας, αυτά που τρώμε, αυτά που φοράμε κι αυτά που οδηγάμε φαίνεται πως έχουν ξεμείνει στη floppy disk δισκέτα του χθες. Σε νέα ανάγνωση τύπου «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», όλα φαίνεται να επιστρέφουν απ’ το παρελθόν και να μας δείχνουν το μέλλον. Το προβληματάκι βέβαια που προκύπτει είναι όταν αυτά αφορούν σε ιδέες και στάσεις ζωής αλλά εμείς θα επικεντρωθούμε στα ακίνδυνα. Με μία μικρή αναφορά και στα στα επικίνδυνα trends που επιστρέφουν.

ΑΠΑΛΑ ΤΗ ΒΕΛΟΝΑ, ΑΠΑΛΑ Από τότε που απέκτησαν ράφι στα Public και τα δισκάδικα τα έχουν ξεσκονίσει επιμελώς για να τα επαναφέρουν στο πλάνο τραπέζι πίστα, τα μέχρι πρότινος καμένα από πωλήσεις βινύλια αναγεννήθηκαν απ’ τις στάχτες τους. Βεβαίως, κάποιος ρομαντικός εκεί έξω θα φέρει την ένστασή του και περήφανα θα πει πως δεν τα λησμόνησε ποτέ αλλά, τώρα μιλάμε για την μαζική φρενίτιδα. Εμείς, που τι walkman ζήσαμε, τι cd player, τι mp3 player, να που ξεπετάχτηκαν και πάλι οι πλαστικοί δίσκοι μες τη ζωή μας και επανεμφανίζονται οι δισκοφόροι, σ’ όλα τα στιλ και σεξ απίλ.

Πες το χιπστεριά, πες το νοσταλγία, το best of -και δεν σηκώνουμε κουβέντα- τραγούδι των Beatles, το Strawberry Fields Forever, παρόλο που μπορείς να ακούσεις δωρεάν και με τον νόμο από το Youtube, άλλο να το ακούς από βινύλιο απλώνοντας απαλά και περίχαρα τη βελόνα στο πικάπ.

ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΑΔΩΝΗ ΓΙΑ ΚΑΦΕ Καφενέδες. Το άλλοτε άνδρο του… ανδρισμού επεκτάθηκε και ξανάνοιξε τις αγκάλες του σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλες τις ηλικίες και σ’ όλα τα γούστα. Απ’ τον –όντως- παραδοσιακό σου καφενέ, εκείνον με το τάβλι, τα άτσαλα διακοσμημένα αντικείμενα πέρα δώθε και τον καφετζή της γειτονιάς, για αρκετό καιρό το πράμα είχε μεταφερθεί σε ιταλικού και μινιμάλ τύπου χώρους, με ψαγμένους καφέδες –ο Illy ήταν πολύ hot στα 90s- κι αφού το μπουχτίσαμε το πράμα, αυτό είπε να το γυρίσει. Αφήνοντας πινελιές απ’ τα παλιά και προσθέτοντας όλα τα must haves του σήμερα που θυμίζουν το χθες, ο καφενές κάνει revival σε νέα ανάγνωση.

Στην πόλη έχουν ξεφυτρώσει υπέροχοι κατά άλλα χώροι με εσανς απ’ τα παλιά και ντεκό απ’ το σήμερα που –μάντεψε τι- είναι φτιαγμένο έτσι που θυμίζει τα παλιά. Απ’ τα κεραμικά στο πάτωμα, στα φλιτζανάκια του καφέ, τις γλαστρούλες στον εξωτερικό χώρο και τα κάδρα στον τοίχο, οι καινούριοι παλιοί καφενέδες το μόνο που έχουν να μοστράρουν ως… καινούριο είναι ο καφές που πίνεις. Γιατί το brew θέλει το σκηνικό του.

ΦΤΙΑΞΤΟ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΣΟΥ Μιλάμε για φρενίτιδα έτσι; Τι βραχιολάκια, τι έπιπλα, τι ρούχα, τι λεμονάδες, τι να λέμε τώρα. Μετά τη βιομηχανοποίηση των πάντων στα 80s, 90s και 00s, όπου το καλό το πράμα έπρεπε να φέρει ετικέτα γνώριμη και σεβαστή, με το γύρισμα της δεκαετίας, θυμηθήκαμε πως δεν είναι τόσο δύσκολο να στύψεις δυο λεμόνια και να τους προσθέσεις ζάχαρη.

Το χειροποίητο, που μας έρχεται απ’ την προ-βιομηχανοποιημένη εποχή, μονοπωλεί το ενδιαφέρον και πάλιν, εδραιώνοντας τη θέση του στην αγορά και –βεβαίως- βρίσκοντας τον τρόπο να μοστραριστεί ως πιο… ακριβό γιατί φτιάχτηκε με μεράκι και αγάπη.

ΒΟΥΡ ΣΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΟ ΓΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ Είναι κοινώς αποδεκτό πως δύσκολο είναι να προλάβεις σήμερα την τεχνολογία. Οι εξελίξεις τρέχουν –κι εμείς ξωπίσω τους- μέχρι να αποφασίσουμε πως μες τον κυκεώνα της ψηφιοποίηση και του καθετί μικρού που γίνεται ολοένα και μικρότερο, χάθηκε μία άλφα μαγεία βρε παιδί μου. Δύσκολο να την προλάβεις την τεχνολογία φίλε, εκτός κι αν στην μόδα επανέλθει η παλιά και σε συνεπάρει πάλι απ’ την αρχή. Πάρε για παράδειγμα την νέα φρενίτιδα με τους επίδοξους φωτογράφους που θυμήθηκαν τις μηχανές με τα φιλμ.

Κι ενώ στο καινούριο αηφόνι σου οι φωτογραφίες σου απολαμβάνουν 12 megapixels και τις τραβάς από ένα κινητό που το μόνο που δεν κάνει είναι φραπέ, τσουπ, πάμε να ξαναγοράσουμε μία γκουμούτσα που ανοίγει πορτούλα για να υποδεχτεί το φιλμ και ποιος τους βάζει αυτί τους χιπστεράδες. Η παλιά τεχνολογία, σε νέα ανάλυση, επειδή θέλουμε και μπορούμε.

ΕΝΑ ΦΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ Το ίδιο ισχύει και με την κινητή τηλεφωνία, που αυτήν όπως και να ‘χει δεν προλαβαίνεις να την ακολουθείς ούτε με σφαίρες. Απ’ το τηλεφωνικό θάλαμο στο πεζοδρόμιο που φιλοξενείται στον κύριο δρόμο, μέχρι τα pagers και τα πρώτα κινητά τηλέφωνα – παντόφλες, μέχρι και το τελευταίο iPhone X-Υ-Ζ, ο δρόμος ήταν σύντομος και αποσυντονιστικός. Γι’ αυτό και η Nokia, θυμήθηκε τις μεγάλες δόξες του παρελθόντος και επανέφερε στην κυκλοφορία το κινητό που όλοι αγαπήσαμε τον καιρό που αναπνέαμε –κανονικότατα- χωρίς Viber και Ali Express applications.

Βεβαίως, αντίστοιχες κινήσεις είχαμε και από άλλες δοξασμένες εταιρίες όπως η Nintendo, που έχει επαναφέρει την κονσόλα της εκεί που μας άφησε στα νιάτα μας κι άλλες. Αυτό που αναμένουμε διακαώς να επανέλθει είναι και το διπλοκάσετο Aiwa –τι να κάνει αυτή η εταιρία άραγες- να ηχογραφούμε τα προγράμματα του John Vickers για να τα ακούμε ξανά και ξανά και ξανά.

ΠΩΣ ΝΤΥΘΗΚΕΣ ΕΤΣΙ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ Τα vintage, retro και second hand δεν είναι μόδα σημερινή αφού μετράει κιόλας μία εικοσαετία στον χώρο του ενδύματος και της υπόδησης αλλά δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως συνεχίζει να κερδίζει ολοένα και περισσότερους followers.

Αφού οι γκούτσι, μούτσι και αρμάνηδες μας απλοποίησαν το πράμα σε σημείο που καλύτερα να το ράβαμε μόνοι μας, ανοίξαμε το χρονοντούλαπο και την ίδια στιγμή το ντουλάπι της γιαγιάς και βγάλαμε από μέσα οτιδήποτε δεν το έχει φάει ο σκόρος.

Να πούμε βέβαια πως πρόκειται για μία μόδα της εποχής που θέλει την προσοχή της, τώρα που δεν ψωνίζουμε όλη την έτοιμη βιτρίνα αριστερά. Κι αυτό γιατί σε αρκετές περιπτώσεις, απ’ τα παραδείγματα που έχουμε μπροστά μας, είναι πολλοί αυτοί που δεν φαίνεται να έχουν μυριστεί πως γίνεται το πράμα κι άρχισαν να μοιάζουν με την θειά μας την Μαρούλα και τον παππού τον Κωστή απ’ το Φοινί.

ΕΝΑ ΚΟΥΠΕΠΙ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΦΡΟ ΠΑΤΑΤΑΣ ΑΝΤΙΝΑΧΤΗΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ Όταν λέμε back to the future το εννοούμε. Και μάλιστα σε όλο του το μεγαλείο, έτσι; Ακόμα και μέσα στο στομάχι μας. Μετά απ’ τον μεγάλο περίπατο του Πέτρου και στον τομέα της γαστρονομίας, απ’ τα ακαταλαβίστικα μενού, στα νέα εντυπωσιακά στο άκουσμα του ονόματός τους υλικά, στην επανανακάλυψη της ταχινόπιτας με μία εσάνς «πειραγμένου», κι ας αρέσει στους σεφ η δημοσιογραφική αυτή ορολογία.

Απ’ τις περίτεχνες μακαρονάδες και τα γκουρμέ οστρακοειδή κι απ’ τα σχεδόν άδεια πιάτα με τις άγνωστης προέλευσης σως, να' σου που επανήλθε πίσω το κουπέπι –κι αυτό- σε νέα ανάγνωση. Πώς το έκανε η γιαγιά σου; Αυτό αλλά με δυο- τρία υλικά insert και κανένα αφρό πατάτας στο πλάι, σερβιρισμένο σε πιάτο chic και κοστολογημένο σε ολίγον ακριβούτσικη –λόγω του πειράγματος- τιμή. Όλα καλά, μία χαρά.

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ; Αυτό που κατάλαβες. Χωρίς κλιματιστικό, με το κατά τ’ άλλα chic χειροκίνητο παράθυρο και με το τιμόνι να θέλει να γυμνάζεσαι για μία βδομάδα για να καταφέρεις να το στρίψεις με ευκολία. Εκτός απ’ τα πιο πάνω, η διακίνηση στους δρόμους θέλησε να φορέσει κι αυτή τα ρούχα του παρελθόντος. Το πράμα θυμίζει λίγο το βινύλιο, γιατί συλλέκτες υπήρχαν ανέκαθεν, απλά τώρα τους εκτιμήσαμε κομματάκι παραπάνω.

Όποιος έχει φράγκα να ξοδέψει, βενζινάδικο γραμμένο στο όνομά του και χρόνο στην διάθεσή του για να διανύει εντός χιλιομέτρου απόσταση σε διάστημα μίας ώρας, το ‘χει. Πανέμορφα και κουκλίστικα τα βιντάζ αυτοκίνητα, τα ζηλεύουμε τα μάλα, αλλά είναι απ’ τις περιπτώσεις που ταιριάζει το πάντοτε επίκαιρο «Μακριά κι αγαπημένοι», από απόσταση ασφαλείας, βόλτα θα πηγαίνουμε με τα βιντάζ των φίλων μας.

ΤΟ ΥΦΑΣΜΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΩ ΜΟΝΟ Θυμάστε τα showrooms χιλιομέτρων τίγκα στα έπιπλα και παντός είδους διακοσμητικά μπιχλιμπίδια που είχαν γεμίσει συθέμελα Λευκωσία και Λεμεσό; Ξεχάστε τα. Λίγο η οικονομική κρισάρα, λίγο τα νέα trends που λέγαμε, μας έσπρωξαν πίσω στην αποθήκη της γιαγιάς και στα θεόκλειστα από χρόνια αχρησιμοποίητα δεύτερα και τρίτα σαλόνια της μάνας μας, μόδα της δεκαετίας του ’80 αυτά. Φτιάχνεις σπίτι; Πασπάτεψε τι έπιπλα και χρηστικά αντικείμενα μπορείς να μαζέψεις από δω και από εκεί και άλλαξε ύφασμα.

Βάψε με βερνίκι. Χτύπα ένα blackboard –so right now- paint. Κάν’ τα λευκά και τρίψε τις γωνιές. Οτιδήποτε με σκελετό παλιό –ή και καινούριο- οφείλει να μοιάζει παλιό αλλά όχι παλιομοδίτικο.

ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΣΟΥ Όταν λέμε πως όλα κινούνται προς τα πίσω, εννοούμε όλα. Κι αυτό συμπεριλαμβάνει ιδέες και παραδόσεις και κολλήματα του παρελθόντος. Ένα φασισταριό για παράδειγμα, το βλέπουμε να ανακάμπτει, κι ο ρατσισμός το ίδιο και μην μπούμε στο θέμα του σεξισμού που τέλος δεν έχει. Όλα όσα με κόπο διεκδίκησαν οι άνθρωποι στο παρελθόν, ξανά-μανά μπροστά και στη δικιά μας γενιά, να τα διεκδικεί απ’ την αρχή.

Θέλαμε επιστροφή στο παρελθόν, ας πάρουμε τώρα μία απάνθρωπη δόση από μισαλλοδοξία γιατί, μες όλα τα άλλα –που επικίνδυνα δεν τα λες- χωράει κι αυτή κάνοντας το δικό της revival.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε καθώς ακούγαμε αυτό το φανταστικό compilation με τα ηχεία στο φουλ: