Στη Σωτήρα απαγόρευσαν το ανέβασμα θεατρικής παράστασης “με ομοφυλόφιλους” γιατί θεωρείται το τελευταίο οχυρό της ελληνορθόδοξης παράδοσης

Η πρώτη δεν είναι άλλη από την απαγόρευση της θεατρικής παράστασης “Cock” του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου στη Σωτήρα Αμμοχώστου μετά από την ομόφωνη άρνηση του δημοτικού συμβουλίου της μικρής αυτής πόλης να παραχωρήσει το δημοτικό θέατρο (και επίσημη έδρα του ΘΟΚ στην περιοχή) με αιτιολογικό την αποφυγή επεισοδίων - τα οποία απειλήθηκαν από μερίδα πολιτών με υποκινητές τους ντόπιους εκπροσώπους της Εκκλησίας για το λόγο ότι το έργο αφορά ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων και η αφίσα του έργου απεικονίζει δύο άντρες να φιλιούνται στο στόμα. Αποκλείεται να μην ακούσατε κάτι γι’ αυτό εκτός κι αν ζούσατε τον τελευταίο μήνα σε σπηλιά ή -πιθανότερα- στον Μεσαίωνα. Την επέλεξα γιατί η κίνηση αυτή του ΔΣ της Σωτήρας (που βρήκε πολλούς υποστηρικτές και στην υπόλοιπη Κύπρο) φανερώνει πολλά: Την τρομακτική απόσταση που χωρίζει τη Λευκωσία από την επαρχία. Τη ευκολία με την οποία ο κάθε τραμπούκος/θρησκόληπτος/αμόρφωτος/φασίστας ή απλά ηλίθιος επιβάλλει τα αναχρονιστικά πιστεύω του και κρατάει όμηρο μια ολόκληρη κοινωνία υπό την απειλή ψυχολογικής και σωματικής βίας. Τη ατολμία των νόμιμα εκλεγμένων τοπικών αρχόντων να δουν πέρα από το μικροκομματικό συμφέρον και να υποστηρίξουν το φαινομενικά δύσκολο αλλά ωφέλιμο για το δημόσιο συμφέρον προς όφελος του τραμπούκου που φωνάζει και απειλεί (και γίνεται τελικά το δικό του). Την απροθυμία των μεγάλων κομμάτων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και στο πλευρό της πολυφωνίας, της ελεύθερης βούλησης και της δημοκρατίας - κανείς δεν ξεχνά την πρώτη ανακοίνωση του ΔΗΣΥ η οποία σε μια κατάπτυστη “ναι μεν αλλά” μανούβρα προέτρεπε “να ληφθούν υπόψη οι τοπικές ανησυχίες”. Κυρίως όμως φανέρωσε πόσο πίσω είμαστε ακόμα ως κοινωνία, ένα κατ’ ευφημισμόν μόνο “ευρωπαϊκό κράτος” που έχει περισσότερα κοινά με το θεοκρατικό Ιράν παρά τον Διαφωτισμό ή τον Κλασικό Ελληνικό Πολιτισμό που κατά τ’ άλλα μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε. Κάτι που φοβόμαστε να παραδεχθούμε γιατί δεν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε...

Κύπρια αμφισβήτησε τον πατριωτισμό μιας υπεραγοράς επειδή πέρασε τα “turkey burgers” για... τούρκικα

Θα θυμάστε φαντάζομαι τον μίνι χαμό που δημιουργήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν στην επίσημη σελίδα της υπεραγοράς Άλφα Μέγα στο Facebook και κάτω από ποστ που διαφήμιζε προσφορά σε μπιφτέκια γαλοπούλας εμφανίστηκε αυτό:

Γελάσαμε, τρολάραμε, κοροϊδέψαμε, λυπηθήκαμε, νευριάσαμε, ξεφύγαμε όπως και με κάθε παρόμοια παπαριά μάς σερβίρεται στο ιντερνετικό πιάτο, όμως όπως κάθε αστεία ιστορία που έχουμε ακούσει ή διηγηθεί διαθέτει και μια σκοτεινή πλευρά. Το περιστατικό ναι μεν είναι αστείο, μια προφανώς απλοϊκή γυναίκα μπέρδεψε την αγγλική ονομασία της γαλοπούλας (turkey) με τη χώρα που κατέχει παράνομα το 37% της πατρίδας της, όμως κάτω από την επιφάνεια της ελαφρότητας κρύβεται κάτι πολύ πιο ζοφερό και ύπουλο: Η ανικανότητα μιας ολόκληρης κοινωνίας να ξεπεράσει, να συγχωρήσει και να προχωρήσει. Υπάρχει βαθιά μέσα στον καθένα, είτε έζησε το τραύμα του ‘74 είτε γαλουχήθηκε μ’ αυτό, σ’ άλλους σε μικρότερο, σ’ άλλους σε μεγαλύτερο βαθμό. Μπορεί ακραία περιστατικά όπως αυτό να είναι σπάνια και να προκαλούν το γέλιο, όταν όμως κάτσει η σκόνη για σκεφτείτε ποια είναι η πρώτη (και ενδόμυχη) αντίδραση του καθενός στο άκουσμα και μόνο της λέξης “Τουρκία”;

Ο πρόεδρος της Βουλής υποδέχθηκε στο γραφείo του τον Ντάνο... because fuck you, that’s why!

Άλλωστε ποιος ο καταλληλότερος να τιμήσει τον Γιώργο Αγγελόπουλο από έναν που έχει επιβιώσει στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας για τουλάχιστον 30 χρόνια περισσότερα απ’ όσα επιβάλλει η κοινή λογική;